[Persbericht Muziekgebouw Eindhoven] Met grote verslagenheid hebben we kennis genomen van het overlijden van onze huisvriend Ad van Meurs.

Ad heeft ontzettend veel betekend voor het Muziekgebouw Eindhoven. Met zijn eigen vaste maandagavond ‘Ad van Meurs presenteert’ in Meneer Frits haalde hij menig nieuwe roots act naar Eindhoven en wist hij met zijn altijd innemende presentatie vele muzikale harten te beroeren.

Het singer-songwriter genre zou zonder Ad nooit de plek hebben veroverd die het nu heeft binnen het Muziekgebouw en de Brabantse regio. Als initiator en programmeur van Naked Song heeft Ad een duidelijke stempel gedrukt op de ontwikkeling van dit jaarlijkse festival. Hij bouwde als artiest een indrukwekkend oeuvre op, gaf opkomend talent een kans, liet het publiek genieten, en deelde met ons allen zijn passie voor ‘echte muziek’.

We verliezen met Ad een dierbare vriend, een groot kunstenaar met een altijd nieuwsgierige kijk op muziek, muzikanten en muziekbeleving. We zullen hem missen.

Om iedereen de gelegenheid te geven de herinneringen aan Ad van Meurs met elkaar te delen, organiseert Muziekgebouw Eindhoven op 16 november van 16:00 uur tot 19:00 uur een bijeenkomst in de Stadsfoyer van het Muziekgebouw. Er is een hapje, een drankje, er is muziek en daar is tevens de mogelijkheid tot het ondertekenen van een condoleanceregister. Wij heten u van harte welkom.
Ad van Meurs / The Watchman

29 april 1953 – 10 november 2017

Eigenlijk zou hij misschien leraar zijn geworden. Geschiedenis, klassieke talen, desnoods aardrijkskunde. Maar het werd voor de in Esch geboren en in Gemert getogen Eindhovenaar Ad van Meurs dus iets heel anders. Ruim veertig jaar vertoefde hij – de laatste decennia als een éminence grise van de transatlantische folk en blues – in het centrum van de muziekwereld. Als singersongwriter, gitarist, organisator en schrijver. Singersongwriter was hij overigens al toen in Nederland het woord nog moest worden uitgevonden.

Ad van Meurs was het meest in zijn element als hij op een podium mocht zingen en spelen (fingerpicking en slidegitaar), al dan niet vergezeld door muzikale vrienden en in de meeste gevallen terzijde gestaan door zijn levensgezellin Ankie Keultjes, sound engineer, zangeres, schrijfster en producer. Een ideale samenzwering.

Als The Watchman heeft hij intussen dertien albums op zijn naam staan. Met No Blues maakte hij furore middels zes cd’s, die met name in de wereld van de wereldmuziek aansloegen en in samenwerking met regisseur Dré Didderiens produceerde hij de film ‘Searching for the Heart of the Heartlands’. Voorts waren er – onder veel meer – projecten met The Very Girls, The Folksurvival Club, Hootenanny Jim en de Wilhelmina Blues Band.  Als performer prefereerde hij een combinatie van ernst, humor en zelfspot, wars van de waan van de dag en de door overspannen media gedicteerde ‘hoera-machine’, waarin een minuut in De Wereld Draait Door de opmaat moet zijn naar de onsterfelijkheid. De Amerikaanse invloeden – hij mocht er graag ronddolen en inspiratie opdoen – zijn onmiskenbaar, hetgeen – aangevuld met een Europees levensgevoel – heeft geleid tot een internationaal en veelzijdig artiest: The Watchman.

Van Meurs begon ooit als pianist in schoolbandjes (Second hand home made and blues band), culminerend in het lidmaatschap van het in vaderlandse folkkringen legendarische Deirdre. Eind jaren zeventig ging de piano dicht en de gitaarkoffer open. Via punk en new wave (Bleistift, W.A.T.) vond hij uiteindelijk zijn stijl in het grensgebied van americana, folk en blues.
Het waren de jaren van de alternatieve ‘scene’. In de boze buitenwereld heersten Reagan, Thatcher en Lubbers. In de veilige biotoop van de Eindhovense Rochusbuurt was Rob’s Café – later De Buut – de uitvalsbasis voor muziekminnaars, waar hij vanaf 1991 begon met het programmeren van singer songwriter concerten. De ‘Manic Monday’werd een begrip in Eindhoven en ver daarbuiten. Terugblikkend noemde hij het zelf ‘een groot, gonzend gebeuren’.

