Image Image Image Image Image Image Image Image Image Image

| 28 maart 2024

Scroll to top

Top

Cancer Bats gaan als beesten te keer in Dynamo

Cancer Bats gaan als beesten te keer in Dynamo
Roy Verhaegh

Het is weer een tijdje geleden dat Cancer Bats, helemaal vanuit Canada, hun weg naar Eindhoven vonden. Mei 2012 was de laatste keer om precies te zijn en toen molesteerden ze samen met Every Time I Die de grote zaal van Dynamo.

Een uiterst goede combinatie, aangezien beiden een sterke mix van hardcore, southern metal en punk weten te leveren. Nog geen vier jaar later, dinsdag 2 februari, staan ze als headliner in de kelder met vijf albums op zak, waarvan Searching For Zero uit de 2015 de meest recente is.

Tekst: Roy Verhaegh | Foto’s: Lotte Schrander

De Canadezen zijn er niet bang voor om de lat meteen hoog te leggen met de support-acts. Als eerste is daar de Utrechtse mathcore-formatie Mary Fields en in het begin laten ze er wat gras over groeien. De zanger begint alleen en zingt de bekende lijn van Vera Hall’s ‘Trouble So Hard’, wat later meer bekendheid wierf in de versie van Moby’s ‘Natural Blues’. Na ongeveer één minuut haakt de rest van de band in en breekt de pleuris uit, om zo een geheel eigenwijze afronding aan het reeds gestarte nummer te geven. De hele zaal is hun podium en het eerder gegroeide gras wordt volledig weg gemaaid. Denk hierbij aan een chaotische muzikale stijl i van bands als Every Time I Die, The Dillinger Escape Plan en Norma Jean.

Zo hoekig en chaotisch als de muziek is, zo hoekig en chaotisch is ook show. Stadsgenoten John Coffey staan er ondertussen al behoorlijk om bekend, maar deze Utrechtenaren zijn vele malen intenser. Ze vliegen, rennen, springen met hun instrumenten door het publiek heen, er is plaats voor een trompetsolo in een klein jazzy intermezzo, de bassist werpt zijn instrument naar de toetsenist die het bespelen hiervan op zich neemt, waarna de bassist met de zanger mee schreeuwt. Ondanks al deze chaos zijn ze goed op elkaar ingespeeld. Het mag werkelijk een wonder heten dat er geen ongelukken gebeuren.

DSC_1496

Vervolgens is het aan Lord Dying om die lat hoog te houden, maar ze staan qua show in contrast met de andere bands van vanavond. Hun aankleding is sober, puur in het zwart, lang haar is de voornaamste haardracht van dit drietal en ze moeten het voornamelijk van de muzikaliteit hebben. Gitarist en zanger Erik Olson is met zijn gewichtig postuur een imposante verschijning en doet al vermoeden dat de show niet zo bewegelijk zal zijn als de vorige act. Wat nog meer opvalt is de afwezigheid van een bassist, iets wat helemaal is opgevangen in de stemming van de gitaren.

Één gitaar is duidelijk wat lager gestemd dan de andere, waardoor ze toch in harmonie zijn. De gitaarriffs zijn vervolgens pompend en loodzwaar, waarbij de stempel stoner-rock dubbel en dwars verdiend is. Laatste keer dat ze in Eindhoven waren was in 2014 met Red Fang en The Shrine, dus dat geeft ook meteen aan in welk muzikaal straatje ze shoppen. Hun sound is dik in orde en staat als een huis en stoomt ons klaar voor de riffs van Cancer Bats, maar op den duur wordt de show wel wat eentonig. Het wordt weer tijd voor wat beweging op het podium.

DSC_1532

Wat ooit begon als Black Sabbath coverband, groeide uit naar iets veel groters met een nimmer falende live-reputatie. De laatste keer dat, zoals zichzelf aankondigen, “The Motherfucking” Cancer Bats in Dynamo waren, speelden ze dan een ook memorabele versie van Black Sabbath’s ‘Supernaut’. Deze Sabbath invloeden hoor je nog steeds overduidelijk terug in de dikke, stevige, groovy gitaarriedels, die zonder heel moeilijk te zijn, al voldoende zijn om je head te laten bangen.

Ondertussen is het nieuwe album Searching For Zero wel bekend bij de fans, dus geven ze vanaf het begin af aan volop gas met nummers als ‘True Zero’, ‘Bricks And Mortar’ en ‘Sorceress’. De band heeft er volop zin in en het publiek ook. Frontman Liam Cormier is een uiterst goed humeur vandaag en laat zich tussen de nummers door dan ook goed horen. Zo moeten de fotografen het ontgelden (“you gotta have a photo or else it didn’t happen”) en bestempelt hij het publiek tot “savages”, waarbij hij zich vereerd voelt om het korte rondje Nederland hier af te mogen sluiten. Hij is niet alleen energiek, maar ook sympathiek, want hij laat weten binnenkort zijn lange manen er af te scheren in het belang van onderzoek naar kanker. In dit kader hiervan kan er vanavond ook gedoneerd worden.

DSC_1660

Het geluid is vanavond uitzonderlijk goed in de kelder en er heerst en sterke wisselwerking tussen band en publiek, die volop de nummers terug schreeuwen. Echt grote hits hebben de vleermuizen niet gehad, hoewel ‘Hail Destroyer’ overduidelijk het meeste in iedereen losmaakt. Er is sprake van een greatest hits-setlist vanavond. Ieder album komt aan bod, net als de Beastie Boys-cover ‘Sabotage’, die ze zich ondertussen volledig eigen hebben gemaakt. ‘Trust No One’ wordt opgedragen aan Mary Fields als zijnde het meest ‘spazzy’ nummer dat ze in hun repertoire hebben. Met ruim negentien nummers en iets meer als een uur worden de fans volledig op hun wenken bediend van een volledig verzorgd Cancer Bats-arrangement: solide, energiek en beestachtig goed.

Cancer Bats

DSC_1675