Image Image Image Image Image Image Image Image Image Image

| 29 maart 2024

Scroll to top

Top

Houdoe én bedankt!: Eindhoven Rockcity over Peter Pan Speedrock

Eindhoven
Redactie

Nog een paar nachtjes slapen en dan gaan we toch echt afscheid nemen van Peter Pan Speedrock. Een hardwerkend trio die veel gedaan heeft voor en veel gegeven heeft aan Eindhoven Rockcity, misschien vooral wel de naam.

Bart, Bart en Peter zullen gemist worden en om veel meer dan alleen de muziek die ze met Peter Pan Speedrock maakten, maar ook om Speedfest, Klokrock Orange en de bezieling die ze aan Eindhoven gegeven hebben.

Het mag duidelijk zijn dat we dit niet zomaar voorbij laten gaan. Eindhoven Rockcity participeerde (samen met Effenaar) al in het Lighttown Fidelity project met de tribute plaat. Tevens vonden we het een leuk idee om onze crew en redactie wat te laten delen over Peter Pan. Herinneringen, momenten en platen. Noem maar op. Dus bij deze, Houdoe én bedankt namens ons en dit is wat ons is bijgebleven.

William Kampen (schrijver)

Peter Pan Speedrock is voor mij de belichaming van Eindhoven Rockcity. Meer dan vaak, schreeuwden ik en mijn vrienden mee met onder andere ‘Boom’, ‘Go Satan Go’ en ‘Donkeypunch’ terwijl we vol gas naar een concert reden. Tienmiljoenmiljard keer heb ik de platen van deze heren gehoord en nog steeds weten ze een gevoelige snaar te raken. Niet alleen met hun eigen muziek, maar ook met festivals hebben deze heren een flinke injectie rock ’n roll in Eindhoven gespoten. Speedfest of Klok Rock Orange, wie heeft hier nu niet een fantastische tijd gehad?

Daarvoor wil ik Bart, Peter en Bart bedanken. Voor de genadeloze energie, voor de Eindhovense belichaming van speedrock & roll, de talloze bands die ik dankzij jullie live heb gezien en vooral de trots die ik voel om een band als deze in Eindhoven te hebben.

Maurice van der Heijden (schrijver)

Ik ga er niet moeilijk over doen als ik zeg dat ik Peter Pan Speedrock hooguit twee keer heb gezien. De simplistische maar doeltreffende stijl heeft me nooit kunnen boeien. Het past bij het typische Eindhoven Rock City publiek dat graag houdt van “nie moeilijk doen maar keihard peter_pan_speedrock-3doorbeuken”. Niet alleen het Eindhovense publiek overigens want heel rockend Nederland, Europa en de wereld ging plat voor de heren.

Wat de heren naast de muziek kenmerkten is dat je met keihard werken en zelf de koe bij de horens te vatten tot hele grote dingen in staat bent. Wat dat betreft is Peter Pan Speedrock het “do it yourself” voorbeeld van rockend Eindhoven. Dat is de kracht die ik altijd heb bewonderd aan het trio. Alles in eigen hand houden en maar doorgaan; Eindhoven Rock City is zijn best draaiende motor kwijt. Ik ben benieuwd wie dat stokje gaat overnemen en misschien hebben de heren nu tijd om de plaat uit te brengen van het alter ego Four Headed Dog. Ik kijk er naar uit!

Justina Lukosiute (Fotograaf)

Ik was pas net naar Eindhoven verhuisd, toen ik mijn eerste Speedfest ervaring had. Ik ging met mijn vriend en wist niet wat ik moest verwachten – als buitenlandse had ik niet direct het beeld van Eindhoven als rockstad, zoals het zichzelf noemt. De zalen waren ramvol, zweterig en stonden blauw van de rook. Zwarte shirts, tattoos en zo voorts was de norm en er was flink veel muziek die vooral heel LUID klonk. Een beeje overweldigend voor iemand die nieuw in de stad is. De enige show die ik me echt kan herinneren van die avond was een harde, luide band op een groot podium met een maffe, ronde, shirtloze man op het podium, bedenkt met tatoeages. Met een biertje in de hand en een buik van formaat stond hij daar en dat bier bleef ook maar komen. Ik vroeg: “Wie zijn dit?”. Mijn vriend antwoordde me: “Dit is Peter Pan Speedrock en dit nummer heet ‘Rockcity’ en dat gaat over Eindhoven.”

