Image Image Image Image Image Image Image Image Image Image

| 29 maart 2024

Scroll to top

Top

Sheverine presenteert EP met passend tumult

Sheverine presenteert EP met passend tumult
Guido Segers

Op een vrijdagvond is het dan zover, de EP van Sheverine wordt gepresenteerd aan het publiek. Na een succesvolle crowdfunding campagne is ‘Wolf Like Me’  losgelaten. Een catchy plaat met bluesy rock en veel energie. Wij gaan eens zien hoe dat live uit de was komt.

Foto’s Justina Lukosiute | Tekst Guido Segers

Een tijdje terug spraken we nog met de band, die duidelijk geen magere ambities hebben. Je leest het interview hier terug. Het is erg druk in de Popei, want de show is iets uitgelopen. Geen probleem, dat zorgt alleen maar voor net wat meer spanning en anticipatie bij het publiek dat met een drankje afwacht. Als de deuren dan openen staat een verrassende sterke avond live muziek te wachten.

Support voor vandaag is de band Uncle Harry uit Nederweert. Het drietal treed op met weinig overbodige franjes en laat de instrumenten spreken. Die spreken in talen van lijzige americana of zanderige stonerrock. Het meditatieve van Sleep dat in botsing komt met Mark Lanegan als het ware, een volwassen geluid wat je niet snel verwacht bij zo’n jonge band. Wat later in de set schroeven de heren er een progressief elementje aan met een schimmige tweede laag van de toetsen in een meer ingetogen nummer en enkele theatrale passages. Het nummertje ‘Strawberry Jam’ laat uitstekend horen hoe de band uit vele vaatjes tapt en daar eigenlijk wel een heel lekker totaalplaatje mee weet neer te zetten. Her en der gaat het misschien niet helemaal soepel, maar wat een sterke show van deze band. Het woord degelijk klinkt altijd neerbuigend, maar dit is een geoliede rockmachine.

Sheverine komt op voor een thuiswedstrijd met een publiek wat uit veel vrienden en bekenden bestaat. Sheverine doet niet aan een thuismentaliteit echter, deze band met wortels in het Rock City Institute doet alleen aan spelen tot je omvalt. Het singletje ‘Can’t Fix It’, wat toch de nodige hitpotentie heeft, trapt af en zet meteen de juiste stemming neer. Blues, rock en vooral een partij groove van jewelste, want wat is deze band sterk op het podium.

Het viertal speelt alsof het uit de puntjes van de tenen komt. Zoveel energie en plezier straalt het samenspel van de band uit. Toetsenist Quint Vullings en drumster Sophie Engels zoeken continue elkaars blik. Niet om maat te houden, maar om een soort synergie uit te bouwen. Daar tussenin staat gitarist James van Balkom als rockgod zijn gitaar te teisteren. De enige die uit de toon valt is bassist Jens Dortmans, die enigszins verstrooid de zaal in staart en geen deel lijkt uit te maken van de unit die op het podium staat. Zijn aankondiging halverwege de set dat hij de band gaat verlaten verklaart dan ook veel op dat moment. Een kleine domper op de feestvreugde, maar de band speelt dat lustig van zich af.

Het helpt dan om er wat geks tussendoor te gooien, zoals een rauwe, beukende cover van ‘Rainbow High In the Sky’. Hoewel het een grapje lijkt is de vertolking machtig goed. Vooral de backing vocals van Sophie Engels geven net dat extra ‘reach for the sky’ effect aan het nummer. Wijdbeens staat frontman James van Balkom de vocalen en riffs te lanceren. Ja, er is zelfs nog een momentje dath et voor het podium losgaat, incluis bassist Jens, die na zijn aankondiging van de zenuwen berooft lijkt te zijn. Afsluiter is ‘Keep On Running’ van de EP, wat de band gewoon een tweede keer speelt als de pit niet genoeg leven vertoont. Het is niet een band die snoeihard speelt, maar wel eentje die weet hoe je een hele zaal aan het dansen krijgt! Van Sheverine willen we graag meer horen.