Image Image Image Image Image Image Image Image Image Image

| 29 maart 2024

Scroll to top

Top

The Nathan Gray Collective en The Devil’s Trade winnen zieltjes in Dynamo

The Nathan Gray Collective en The Devil’s Trade winnen zieltjes in Dynamo
Frank van de Ven

I Am Heresy, The Casting Out, Boysetsfire: al deze band hebben iets met elkaar gemeen. De frontman van deze formaties luistert namelijk naar de naam Nathan Gray. Dit emo-icoon heeft inmiddels een nieuw zijproject in de vorm van The Nathan Gray Collective. De charismatische zanger stort zich ditmaal op een combinatie van darkwave en postpunk met een toefje emocore. Onder zijn eigen naam doet Gray met twee muzikanten een aantal Europese zalen aan om zijn zeer persoonlijke muziek te spelen.

Tekst: Frank van de Ven | Foto’s: Justina Lukosiute

Voordat Gray & co het podium betreden, mag The Devil’s Trade de zaal opwarmen. Deze Hongaarse eenmansformatie is een intense aangelegenheid. Onder begeleiding van een banjo of een gitaar – al dan niet akoestisch – stort deze man zijn hart uit. Zijn motto is dan ook ‘Happy Music Is Shit’ en dat merk je. Voor vrolijke intermezzo’s of opbeurende refreintjes moet je niet bij deze gast zijn. The Devil’s Trade maakt inktzwarte neofolk met distortion en vol galm.

Wat opvalt is de intensiteit van de muziek en de volle overgave waarmee deze muzikant zijn werk doet. Elk woord wordt met gevoel gezongen en het verbeten gezicht van de besnorde gitarist bewijst zijn integriteit. The Devil’s Trade leeft voor zijn muziek en dat voel je. Elke track wordt gebracht alsof het een zwanenzang is. Ondanks de statische presentatie – man zit op kruk en speelt gitaar – verveelt de show geen moment. Deze muziek komt keihard binnen. Dikke kans dat de fanbase van deze man na afloop van het concert flink gegroeid is. Nou ja, flink… Er zijn deze avond amper 40 mensen naar de Dynamo gekomen. Als Gray het podium opkomt, kan hij letterlijk de koppen tellen.

Gray is met Boysetsfire uitverkochte zalen gewend, dus een nog niet eens voor een kwart gevulde kleine zaal van Dynamo zal hem vast hebben tegengevallen. Of dat ook echt zo is, blijft echter gissen want hij laat daar niets van merken. Integendeel. Een paar keer bedankt hij oprecht iedereen die naar het optreden is gekomen. The Nathan Gray Collective maakt dan ook geen emocore, maar vrij donkere postpunk. Vrij donker is een bewuste woordkeus, want na het horen van het zwaarmoedige The Devil’s Trade klinkt Gray’s muziek toch een stuk vrolijker. Muzikaal gezien dan. Tekstueel gezien schotelt de hoofdact je zware kost voor.

Religie, de staat van de mensheid, oorlog: zomaar wat onderwerpen die Gray opwerpt vanavond. Onder begeleiding van een drummer en een toetsenist annex gitarist drijft Gray zijn demonen uit. Dat doet hij passioneel en bezwerend. Zijn innerlijke Ian Curtis komt regelmatig naar boven drijven middels vreemde armgebaren en gekwelde zang. Ondanks de zwaarmoedige teksten klinkt de muziek bij vlagen zeer poppy. Mocht je debuutalbum ‘Until The Darkness Take Us’ nog niet gecheckt hebben, dan moet je dat zeker doen.

De cocktail van hardcore, postpunk en darkwave klinkt gevarieerd en gepassioneerd. Live wordt de gitaren meer op de voorgrond gezet. Het zweet gutst van de hoofden van de bandleden en de lucky few zien een groep in bloedvorm. Dikke kans dat Gray hier fans voor het leven krijgt. Dit passieproject belooft een hoop goeds voor de toekomst. Hopelijk gaat Gray lekker door met dit zijproject, maakt hij meer fijne platen en doet hij opnieuw Eindhoven aan. Zeker weten dat er opnieuw minimaal 40 mensen van de partij zijn!