Begin jaren negentig kwam de ommekeer in zijn muzikale carrière met de door de fameuze Joe Boyd geproduceerde, eerste Watchman-cd. Het Amerikaanse Rolling Stone maakte goedkeurend gewag van ‘hard folk from Europe’. Er volgden optredens in de VS en een kennismaking – en vervolgens jarenlange vriendschap – met Jack Clement, de man die ooit Elvis en Johnny Cash onder zijn hoede had. Er waren vruchtbare contacten met Amerikaanse mecenassen (‘vreemde, rijke vogels’).  Daarnaast bleef hij – geboren regelaar en dirigent – doorgaan met het organiseren van talloze singer songwriter concerten; op een gegeven moment, verspreid door de provincie, vijf wekelijkse concerten in vijf verschillende kroegen. Het leidde in 2006 tot de verwezenlijking van een lang gekoesterde wens; een vaste maandagavond (‘Ad van Meurs presenteert’) in Meneer Frits, het café van Muziekgebouw Frits Philips in Eindhoven. Daar was hij ook initiator/mede-programmeur van het jaarlijkse Naked Song Festival.

De avonden in Meneer Frits werden zowel een podium voor internationale grootheden als een broedplaats voor regionaal talent. De ambiance hield (en houdt) het midden tussen de gewijde sfeer van een concertzaal en het plezante rumoer van een muziekkroeg. En dat was ook exact de bedoeling van de schepper. De grens van 400 concerten is inmiddels gepasseerd.

Zelf besloot de Watchman enkele jaren geleden, gewoon als Ad van Meurs, een andere weg in te slaan, hetgeen twee fraaie Nederlandstalige albums opleverde, onder meer met de geheide, regionale evergreen ‘Easy Riders van de Peel’. Zijn twee laatste cd’s als Watchman – Over the Top (met een keurkorps aan Friends) en Dorset Moon (met Ankie en zoon Dylan) hebben een sober en ingetogen karakter. ‘Een ernstige plaat’, zei hij over de laatste in een interview met het Eindhovens Dagblad, want hij wilde nu eens ‘geen knieval maken voor de gezelligheid’. Hij achtte die twee cd’s terecht geslaagd en dat wilde wat zeggen voor iemand die een zekere vorm van bescheidenheid tot handelsmerk had gemaakt. Al mocht je dat laatste van hemzelf natuurlijk nooit zeggen.

Twee jaar geleden kwam het begin van het einde en begon een lijdensweg van foute diagnoses, ziekenhuisopnames, moeizame pogingen toch nog op te treden en van heel veel pijn. Begin juli organiseerden muziekvrienden nog een benefiet in café Wilhelmina, waar hij zo vaak op het podium had gestaan. Hij was ontroerd. Drie maanden later kreeg hij in het ziekenhuis in Maastricht het verdict ‘uitbehandeld’ te horen. De laatste weken bracht hij thuis door in de liefdevolle aanwezigheid van zijn vrouw Ankie, zijn kinderen en kleinkinderen en ontving hij in een vaak verbazingwekkende staat van opgewektheid zijn medemuzikanten vrienden en bekenden.
En nu is het opeens een stuk stiller in de straten van Eindhoven.

Discografie

The Watchman :
The Watchman Ryko Disc 1991
Narcisse Van Records 1992
Peaceful Artillery Van Records 1995
Broken Lock and Rhyme Van Records 1996
Flight over life Van Records 1997
Live at Anderson Fair Houston Van Records 1998
Melancholicus Realisticus Monkey Man Records 2000
Carnival of circumstance Monkey Man Records 2002
Weep on Willow CRS 2004
High Acres CRS 2006
Over The Top CRS 2011
En Soms Monkey Man Records 2012
De weg is een vriend Monkey Man Records 2014
Dorset Moon CRS 2016

No Blues

Farewell Shalabye CRS / Productie huis ON 2005
Ya Dunya CRS/Productie huis ON 2007
Lumen CRS/ Productie huis ON 2008
Hela Hela CRS/ Productie huis ON 2011
Kind of No Blues CRS/Productiehuis ON 2013
Oh Yeah Habibi CRS/ Productie huis ON 2015

The Very Girls & The Watchman:
Elswhere Bound Monkey Man 2001

The Folk Survival Club:
Break of Dawn Monkey Man 2008
I believe in Rock& Roll CRS 2011
Film met filmmaker Dré Didderiens

Searching for the Heart of the Heartlands CRS 2008