Image Image Image Image Image Image Image Image Image Image

| 28 maart 2024

Scroll to top

Top

Marco Martens vertelt over vaderschap in Pand P

Marco Martens vertelt over vaderschap in Pand P
Guido Segers

In het verleden maakte Marco Martens hiphop. De liefde voor woorden is eigenlijk altijd blijven plakken en inmiddels maakt hij muziek die ergens tussen spoken word en rap in te plaatsen is. Deze zaterdag presenteerde hij zijn nieuwe EP ‘Morgen zal ik Thuis zijn’.

Foto’s Justina Lukosiute | Tekst Guido Segers

De presentatie is deze avond in Pand P, het voormalige gebouw van Plaza Futura, in een kleine zaal boven. Lekker intiem dus met een setting die zich prima leent voor muziek om naar te luisteren. Iemand roept luid dat we gaan beginnen en in op een kalme doch geordende wijze begeven de bezoekers zich naar de zaal.

Stijn Charpentier, ooit MC Che, nu ook een liedjesschrijver van het serieuzere soort, praat de avond aan elkaar en introduceert de eerste act. Het publiek opwarmen is de opdracht die Flip Noorman (niet Noor Flipman) vandaag op zich neemt. Dat laat er dan weer geen gras over groeien en trapt af met ‘Ik heb de Macht’ van zijn album Belle Parese. Het publiek moet hierop uit volle macht meebrullen, dus rustig toekijken zit er niet in. “Sir, yes sir!”, galmt het door het zaaltje. Noorman heeft een fijne, schorre stem en vertelt met zijn muziek poëtische verhalen. Tussen de nummers door zet hij zijn toeschouwers graag continue op het verkeerde been. Dat werkt uitstekend in deze setting, waar al snel een gezellige samenwerking ontstaat tussen de singer-songwriter en zijn publiek.

Afwisselend speelt hij piano en gitaar en trakteert hij ook nog op een Leonard Cohen cover van ‘Hallelujah’. De eigen vertaling speelde Noorman eerder op een avond in Paradiso in het teken van Cohen. Daarna is het weer meezingen met het volgende liedje. Het publiek is lekker warm als het tijd is voor de pauze.

Met kaarsjes als sfeerverlichting zit Marco Martens klaar na de rust. Naast hem nemen Michiel van Iersel en Joris Sedee plaats voor de muzikale ondersteuning. De muziek is voor deze verhalen evengoed ontzettend belangrijk. De nieuwe nummers die hij vandaag brengt komen van een EP, maar eigenlijk voelt het als een verlenging van ‘Ieder Huis is uit Vertrekken Gebouwd’. Niet in exact die volgorde, maar de manier hoe de nummers in de set geschoven worden, voelt passend, alsof het verhaal gewoon uitgebreid is met nieuwe hoofdstukjes in plaats van een nieuw deel dat op zich zelf staat. Na het melancholische ‘Wijde Wereld’ komt meteen de eerste nieuwe, het nummer ‘Kind van de Wind’ over Marco’s dochter. Flip Noorman zingt hierop mee gedurende het refrein.

Doordat de de muziek gebracht wordt met hetzelfde verhaal als basis, is alles makkelijk aan elkaar te praten. De kleine grapjes en het duidelijke plezier tussen de twee gitaristen geeft iets gemoedelijks aan het optreden, het voelt niet als een moeilijk optreden maar een avond verhalen vertellen. Na een heel serieus nummer met zware thematiek komt vaak ‘Harm’ weer langs. Harm is het typetje dat in het dorp is gebleven en een toetssteen is voor Marco Martens in zijn zelfreflectie. Het karakter is een beetje komisch, zoals Joris Sedee hem omschrijft: “Ik stel me zo’n kerel voor met een shirt van Skittles, waar de k veranderd is in een h. Dat ie dat dan prachtig vindt…” Harm is grappig, maar heeft wel een functie in het verhaal. Na nummers als ‘Tien Tellen’, ‘Danseres’ en ‘Alles Voorbij’ kunnen we even lachten om de omschrijving van een ‘Autobeurs’ waar Marco als verteller met Harm naartoe gaat. Het biedt dat moment van ontlading dat je soms hard nodig hebt.

Nieuwe nummers als ‘Clubje Opgericht’ en ‘Huisje met een Tuin’ vervullen die functie ook. Toch zit er onder de humor en taalspelletjes altijd betekenis bij Martens. Bovendien zijn ze voor veel luisteraars bijzonder herkenbaar, de angst om een huist te kopen wordt symbolisch voor het worden zoals ‘iedereen’. Het clubje verhult de onzekerheid van nooit echt ergens bij horen. Som is hij ook heel direct, zoals op de titeltrack over het vaderschap en het drukke leven. De herkenning bij het publiek roept een glimlach op, glimmende ogen en soms misschien zelfs een traan. Het liedje ‘Ma’ zingen voor je moeder én een volle zaal zegt ook iets over hoe open Marco Martens is in zijn werk. Dat is hetgeen wat ervoor zorgt dat hij mensen raakt.

We sluiten af met ‘Madam Jeanette’, waarop ook Marco Martens een stukje gitaar speelt op de outro. Flip Noorman neemt ook even plaats achter de piano en sluiten we op een mooie manier af. Goed, nog een korte freestyle dan en dan naar beneden voor een drankje.