Image Image Image Image Image Image Image Image Image Image

| 28 maart 2024

Scroll to top

Top

Mooie contrasten bij Club Void met Alabaster en Gomer Pyle

Mooie contrasten bij Club Void met Alabaster en Gomer Pyle
Jochem van der Steen

Al eerder deden we verslag van de aftrap van de concertreeks Club Void. In deze reeks presenteert Peter Van Elderen (Peter Pan Speedrock, Tankzilla, Fire Horse), Effenaar programmeur Robert Schaeffer samen met Loud Noise een vaste reeks aan stoner concerten in de Effenaar. In deze tweede editie treffen we twee heel verschillende Brabantse acts aan op het podium.

Tekst: Jochem van der Steen | Foto’s: Paul Verhagen

Het voorprogramma is in handen van het Eindhovense ALABASTER, die een aantal dagen geleden geprogrammeerd werden in plaats van het eerder aangekondigde Vitamine B12. Deze jonge band heeft er nog maar een handjevol shows op zitten, maar dat is niet te merken. De podiumpresentatie ziet er ervaren uit en de set die volgt is foutloos en strak. Dat je niet meer dan drie mensen nodig hebt  om een groot geluid neer te zetten bewees Motörhead natuurlijk al. Dit voorbeeld wordt gevolgd door de twee mannelijke snarenplukkers en het vrouwelijke drumbeest. Het klinkt hard, het klinkt vuig en  log.

De sound vloeit moeiteloos over van stoner naar sludge en soms zelfs hardcore. Omdat de drumkit voor die van de hoofdact is geplaatst verdwijnt de drummer, Sophie, nu eens niet achter de gitarist en bassist. Superleuk, want het spelplezier spat er vanaf en is aanstekelijk. Regelmatig worden de nummers ook door haar afgetikt met haar drumstokjes, lekker rock ‘n’ roll. De zang van gitarist Jasper wordt mooi afgewisseld door die van bassist Toby. De ene met een cleane stem, de ander met een schreeuwerige. Die afwisseling houdt de act lekker spannend. Bij echte goede stoner rockmuziek moet je de drums voelen in je maag en de gitaar in je kloten. ALABASTER slaagde in beiden. Hier gaan we meer van horen!

Gomer Pyle tapt uit een heel ander vaatje dan ALABASTER. Waar het voorprogramma ging voor hard, vuig en lomp spelen deze heren een meer psychedelische, space kant van het stoner spectrum. Daarnaast zijn deze oude rotten in verschillende samenstellingen al aan de gang sinds de jaren negentig. Mooi contrast dus met de opener.  Het is niet moeilijk om je te laten meevoeren door de wat dromerige klanken.

De projecties op de achtergrond versterken dat effect nog eens extra met filmbeelden van anatomieboeken, oude reclames en het heelal. De focus ligt op het nieuwere werk, met wat mij betreft als hoogtepunt ‘Remember the Days.’ De podiumpresentatie in zijn geheel is wat statisch en de publieksinteractie is minimaal, maar dat past prima bij de sfeer van de muziek. De sterke kant van de band is meer het instrumentale dan vocale deel van het optreden, maar dat instrumentele vakmanschap is dan ook van enorm hoog niveau. Deze heren kunnen het nog, en met verve.

Helaas was het vanavond een stuk minder druk dan bij de aftrap van deze concertreeks. Wellicht waren de namen bij die eerste editie wat groter, echter de kwaliteit van de bands was zeker niet minder deze avond. Ik kan iedereen dan ook aanraden de volgende edities wederom te bezoeken.