Image Image Image Image Image Image Image Image Image Image

| 29 maart 2024

Scroll to top

Top

Bokito Free Jazz Experience – Bokito Mahal

Bokito Free Jazz Experience – Bokito Mahal
Guido Segers

Review Overview

Score
7
7

Mixed

Complete chaos meets meditatie

Ja, daar is ‘ie weer, onze favoriete brullende aap. Bokito is zijn experimentele klanken gaan zoeken in nieuwe uithoeken van het sonische spectrum en lijkt daarin meer rust te vinden en, werkelijk waar, dit album zal je als liefhebber van de Bokito Free Jazz Experience verbazen.

We raasden nog vrolijk mee op de eerste twee noise(y) platen, maar zagen al een opmars op het fascinerende ‘Koning Bokito’. En ja, het is wederom een plaat vol onverwachte apenstreken, maar ook vol meditatieve drones en hypnotische zang. Zou Bokito dan toch tot rust gekomen zijn op zijn vierde plaat?

Nee. Hoewel ‘Apasana’ een fijne track is, vervalt Bokito met zijn assemblage muzikale apen (Nikampsee op drums, Roni Gibioni op de gitaar) in weirde noise-jazz explosies, die uiteindelijk balans vinden met de drones. De vocalen van Hima helpen daar ook bij om meer beheersing bij onze apenkoningen te krijgen. Wat begint in vrije val, vindt dus controle en rust. ‘Bokito in Bollywood’ volgt ongeveer diezelfde lijn, maar dan alvast wat wilder in aanloop naar ‘ALAAP!’. Daarop mag Nickampsee zijn drums flink bewerken in een primitief, opzwepend ritme, aangesterkt door een doomy, stompende gitaar. Werkt dit? Is dit aangenaam? Geen idee. Het is vooral intens en wispelturig, Maar ook interessant.

De drones zijn eigenlijk wat ik het fijnste vindt aan deze plaat. En laten we wel wezen, ik heb inmiddels 3 platen van Bokito op mijn trommelvliezen los gelaten, de rust die hier te vinden is wordt gewaardeerd. Vooral ‘Bokito Raga I’ wordt erg gewaardeerd, hoewel het gerommel in de marges continue dreigt natuurlijk. Elk moment barst het weer los en daar moet je op een gegeven moment gewoon vrede mee hebben. Voor we dus ons onderdompelen in ‘Bokito Raga II’, mag nog even de porseleinkast aan diggelen geslagen worden. Wel met een oosterse vibe natuurlijk op ‘Throwing Bananas in the Ganges.’

We sluiten af met ‘Hima-Laya’, wat ehm… ja. Het is eigenlijk wat je verwacht te horen als een freejazz orkestje inrijdt op een vrachtwagen porselein maar daar wel geheel zen onder is. De rest van het nummer, na de initiële explosie, is beheerst met drones en kalme zang. De woorden zijn ontleend aan Ajnabee van Saketh Ram. Dan weet je dat ook weer. Het sluit een merkwaardige plaat af die laat horen dat Bokito steeds wat meer rust in zijn lijf heeft om muziek vol extreme tegenstellingen te maken.