Image Image Image Image Image Image Image Image Image Image

| 28 maart 2024

Scroll to top

Top

Bloodshed Fest: de piek van dag 2

Bloodshed Fest: de piek van dag 2
Guido Segers

Door een klein beetje geluk konden we toch nog een stukje van dag 2 op Bloodshed Fest meepakken. Een welkom feit, want daarmee kregen we het festival op zijn mooiste momenten te zien, met de toppers van de zaterdag en een sfeer die toch echt op gang was gekomen.

Foto’s Paul Verhagen | Tekst Guido Segers

Het voelt gewoon meteen gezellig bij aankomst. Overal hangen groepjes bezoekers rond, gezellig keuvelend met een pilsje erbij. De meest onzinnige onderwerpen, de meest diepgaande, het is er gelijk. Her en der stort men zich neer op een trap of een in een hoekje, maar menig bezoeker trekt zichzelf overeind om die mooie slotacts nog even mee te pakken. Het is duidelijk dat elke vorm van onwennigheid die gister nog hing nu compleet weg is. De grote zaal stroomt een stuk voller, de sfeer is gemoedelijker en de eetbar heeft een rij staan.

Bloodshed Fest 2019 op 13/14 September is al aangekondigd, met onder andere Coffins, Hellripper, SOB, Defy The Curse en Apparatüs. Wij zijn nu al siked!

Het Duitse Keitzer pakken we nog even mee. De band is geen nieuwe naam voor de Eindhovense grindfeestjes en heeft er potjandorie zin in. Het gaat alle kanten op daar in de kleine zaal met de rammelende en beukende death grind van het gezelschap. Er zit zeker een doorgetrokken Entombed smaakje aan het geheel en zanger Christian Chaco heeft wel een beetje het bijpassende ongecontroleerde in zijn presentatie. Een bonk energie dus.

Maar waar we voor komen, daar is toch de eerste van het Amerikaanse Catharsis. De set van de band is ook een ware catharsis voor de luisteraar. De hardcore is oprecht en doorleefd, niks dan authenticiteit op het podium. Eigenlijk was de band al eens gestopt, maar laten we wel wezen… In een wereld zoals vandaag hebben we Catharsis gewoon nodig. De speeches van Brian D tussen de nummers door hebben ook een bijna messianistisch karakter als hij met zijn lange dreads tussen het publiek door loopt en mensen op de schouder aanraakt terwijl hij spreekt over eenheid, gelijkheid en vrijheid. Hij predict voor activisme en leven voor vandaag. Woorden, die hier zeker in goede aarde vallen.

De lange nummers rammen stevig door en ook op het podium staat een band te genieten als hun frontman het zoveelste uitstapje in het publiek maakt. Catharsis maakt even duidelijk waar hardcore ook weer om draait, en dat is niet het dragen van sportshorts en NY caps. Met songs als ‘Arsonists Anthem’ brengen deze heren een bezieling op het podium die zijn weerga niet kent.

Het wachten is dan op niemand minder dan Tragedy, nog zo’n legende die eigenlijk al lang gestopt is. In deze geen speeches of mooie woorden, maar een voortbeukende, ongenuanceerde bak punkrock met een machinale drive erachter. Eigenlijk een beetje de stormram van de hardcore beweging die het viertal vertegenwoordigd. Kop omlaag en gaan, wat ze toch bijzonder puik doen. Met bijna 20 jaar op de teller, kwam er zelfs een nieuwe plaat uit in 2018, getiteld Fury. Een bak geluid eveneens.

Zanger Todd Burdette laat elk overbodig woord weg als hij tussen de nummers door iets kwijt wil. Dat is eigenlijk altijd de titel van het volgende nummer, verder is er geen interactie, geen warme boodschap. Gewoon zuivere, vuige crunchy baslijnen en recht door zee gitaarwerk met de brul van Burdette. Kijk je om je heen, dan zie je niets dan gelukkige gezichten die toekijken of lustig rondstuiteren. Sommigen hangen ergens tussenin na een lange dag. Nee, Bloodshed Fest is bij deze een succes met een flink gevulde grote zaal. De Effenaar krijgt deze vlek niet snel meer weg.