Waarschijnlijk is dat het enige nummer dat ik altijd herken, maar het raakte me en definieerde op dat oment die plek, de mensen en de ‘spirit’, waar voor mij Eindhoven Rockcity om draait.

Reno van der Looij (eindredactie, fotograaf & schrijver)

Het album Killer Machine uit 2000 van Peter Pan Speedrock is me altijd het meest bijgebleven. En niet eens alleen omdat deze plaat met de song Rockcity opent. Het was ook meteen mijn eerste kennismaking met Peter Pan (Speedrock ontbrak destijds nog in de bandnaam). Daarnaast is PPSR vooral de belichaming geworden van 1 van de mooiste festivals die Eindhoven, en Nederland, heeft gekend: Speedfest! Peter Pan Speedrock was zelf grotendeels verantwoordelijk voor de acts die op Speedfest werden geboekt. Wars van genres of trends werden de meest uiteenlopende interessante acts neergezet. En het werkte wonderwel heel heel erg goed. Dat samen met het einde van PPSR ook dit unieke festival van de jaarlijkse kalender verdwijnt maakt het einde van de band nog net even iets pijnlijker.

PPSR

Des Crusade (Schrijver)

Ik ontdekte PPSR kort na de release van ‘Premium Quality’, via een goeie vriend van me. Ik woonde toen net een paar jaar in Eindhoven en was op zoek naar nieuwe geluiden, naar anders dan anders. En dit paste keurig in mijn straatje: muziek om met je lul uit je broek met 340 per uur over de snelweg te knorren. Lekker!

Maar vooral heeft de band voor mij de weg geleid naar de Eindhovense rock scene, waarna ik bands als The Spades, Judasville, Violation of Trust en Powervice tegen kwam, en wat van de mensen leerde kennen die probeerden hun bijdrage aan Eindhoven Rockcity te leveren. In het jaartje of zo dat ik drummer was van de Dukes Of Violence (tegenwoordig herboren als de Golden Wonderboys), hebben we geprobeerd om een goeie cover van PPSR’s Rockcity neer te zetten. Ik heb mijn best gedaan, maar nondedju wat valt het tegen om die twee-benige Bart Nederhand shuffle strak neer te zetten, en helemaal als het tempo op begint te lopen. Dus uiteindelijk hebben we hem maar gewoon zo snel gespeeld dat niemand me kwalijk nam dat ik het niet eens meer probeerde.

In 2007, toen ik op zoek was naar een band om op te nemen als afstudeeropdracht, kwam ik Bartman in de Rambler tegen. Dus nadat ik “Fuck it, waarom ook niet” tegen mezelf had gezegd – waarschijnlijk hardop – ben ik op hem afgestapt en heb ik hem gewoon op de man af gevraagd of ie het zag zitten. En tot mijn verbazing stond hij er meteen voor open en liet hij me daarna achter met de belofte dat ie het met de band zou bespreken. En een paar dagen later kreeg ik keurig een mailtje terug – met slecht nieuws helaas, want de opnames van Pursuit Until Capture stonden voor de deur of waren al begonnen. Maar toch, respect voor het feit dat je je in zo’n positie gewoon in wil blijven zetten voor andere mensen die dezelfde gedachte najagen.

En hoe ongelofelijk vet is het dat een stel gasten uit een uit de kluiten gewassen dorp als Eindhoven met een hoop spuug en zweet zich op weten te werken tot een internationaal bekende act en een plaatselijk icoon! Dit is de belichaming van de hoop die iedereen die ooit met voorbedachte rade een gitaar op heeft gepakt wel eens heeft gehad. Een dream-made-flesh. En dan het lef hebben om te stoppen als het goed gaat. Chapeau, heren, en bedankt voor alles.

