Image Image Image Image Image Image Image Image Image Image

| 29 maart 2024

Scroll to top

Top

Vijftien jaar Cash-tribute van Def Americans  is een écht feestje

Vijftien jaar Cash-tribute van Def Americans  is een écht feestje
Theo Miggelbrink

Op papier is er weinig nodig om de liedjes van Cash tot leven te brengen. Een goede bariton en de kenmerkende boom-chicka-boom sound lijken te volstaan en zijn somber geestige teksten doen de rest. Toch is de praktijk.weerbarstiger natuurlijk. Desalniettemin lukt de het Def Americans al vijftien jaar om de sound van de van ‘The Man In Black’ overtuigend te vertolken met precies die ingrediënten. En dat doen ze vanavond in de grote zaal van de Effenaar met een veelvoud aan vrienden.

Tekst: Theo Miggelbrink | Foto’s: Nadia Hagen

De Tawny Brothers behoren zéker tot die vrienden. Zij trappen vanavond dan ook af. En eerst is uw recensent nog verbaasd dat ze overwegend covers spelen. Totdat hij zich realiseert dat de hoofdact van vanavond óók een coverband is. Maar dan een met haar eigen niche. En de covers van Tawny Brothers varieren van ‘Stealers Wheel’s Stuck in The Middle With You’ tot ZZ Top’s ‘Gimmie All Your Lovin’. Maar dan gespeeld met precies de juiste rootsy-sound om de opmaat voor het optreden van Def Americans te vormen.

Die nemen rond kwart over negen het stokje dan ook van hun Udense vrienden over met ‘Blistered’ en ‘Big River’. Gevolgd door wat onbekendere Cash-klassiekers. (waarvan uw recensent Delia’s Gone overigens wel kent) Maar écht mooi wordt het met ‘Hurt’ de song die Cash opnam voor zijn American Recordings IV-album. Een song die illustreert dat Cash zelf ook niet vies was een cover op zijn tijd. Zijn American Recordings-albums staan tenslotte vol met songs van anderen. Maar dan wel zo mooi uitgevoerd dat je als luisteraar het origineel gelijk vergeet. Dat is de kracht van Cash. En eerlijk is eerlijk, ook van Def Americans-frontman Elco Weitering. Want zijn diepe bariton benaderd de stem van de oude bard op bij zulke emotionele songs met griezelige perfectie.

Dat betekent niet dat er het een en al kommer en kwel is bij deze jubileum-show want er zijn vrienden in overvloed. Als eerste mag Dave Vermeulen aanschuiven voor ‘Wont Back Down’ en een paar songs later, bewijst het lekker lang uitgesponnen ‘A Boy Named Sue’, dat Cash ook een zéér humoristische tekstdichter was. En zo blijft gezellig. Onder andere dankzij meer vrienden, zoals Harrie “Mariachi” Peeters, die in de mede door June Carter geschreven ‘Ring Of Fire’, het zo kenmerkende trompetje voor zijn rekening neemt (al is dat in het origineel geloof ik een complete mariachi-band. Never mind!). En als een paar songs later zangeres Kim (als June Carter) nog op het podium verschijnt om samen Met Elco de duet ‘Jackson’ te zingen dan is het feest compleet. Zij zal de rest van de avond ook niet meer van zijn zijde wijken.

Hoewel compleet? Eén Carter-zusje is voor een feestavond als deze natuurlijk niet voldoende. Daarom hebben Def Americans de “melancholische Nijmeegse bloemenmeisjes” Mariska en Imke, van het duo Garden in Gloom, gevraagd om de vocalen van de overige Carter-zusjes voor hun rekening te nemen vanaf de song ‘Walk The Line’ en ook zij zullen niet meer van Elco en Kim’s zijde wijken. En zo verveelvoudigd het aantal bandleden van Def Americans tot epische proporties terwijl ondertussen naar een grande finale toegewerkt wordt met ‘A Thing Called Love’ en ‘On The Road Again’ als sluitstuk.

De vrolijke maar chaotische bandfoto (voor in het archief) met een wuivend publiek op de achtergrond, die na afloop genomen wordt, bewijst dat het vanavond voor de band zelf misschien nog wel het feestelijkst was…