Image Image Image Image Image Image Image Image Image Image

| 28 maart 2024

Scroll to top

Top

Get Dead, Codefendants en Melvinator kleuren buiten de punkrandjes in Dynamo

Get Dead, Codefendants en Melvinator kleuren buiten de punkrandjes in Dynamo
Jochem van der Steen

Een dag eerder stond een groot gedeelte van de artiesten van vandaag nog in de Melkweg als deel van de NOFX package. Deze legendarische punkband die vooral in de jaren negentig erg populair was hield daar hun Nederlandse afscheidsoptreden. Wij gingen liever gewoon, de volgende dag, naar ons eigen Dynamo.

Tekst: Jochem van der Steen | Foto’s: Jostijn Ligtvoet

Precies zoals in de Melkweg opent Get Dead, een punkband uit San Francisco, natuurlijk getekend door NOFX frontman Fat Mike’s Fat Wreck  Chords. De rauwe strot van Sam King doet, zeker op de meer ska-georiënteerde nummers denken aan Rancid’s Tim Armstrong. Hij houdt ook duidelijk van een biertje en nuttigt af en toe wat op het podium. Al gauw krijgt hij het warm en gaat het shirt uit.

Deze man draagt de punkwaarden in zijn hart. Dat hoor je niet alleen aan de muziek, maar ook bijvoorbeeld aan zijn oproep om iemand op straat te helpen als die wordt aangevallen. Die waarden klinken ook door in zijn performance van het emotioneel klinkende ‘Pepper Spray’. Indrukwekkend hoe hij met hart en ziel, soms met brekende stem, dit nummer brengt.

Drummer Scott Powell is vandaag jarig. Sam vraagt dan ook of minstens vijf mensen in de zaal hem op shotjes will tracteren. Sowieso krijgt hij een ‘happy birthday’ te horen van ze. Over shotjes gesproken, diverse keren prijst Sam het enthousiaste barpersoneel.

De samensmelting van soms een folky akkoord, ska-ritmes en streetpunk is van zeldzame effectiviteit. Het klinkt ontzettend eerlijk en rauw, maar tegelijk dansbaar en melodieus. Het is als een huwelijksfeestje dat ontaardt in een dronkenmansgevecht. Beetje bij beetje gaan de two step dansjes dan ook over in wat moshpits.

De tweede band van de avond,  Codefendants, is eigenlijk gewoon de eerste maar dan met toevoeging van hip hop muzikant Ceschi Ramos. Hij speelt gitaar, rapt en zingt. Sam staat hem op zang ook bij. Normaal gesproken doet Fat Mike ook mee met dit sideproject, maar die had gisteren al last van zijn stem in de Melkweg. Ook zonder zijn inbreng overtuigt de band echter. Gestoken in zwarte pakken alsof ze in de rechtzaal staan, prima passend bij de bandnaam, brengen ze een interessante mix van muziekstijlen. Beats, raps en ska-ritmes worden verweven met punkrock riffs.

Ceschi checkt hoeveel mensen in de zaal in de bak hebben gezeten. Er gaat één hand de lucht in, terwijl dat er, volgens hem, in zijn eigen land een stuk meer zouden zijn. De regels van de wet zijn niet altijd zijn regels, verkondigt hij in ware punkrock stijl. Hij heeft dan ook zelf wat tijd doorgebracht achter de tralies vanwege het ontvangen van een marihuana zending.  Natuurlijk is dit de aankondiging van ‘Prison Camps’. Bij dit nummer, maar ook later als Sam en Ceschi een deel van de set verdergaan tussen het publiek, ontaardend in een knuffelpartij, is de oprechtheid van de band duidelijk.

Het werd al eerder gezegd dat we deze dag niet moeten denken in kaders als hoofdacts en openingsacts. Het zijn gedeelde headliners. Gelukkig maar, want de zaal is aardig leeggestroomd voor aanvang van Melvinator. Melvinator is gewoon NOFX gitarist Eric Melvin met beats uit een laptop. Voor het optreden babbelt hij nog gemoedelijk met de fans die natuurlijk ook graag een selfie willen maken. Melvin heeft intussen wel een status weten te bereiken in de punkscene die legendarisch is, dus de fanboys laten die kans niet schieten. Open en eerlijk zegt hij ook dat Fat Mike niet altijd even goed is in voor zichzelf zorgen als zijn gezondheid even kwakkelt. Dat en zijn aandacht voor de fans sieren hem.

Enthousiast betreedt hij het podium. Alles in zijn gezicht laat zien dat hij hier op heeft gewacht. Op het podium met zijn eigen kindje, en dat het minder druk is in de zaal drukt voor hem de pret duidelijk niet. Enthousiast springt hij rond op het podium, vette riffs uit zijn gitaar schuddend terwijl achter hem een laptop en muziekinstallatie hem begeleiden met breakbeats en drum & bass geluiden. Psychedelische visuals die geprojecteerd worden op de achtergrond zorgen voor extra sfeer. Een interessante mengeling van funk, punk en EDM zorgen voor een verfrissende set. Voor de puristen heeft het misschien te weinig met punkrock te maken. Wij zien het echter als juist punk om met deze beperkte middelen op het podium te staan.

Eigenlijk waren alle acts vanavond echt punker dan punk. Want het is pas echt punk als je buiten de lijntjes durft te kleuren. En dat werd met succes gedaan.