Guido Segers (Eindredactie & Schrijver)

Ik kan niet tellen hoe vaak ik Peter Pan Speedrock gezien heb. Ik weet ook niet meer precies op hoeveel feestjes ik ze gezien heb en welke nummers ik allemaal mee kan zingen. Wel weet ik nog goed de eerste show die ik van ze mee maakte. Dat was nog op het Virus Festival op het TUe terrein. Met Dikke Dennis natuurlijk, een fenomeen waar ik op dat moment niet bekend mee was. Ik was er laat bij met veel alternatieve muziek, maar Peter Pan Speedrock heb ik altijd gewoon vet gevonden. peter_pan_speedrock-2

Hoewel de muziek van de heren niet de rock’n’roll opnieuw uitgevonden heeft, is het recht-voor-zijn-raap gehalte een verfrissend iets geweest voor veel fans en andere bandjes die ze als inspiratie zien. Nog belangrijker is hoe zij hun afkomst weer schwung gegeven hebben. Eindhoven Rockcity zou als concept niet bestaan zonder PPSR met hun iconische ontwerpen en prachtig gebruik van Philips logo’s en noem maar op. Maar eigenlijk heeft PPSR Eindhoven gewoon weer wat gegeven om trots op te zijn. Ik denk dat het een stukje trots heeft gegeven aan de lichtstad, wat misschien wel veel meer heeft gedaan dan ze zelf weten. Wij staan als Eindhoven Rockcity dan ook op de schouders van reuzen om het zo maar te zeggen en daar ben ik ze dankbaar voor.

Steffie van den Tillart (Fotograaf)

Opgroeiend in een klein Brabants gehucht hoorde ik voor het eerst van de band Peter Pan Speedrock. De verhalen beloofde mijn wildste Rock & Roll tiener dromen waar te maken dus maakte ik op mijn 14e levensjaar mijn eerste aftocht naar mijn eerste meerdaagse festival. Ik voelde me thuis tussen alle Punkers, Hardrockers, Metalheads en Skaters die toentertijd nog oververtegenwoordigd waren op het Schijndelse Paaspop. Leuk was, dat je toen gewoon bier kon halen op je 14e en dat je na 3 bier al genoeg lef had ingedronken om samen met je net verworven festival maten de pit te trotseren.

Een van de eerste shows die zo hard en vies waren dat je ze nu nog goed kan herinneren was die van PPSR. kleine kanttekening hierbij is dat Dikke Dennis een blikje bier het publiek inkopte en dat toch wel het hoogte punt was van mijn herinneringen aan die dag. Maar ook de blauwe plekken van heel stoer in de pit blijven staan zijn me goed bijgebleven. PPSR was eigenlijk altijd wel te vinden op ieder ander festival wat ik daarna nog bezocht, en daarmee misschien wel de live act die ik het meest heb mogen aanschouwen ooit. PPSR was de huisband van mijn tienerjaren, houdoe en bedankt!

Pernilla Ellens (Schrijver)

Mijn mooiste Peter Pan Speedrock herinnering  was toch wel Speedfest nummer #1, 10 jaar geleden in het Klokgebouw. Dit was mijn eerste grote rockconcert-en festival ervaring. Ik ging er heen met een groepje vrienden van school. Het was al spannend om vanuit mijn dorpje naar een oude Philipsfabriek op Strijp te gaan. Daar was toen helemaal niks: geen hippe lofts, restaurants of cafes. Het kaartje had ik zelf gekocht bij de Bullit op de Kleine Berg. Deze  heb ik altijd bewaard.  Ik droeg een jurkje van het Eindhovense kledingmerk (en winkel) Loose. Loose en de Bullit zijn er nu niet meer.

De line-up van Speedfest #1 was te gek: Demented are Go, The Exploited, Tech-9 en Peter Pan natuurlijk. Allemaal bands die veel indruk op mij maakten en waar ik fan van werd. De energie in de pit, de internationale verzameling van kuiven en punks, de sfeer waarin alle subculturen welkom waren, de harde muziek, het industriële uiterlijk van Strijp en ook het bier drinken vond ik geweldig. Een pure rock ’n roll ervaring, mogelijk gemaakt door Peter Pan Speedrock.

Op Speedfest maakte ik ook nieuwe vrienden en vriendinnen, met wie ik de punk concertjes en psychobilly concertjes in de regio af ging. Demented are Go zag ik later ook nog een keer in The Rambler, ook voor mij een bijzondere plek waar veel mensen toffe herinneringen aan heb. Revenge of the Rock n Roll Monsters, een soort mini-Speedfest in de Effenaar was ook altijd erg gaaf. Daar heb ik in  2008 bij Peter Pan Speedrock nog op uitnodiging van Dikke Dennis, op het podium gestaan met een stel vriendinnen. Toen kregen we heel veel bier en sigaretten vanuit het publiek aangereikt. Een herinnering waar ik zowel met schaamte als plezier op terug kijk, haha.

