Image Image Image Image Image Image Image Image Image Image

| 28 maart 2024

Scroll to top

Top

Tiger Army sleept zich op reputatie naar de finish

Tiger Army sleept zich op reputatie naar de finish
Guido Segers

Ergens in 2004 zouden ze nog naar de Effenaar komen, maar dat ging allemaal niet door. Ergens heb ik dat kaartje nog liggen, want wat een band is Tiger Army zeg. Zoete psychobilly, maar zo ongelooflijk pakkend. Vanavond dan toch eindelijk in de Lichtstad, maar in Dynamo en wij zijn er bij.

Tekst Guido Segers

Het geluid van de band is langzaam wat verschoven naar een nog wat zoeter geluid, waarop Nick 13 met zijn crooner stem bijna als Morrissey begint te klinken. Dat hoor je vooral op het laatste album ‘V •••’, wat dit jaar in de platenbakken viel. Ook dat is de eerste in bijna 10 jaar, dus de band komt van ver weer terug in de aandacht. Kortom, dit had een verhaal kunnen worden over een band die na lange tijd de harten opnieuw veroverd, die de liefde weer doet oplaaien. Het ging een beetje anders.

Opwarmer is Antillectual voor een publiek wat duidelijk de maandag blues heeft. Je weet wel, nog niet echt hersteld van het weekend en de schok dat de werkweek weer is begonnen. Veel respons krijgt de Nijmeegse punkband niet. De heren blijven ook wel heel lief en vragen frequent of alles wel goed is. Nou ja, de schouders maar ophalen en fijne melodische punkrock spelen is dan het devies. Dat doen deze jongens ook het best.

In juli kwam de plaat ‘Engage’ nog uit, die de band nu aan het promoten is. Een krachtige plaat met een sprekende hoes en daar is de muziek ook naar. Goed, de band klinkt wat losser op het podium dan de strakke plaat, maar dat moet kunnen. Het klinkt puik en de band speelt met veel plezier, ook nadat ze er achter komen dat er 3 nummers meer op de setlist staan.

Dan is het lang wachten op Tiger Army. Terwijl het publiek een drankje haalt en een praatje maakt klinkt er oude country muziek op verzoek van de band. Het blijft een rock’n’roll band, dus bepaalde dingen blijf je houden. Het schijnt overigens zelfs zo te zijn dat de band een kapper bij heeft in hun crew. Ja, als je haar maar goed zit.

Eindelijk is het dan zover en speelt Tiger Army op Nederlandse bodem, maar de eerste paar nummers is het eigenlijk niet al te best. Het geluid is bar slecht, waardoor de band dunnetjes klinkt en de balans ver te zoeken is. Pas bij ‘When Night Comes Down’ van het tweede album, lijkt er schot in de zaak te komen. De backing vocals van Djordje Stijepovic, die al snel kunsten vertoond met zijn contrabas, zijn nauwelijks te horen en op die van Nick 13 zelf zit een forse galm. Desondanks speelt de band leuk samen en is de synergy tussen Stijepovic en Nick 13 bijzonder leuk om te zien. Een nummer als ‘Twenty Flight Rock’ van Eddie Cochran, doet het ook automatisch goed bij het publiek.

Toch mist Tiger Army iets van de punch die hun muziek op plaat altijd heeft. Goed, de latere albums zijn meer richting de soulvolle country, maar ook het vroege werk als ‘Cupid’s Victim’ en favoriet ‘F.T.W’ willen gewoon niet pakken en missen gewoon hun zeggens kracht. Overigens lijkt Nick 13 ze qua zang ook niet te kunnen halen en af en toe is de zang gewoon vals, zoals op ‘Pain’ van het album ‘Music From Regions Beyond’ uit 2007. Is het dan enkel kommer en kwel? Absoluut niet, want er staat een band te spelen op het podium  voor een publiek wat gewoon niet overtuiged lijkt te zijn. Ondanks dat speelt de band vol overtuiging door en stop ter zelfs nog een fijne jam tussenin bij de encore. De bandleden worden voorgesteld en daarmee is het na ongeveer een uurtje ook gedaan.

Het is op reputatie alleen dat Tiger Army de eindstreep haalt na een show die niemand echt zal heugen. Laten we hopen dat de band hun vorm terugvind, want ze hebben toch een paar prachtige platen gemaakt in het verleden.