Image Image Image Image Image Image Image Image Image Image

| 28 maart 2024

Scroll to top

Top

Tsar Bompa – Yakov Dzhugashvili EP

Guido Segers

Review Overview

Score
8
8

Verfrissend

Knotsgekke, genreoverschreidende herrie, maar wel lekker!

Het is alweer de tweede EP van het illustere gezelschap Tsar Bompa, dat zelfs Vladimir Putin aan het bouncen krijgt op hun helse combinatie van stoner, punk en russendisco en van alles wat daar aan te plakken valt. De band speelt op 29 januari in de Effenaar, dus tijd om die plaat even te checken.

De titel van dit wapenfeit is “Yakov Dzhugashvili”, een naam die niet iedereen evenveel zou zeggen. Laten we beginnen met het feit dat Dzhugasvili de échte naam was van Stalin. Nu had Stalin ook een zoon (en zelfs kleinkinderen op wonderlijke wijze) die de naam Yakov droeg. Het leven van Yakov is nogal een tragedie, papa Stalin keurde zijn meisje niet goed, hij sprak eigenlijk geen Russisch en probeerde zelfmoord te plegen, wat mislukte. De woorden van Stalin in reactie op de zelfmoordpoging van Yakov waren zoiets als “Hij kan niet eens recht vooruit schieten…”

Yakov stierf uiteindelijk op 36 jarige leeftijd in een concentratiekamp, nadat hij zich waarschijnlijk zelf had overgegeven aan de Duitsers, nadat hij in de stroomdraad verstrikt was geraakt of werd neergeschoten door een bewaker. Tragisch, maar ook nogal ludiek als je er over nadenkt.

Een ludiek gezelschap hebben we ook in Tsar Bompa. Opener ‘Inpoet’ begint met een catchy baslijntje, wat het hele nummer aanhoudt. Het beheerste poppy deuntje heeft vervolgens maar een paar minuten nodig om met lijzige, gitaren en veel geschreeuw te ontvouwen in zo’n raar Tsar Bompa nummer. Het grillige in combi met beheersing is wat het zo typisch maakt. Dat hoor je ook met de opening van ‘Daddy’s Holding A Gun’. De tekst doet ons weten dat daddy wel een geweer vast heeft, maar niet weet wat hij er mee moet. Absurd en een tikje onvoorspelbaar, dat volgt dan ook met een beat gedreven heksenketel.

Het gitaarspel dat ‘Demograzny’ opent, doet je vermoeden dat de band hier nog even de prog kant op wil, maar al snel dient het slepende ritme van een oosters lied zich aan. Op dit nummer lijkt de band een wat serieuzere toon aan te slaan. Een fors pak kritiek op de hedendaagse staat van de wereld op geschreeuwde, proclamerende toon met een stampende beat. Vervolgens gooien de heren het weer helemaal over een andere boeg met ‘Discotheka’, waar vage electronica en haakse riffs het nummer openen. Het liedje gaat over in de disco zijn, maar geen geld hebben voor de gewenste drankjes. Terwijl de zanger zijn frustratie hierover uitschreeuwt beukt en swingt het nummer gewoon voort om uiteindelijk in een soort crashende metalcore beatdown te belanden met gepiep en gesteun. Ook dit soort drama is de band niet vreemd.

Afsluiter is ‘We Like to Tanzz to U2′, met wederom die funky dansloopjes en warse passages van zot gitaarspel. Het frivole en nerveuze komt bij elkaar in dit hectische nummer. Herhaalde mantra’s als ‘We Don’t Like To Dance To The Radio’ voeren de boventoon in het volgende vervreemdende, maar verdomd catchy stukje muziek van de mannen.

Het lijkt een plaat te zijn vol gekkigheid, maar dat is het laagje aan de buitenkant van wat Tsar Bompa produceert. De hele EP voelt aan alsof de band precies weet wat ze doen. Alle gekkigheid is een bewuste combinatie van verrassing en kwaliteit, want alles klopt uiteindelijk. De nummers zijn strak, zeggen nooit meer dan ze zouden moeten zeggen en weten precies hoe nummers in elkaar te zetten die blijven verbazen. Deze band gaat niet vervelen.

Tsar Bompa staat op vrijdag 29 januari in de Effenaar. Gaat dat zien.