Met vrienden biertjes drinken en genieten van harde muziek ben ik ook na die eerste Speedfest editie altijd blijven doen. Na 10 jaar is Speedfest ermee opgehouden. Nu stopt Peter Pan er ook mee. Ik was jong, maar ik heb wel het laatste staartje van deze lokale cultuur meegemaakt. Peter Pan Speedrock associeer ik dan ook met een Eindhoven wat er niet meer is: Koningindorock in de tuin van de LaFolie, winkels als Loose en de Bullit, the Rambler, Revenge of the Rock n Roll Monsters….het echte Eindhoven Rockcity!

Mike Dobber (Schrijver)

Een van de eerste keren dat ik naar de Effenaar ging was ergens begin ‘97. Naar Neuk! en Space Marines want dat was nederhop met hardcore band en nederhop met hardcore band was op dat moment, naast lo fi, het allercoolste wat er bestond. Vond ik althans. Tussen Neuk! en Space Marines stond nog een act geprogrammeerd: Peter Pan (zonder de Speedrock toen nog). Zij presenteerden deze avond hun debuutplaat.

Van Peter Pan had ik op dat moment nog nooit van gehoord, maar ze zouden op dezelfde avond spelen als mijn nederhop met hardcore band helden. Daar ergens , begin ’97, kwam ik er achter dat Peter Pan helemaal geen nederhop met hardcore band was. Van het optreden is me niet veel bij gebleven. Alleen dat ik op een bankje in de oude Effenaar aan het wachten was op nederhop met een hardcore band. Want dat vond ik toen cool.

Een jaar of twee later is het tussen mij en Peter Pan overigens toch nog goed gekomen.

Roy Verhaegh (schrijver)

Mijn eerste kennismaking met Peter Pan Speedrock is er eentje die ik mee zal nemen tot aan mijn graf. Het was zaterdag 22 januari 2005 en in het lokale jongerencentrum in Panningen (Limburg) werd een klein feestje georganiseerd. De naam van dit feestje was Sneeuwpop en het was ook meteen één van mijn eerste kennismakingen met denderende gitaren in een live-setting. De avond werd vooraf gegaan door een lokaal bandje genaamd Failer, het infameuze Imitallica, het toen iets bekendere Face Tomorrow en Peter Pan Speedrock mocht het kot verder afbreken. Het kot was te klein, mijn maagdelijke trommelvliezen nog te strak en de kringspieren van Dikke Dennis waren té goed getraind op het naar binnen werken van microfoons. Door de jaren heen leerde ik dat dit nu eenmaal er bij hoort en dat andere vormen van microfoonmisbruik niet ongewoon waren voor Dennis. De kers op deze verhelderende avond was dat de band van de afterparty tijdens hun set diezelfde microfoon lekker bleef gebruiken, alsof er niks gebeurd was.

Deze avond heeft me niet tot fan bekeerd, maar ik ben wel een groots fan van wat deze mannen door de jaren heen allemaal hebben neergezet. De titel Eindhoven Rockcity, en niet te vergeten Speedfest en wat al niet meer wat ik waarschijnlijk over het hoofd zie. Overal zit en zat wel ergens een vinger van Peter Pan in de Eindhovense pap, en overal dook wel weer ergens een bandlid op. Ik heb mijn allermooiste dronkemansverhalen op Speedfest beleefd, maar ook mijn mooiste reviews geschreven. The Sound Of Revolution doet geloof ik een mooie poging om deze eer hoog te houden, maar het zijn grote schoenen die gevuld die ze te vullen hebben. De naam en band stoppen, maar de legende zal voort blijven bestaan.

Gerrit Smalbrugge (Fotograaf)

Ik zag ze een tijdje terug weer live voor de vijfde keer op een rij. Rauwe harde muziek met veel vlotte riffs. Een band waarbij je helemaal uit je dak kunt gaan met je maten (en een paar alcoholische drankjes). De band heeft op zoveel plekken gespeeld en altijd sterk. Als festivalbezoeker ben ik er trots op regelmatig van de snoeiharde set van Peter Pan genoten te hebben. Verder is ‘Wild Eyed and Thirsty’ mijn favoriete song van het geweldige album ‘Buckle Up and Shove it!

Foto’s artikel door Paul Verhagen. Header foto door Elke Teurlinckx (net als die dikke plaat die bovenaan de website pronkt!)

speedfest2012-1