Image Image Image Image Image Image Image Image Image Image

| 28 maart 2024

Scroll to top

Top

Review: Geen verrassingen met D.R.I. in de Effenaar

DRI
Guido Segers

Het is een regenachtige avond in Eindhoven Rockcity, maar dat weerhoud de liefhebbers van thrash, hardcore en wat daar tussen hangt er niet van om tijdig richting de Effenaar te vertrekken voor een avondje echte oldschool klanken. De mannen van D.R.I. zijn namelijk weer in de stad.

Het is inmiddels vier jaar geleden dat de band de lichtstad aandeed. Toen in Dynamo, natuurlijk met Milkman in het voorprogramma. In de tussentijd is er geen nieuwe plaat uitgemomen, wat sowieso sinds 1995 niet gebeurd is. De kern van de band bestaat net als altijd uit Spike Cassidy en Kurt Brecht. Wel hing drummer Rob Rampy zijn stokken aan de wilgen in 2014 en heeft de band na 14 jaar weer een nieuwe drummer gevonden in Brandon Karns. Eigenlijk is dus D.R.I. precies wat je verwacht van D.R.I. vandaag.

Opwarmer is ons eigen Heretic uit Eindhoven. De band heeft inmiddels ook 19 jaar op de teller staan en lijkt nu op snelheid te raken. Rond de jaarwisseling kwam de EP ‘Alive Under Satan’ uit op het befaamde Ván Records. De band speelde ondertussen op tal van mooie podia, maar Eindhoven bleef toch langdurig uit. Ooit speelden ze in de Effenaar als opwarmer voor Danzig. De band is in de tussentijd aardig veranderd en de mutatie van black metal naar ‘satanic sleaze’ is compleet.

Vanaf de aanvang van de set worstelt de band met geluidsproblemen. De basdrum van Tom Auf Der Axe raakt veelvuldig de microfoon geluid, waarmee het geluid aardig inzakt. Gelukkig heeft frontman Thomas Goat alle energie gericht op het publiek. Met nummers als ‘Gods ‘n’ Slaves’, ‘Seven Hails’ en ‘Mr. Chainsaw’ zit er in ieder geval meer dan genoeg foute, satanische humor in de set om het publiek flink te vermaken. De afsluiter is hitje ‘Berzerker’, waarop de band laat horen de nodige thrashy punk kwaliteiten in huis te hebben. Bezweet en voldaan maken deze mannen er een feestje van.
Dan is het tijd om de oude thrashers van D.R.I. op het podium te krijgen. Dat kost nogal wat werk, maar het gezelschap start meteen vol gas met ‘Who Am I’. Inmiddels is de kleine zaal ook propvol met publiek. Veel nieuwe aanwas heeft de band uit Housten, Texas niet, maar daardoor gaan de halve liters niet met minder vaart over de toog.

De energie van frontman Brecht is niet verminderd met de jaren. Behalve een opmerking dat hij Milkman mist in het voorprogramma, heeft hij weinig woorden nodig tussen de nummers door. Hij verkondigt het woord met een ietwat houterige beweging, die juist goed past bij de gescandeerde teksten. De beste thrash band zijn ze nooit geweest, maar dit is een band die gewoon kei hard werkt, ook op het podium. Dat zorgt ook voor een voelbare elektrische spanning in de zaal, die vanaf het begin van de set meezingt en in beweging raakt. Het is ook bijzonder gezellig in de zaal.

De hand van Spike Cassidy verplaatst zich geen moment op zijn gitaarhals. Dat is misschien wel de mooiste metafoor voor het geluid van deze crossover act, simpel, solide en stevig, maar vooral niet te moeilijk. Het draait allemaal vooral om de fun met een lekker hard geluid en het feestje dat erbij hoort. Dat brengt D.R.I. vandaag zeker weer met zich mee op een geslaagde avond. We zien de mannen over een paar jaar graag terug.