Image Image Image Image Image Image Image Image Image Image

| 29 maart 2024

Scroll to top

Top

SØWT presenteert Kids Hurting Kids op de “gewijde grond” van het Stroomhuisje

SØWT presenteert Kids Hurting Kids op de “gewijde grond” van het Stroomhuisje
Theo Miggelbrink

Naar de albumpresentatie van Kids Hurting Kids van SØWT, hebben we als Eindhoven Rockcity reikhalzend uitgekeken. De vorige worp, Junkies Boneyard, dateert tenslotte al weer uit 2018. Maar vanwege Covid, bezettingswisselingen én doordat de band zelf niet tevreden was over eerdere opnamen van het album, duurde het vijf jaar voordat de opvolger het levenslicht zag.

Deze albumpresentatie voelt als een soort mini festival, doordat SØWT niet één maar maar liefst twee bevriende acts gevraagd heeft om voor hen te openen. Bovendien is het Stroomhuisje in het geval van SØWT min of meer gewijde grond. Het is namelijk niet enkel de zaal waar de album presentatie plaatsvindt, maar ook de lokatie waar het album (voor de juiste live-feel) min of meer integraal opgenomen is.

Tekst Theo Miggelbrink | Foto’s: Emily Parry 

Beide support-acts vertegenwoordigen mooi de uitersten waarbinnen SØWT zich muzikaal beweegt. Als eerst mag Ellenor Vora acte de précence geven. En zij vertegenwoordigd de dromerige kant die je ook in de muziek van SØWT terug hoort tijdens hun meest verstilde momenten. Zelf noemt de Eindhovense Chelsea Wolfe, Emma Ruth Rundle en Daughter als haar voorbeelden. Maar haar muziek neigt evenzeer naar de dark folk (of zo je wilt) neo folk van een act als Forseti (al kan ik me voorstellen dat je als artiest liever niet het neo folk-label opgeplakt krijgt). Dit wordt vooral duidelijk in een hagelnieuwe song als ‘Die With Me. Een bijzonder fraaie song. Al klinkt de uitvoering nog wat weifelend. Maar dat is haar vergeven aangezien ze die song vanavond voor het eerst live uitvoert.

     

De Gentenaren van Youff vertegnwoordigden het andere uiterste van SØWT’s muzikale spectrum. Bij het zien van de band moet uw recensent steeds aan oude Tom & Jerry cartoons denken. Stel je voor; Tom raakt met zijn staart verstrikt in eenhoogspanningskabel. Je hebt nu beeld wat er dan met Tom zou gebeuren, of niet? Welnu hetzelfde lijkt te gebeuren met Michiel Naegel, de zanger van Youff, op het moment dat hij het podium opstapt.

Dít is complete muzikale gekte. Het enige wat nu nog nodig is is “een bedje” van noise gitaren afgetopt met de maniakale drums van Manu Mahie, de hypernerveuze drummer van de band, om Michiel een zachte landing te bezorgen. En hiervoor tekenen Michiels’s kompanen met verve. Fijn dit. Vréémd, maar erg lekker!

Het volgende schreef ik in 2019 over SØWT’s optreden tijdens Come As You Are: “De jonge Eindhovense band die de woede van jaren negentig grungebands zo fraai maar het heden vertaalt. Met bands als SØWT kan Come As You Are nog jarenlang door onder dezelfde naam. Blikvangers zijn zanger gitarist Jesse en zangeres bassiste Danielle. zij kan het ene moment je ziel aaien met lieflijk gefluister, terwijl ze een seconde later haar strot opentrekt en grunge diva’s van weleer het nakijken geeft.”

Die vergelijking met grungebands destijds blijkt niet helemaal toepasselijk, aangezien ik dankzij de album-review van collega Jochem van der Steen inmiddels weet dat de muziek van SØWT eerder in het no wave-hoekje thuishoort. Maar qua dynamiek hebben de heren en dame afgelopen jaren weinig aan kracht ingeboet. Al lijkt de sound iets ingetogener dan destijds. Dit wordt vooral duidelijk in songs waarin Danielle de vocalen niet voor haar rekening neemt, zoals bijvoorbeeld in het door Jesse gezongen ‘Found’.

Maar met songs als ‘HAHAHA’ of ‘Stupid Kids’ verkent de band weer lustig de grenzen van hun muzikale spectrum. Tel daar het lekkere bass-spel van Danielle het fraai uitwaaierende gitaarpel van Jesse en Koen en het strakke drumwerk van Martijn en je kunt alleen maar concluderen dat SØWT een band is die voor ‘world domination’ gaat. het Stroomhuisje was slechts een eerste horde.