Image Image Image Image Image Image Image Image Image Image

| 28 maart 2024

Scroll to top

Top

Stöner voert de temperatuur in de Effenaar flink op

Stöner voert de temperatuur in de Effenaar flink op
Remco Moonen-Emmerink

Op de heetste 14 augustus ooit spelen een paar van de coolste rockhelden in de kleine zaal van de Effenaar, alwaar de temperatuur voor showtime met binnendruppelend publiek nog zeer aangenaam is en de zware dreunen van de DJ door de hal schallen. We maken ons op voor een heerlijk avondje bezwerend gitaargeweld met de heren van Stöner en Donkey Kung Fu.

Om acht uur is het de beurt  aan de Amsterdamse band Donkey Kung Fu. Maar niet voordat Black Sabbath’s Iron Man geklonken heeft. Ze komen op terwijl de discohit “Kung Fu Fighting” van Carl Douglas klinkt, welke snel vervangen wordt door aanzwellende gitaren om aan te vangen met een rock-set die in nagenoeg alles doet denken aan de alternatieve jaren negentig.

Tekst: Remco Moonen | Foto’s: Justina Segers

De afwisselendheid van Fugazi, de speelsheid van Primus, enkele chants die doen denken aan de hardcore house van bijvoorbeeld de Marshall Masters (iedereen maar Tuh-tuh-duh roepen, zeg maar). Deze Amsterdamse band weet perfect te boeien in de krappe drie kwartier tijd jassen ze er louter potentiële hits doorheen met hooks als “Drugs Are Beautiful, Don’t Do Drugs” en boordevol piepende en krakende effecten op de gitaar (ze laten zelfs horen een gitaar als viool te kunnen laten klinken én een basgitaar als bascello).

Aan afwisseling geen gebrek bij Donkey Kung Fu, nummers als “Karate Time” en “Ready To Party” zouden eigenlijk iedereen hoekig moeten laten dansen, maar dat valt maar aan een handvol bezoekers te zien. De overigen klappen overigens wel enthousiast na ieder nummer, en tijdens het slotstuk “Oh My God” (met een gitaarriff die erg aan Queens Of The Stone Age doet denken) ontstaat er zo waar toch een klein feestje met als afsluiting cult-klassieker “Dag Vriendjes & Vriendinnetjes” van Bassie & Adriaan. Tot de volgende keer maar weer!

Stöner

Dan het moment waar we voor gekomen zijn heden avond: de cult-stonerrockhelden van Kyuss; Brant Bjork en Nick Olivieri, aangevuld met drummer Ryan Gut. Kort samengevat onder de bandnaam Stöner. Ze trappen af met het nummer “Rad Stays Rad”, van hun debuutalbum “Stoners Rule”, wat begint met de legendarische zin “Hey Ho, Let’s Go” (waar hebben we die ook weer eerder gehoord?). Gelijk zie je dat ’t publiek hiervoor komt, lekkere logge stonerrock met de riffs en hooks op precies de juiste plaats. Een tikkie voorspelbaar, maar dat mag ook wel als je als Brant & Nick in dertig jaar tijd eigenlijk het genre zo’n beetje eigenhandig ontworpen hebt. Van snerpende zang door Nick Olivier op “Evil Never Dies” naar het ingetogen “Stand Down”, waar het wah-effect op Brant Bjork’s gitaar kenmerkend is. De afwisselende zang tussen Nick en Brant houdt het geheel fris en afwisselend.

Geen enkel nummer wordt exact zo gespeeld als op de plaat het geval is, altijd lekkere vuige, psychedelische ad libs met heerlijke gitaarsolo’s op een groovend bedje van zware bas en drums (met dubbel basdrum). Halverwege de set krijgt ’t publiek er ook steeds meer zin in, of zit er meer bier in, en wordt er steeds feller gereageerd op de muziek. Tijdens “Own Yer Blues”, wat een fantastische desert feel neer zet met een opbouw waar je U tegen zegt, zie je dan ook geen hoofd meer stil op de romp staan. Wel een puntje van kritiek vanuit drummer Ryan Gut naar de lichtman. Brant zegt dan ook; “Man, The Lights Are Cool, but we prefer no strobe”.

De set vervolgt met een stoner-klassieker in de dop “No Brainer”, waarvan je ook best kunt geloven dat ’t in de nineties geschreven zou zijn. Overigens heeft niet alleen de drummer iets te klagen, want even later zegt meneer Bjork; “This Mic-stand’s got a mind of it’s own. I’m not stoked on his mind”. Meer grapjes (of gesproken interactie) blijven ons helaas bespaard. De heren komen duidelijk om muziek te maken én hebben daar schik in (dit is de eerste avond dat ik Nick Olivieri de hele avond met een glimlach heb gezien). Wel wordt er nog eens verzocht om de lichten wat minder te laten flitsen, omdat de drummer daar echt last van heeft en iedereen bedankt om naar de laatste show van de tour te komen.

Na een heerlijk groovende set Stöner nummers, is het tijd voor een cover van Motörhead, waarmee zij hun helden Motörhead en Ramones eren. Ze speelden namelijk “R.A.M.O.N.E.S.”. Helden eren doen ze niet alleen in de muziek, maar ook in de kleding; Nick koos een “Trash Talk” shirt uit zijn garderobe, Ryan Gut is gehuld in effen zwart (fan van de Black Album wellicht) en Brant Bjork draagt Phil Lynnott in een typerende Fuck You pose. Een attitude die Brant ook niet vreemd is, zoals ook de karikatuur op de backdrop doet vermoeden. Aangekomen bij de slotfase van de show worden er nog een paar Kyuss-klassiekers door de speakers geknald, zoals “Gardenia” en in de toegift “Green Machine”, waarna de leden zonder nog een boe of ba te zeggen het podium verlaten na een broeierige, doch fantastische show, waarbij het publiek duidelijk liet merken dat Kyuss eigenlijk weer bij elkaar zou moeten komen, want bij die nummers ging het dak er echt vanaf.

Club Void avonden in de Effenaar

Een heerlijke stoner-avond in de Effenaar dus, en dat gaat de komende tijd vaker gebeuren. Voor de liefhebbers van stoner en psychedelica staan de komende tijd nog shows gepland in de Effenaar van Minami Deutsch (Japanse kraut & psych, 28 augustus) en Fu Manchu (12 oktober, waar Brant Bjork vroeger ook nog eens meegespeeld heeft). Daarnaast start 1 september het nieuwe conceptClub Void”, een maandelijkse stoner-avond die afgetrapt wordt met lokale helden van Vitamin B12, Candybar Planet en Komatsu.