Onlangs verscheen er op de bandcamp pagina van Zesde Kolonne een plaat uit Eindhoven van lang geleden. Het was een plaat van de band Afflict, een hardcore band uit Eindhoven. Hun plaat ‘I Want It, I Need It.. Gotta Have It’ was tijdelijk beschikbaar.

Leden van Afflict waren Juju op de drums (later ook in Alabama Kids actief), Martin ‘Scheet’ Voorbij op bas (ook in Strelnikoff en Hardheaded Soul), Ewout op zang (ook in 35007) en Ronnie op gitaar. Marc Sparrius speelde ook nog eens gitaar in de band, maar hield het schijnbaar niet bij vertelt Martin Voorbij. Tevens was dit de eerste band van Pidah (inmiddels vermaard geluidstechnicus) en Paultje was de vaste chauffeur die de band door Europa vervoerde en inmiddels concierge is bij De Fabriek.

Het geluid van Afflict is punkrock van na de Sex Pistols. Elementen van de hardcore scene zijn te horen, maar ook uitstapjes richting new wave en goth zijn te bespeuren in het geludi van de band. Afflict bestond zo’n 5 jaar en speelde honderden concerten in tenminste 15 landen. Er werden twee platen uitgebracht, waarvan ‘I want it, I need it’ onlangs online weer te beluisteren was. Hun eerste plaat, ‘Necromance’, was een stukje rauwer en had ook een horror toontje.

Afflict: Martin Voorbij

Waar stond Afflict als band voor in die tijd?
Voorbij: Afflict stond voor DIY, do it yourself, want we deden echt alles zelf. We regelden onze eigen concerten, maakten onz eigen opnames en gaven zelf de platen uit. We tourden door Europa voordat de muur viel, tekenden onze eigen ontwerpen. We hebben veel in kraakpanden gespeeld die toen hun hoogtijdagen vierden.

We hadden veel correspondentie met mensen in andere steden nationaal en internationaal. Er werden veel kleine DIY uitgaven gemaakt en daar stonden we vaak in. Waar we toen voor stonden moet in die fanzines terug te vinden zijn. Ik heb enkele archiefladen vol.Wellicht was het een onervaren maar oprechte manier van spreken over een betere wereld. Je bent jong en wild en het moet er uit. We zaten tussen de periode van de Pistols en Nirvana. Waar punk zichzelf opnieuw uitvond en dus eindigde bij Nirvana.

Maar voor ons ging het eigenlijk gewoon over muziek maken. We zaten niet zoveel naar anderen te luisteren met het idee: dat willen we ook.

Hoe zit Afflict verweven met Zesde Kolonne?
Via 2b, we zaten ooit op dezelfde zolder van de Effenaar als de Kolonne en toen die naar 2B vertrokken zijn wij in de Effenaar blijven oefenen. Er werden special hokken gebouwd voor materiaal. Oefenen in de grote zaal. Vet.

Afflict was dus close met 2B, waar we speciale optredens hebben gedaan en toen de oefenruimte in 2B eindelijk klaar was, was de band uit elkaar. Het afscheidsconcert was ook daar evenals het eerste solo optreden van de band.

Wat kan je me vertellen over de plaat ‘I want it, I need it’? Hoe is die tot stand gekomen en wat waren julie inspiraties?
Hmm.. Die plaat is gemaakt nadat we besloten hadden ermee te stoppen. Opgenomen bij Dolf’s koeienverhuurbedrijf ( nu de soundman van o.a. de Kift) in Amsterdam in 1989 (schat ik) maar hij moest onverwachts weg dus we hebben het zelf gedaan. Meestal waren onze platen een verhaal an sich en op deze plaat is dat verder uitgewerkt. Het is een triest verhaal over iets wat mooi is maar ook zelfdestructief blijkt te zijn. Nu omschreven als: het virtuele en echte trieste verhaal van Sharon.Sharon staat zowel voor mooie maar ook fragile individuen als voor de band op dat moment.

We hebben wel eens een lijstje gemaakt waar wij allemaal mee vergeleken werden. Ooit stond ie op het web maar ik kan hem niet meer vinden.Daar stonden al snel 35 namen op: van Captain Beefheart tot Dead Kennedy’s. Prima vergelijkingen! Ik denk niet dat wij echt catchy waren, meer vervreemdend, beetje doom, verwarrend en nonchalant eigenaardig.

Jullie hebben een connectie met voormalig Joegoslavië. Wat is die link?
We speelden graag overal. We kwamen terecht in Joegoslavië o.a. via Strelnikoff. Zij speelde ooit eens in de Bunker en toen we naar Italië gingen, zijn we meteen langs gegaan. We waren bijvoorbeeld al enkele malen in Udine geweest, op de grens met Slovenië. Onderweg hebben we enkele fijne concerten in Slovenië en Kroatië gespeeld.

Daar komt bij dat Joegoslavië een sterke rock scene kent en onze aanwezigheid zich snel verspreidde door het land. We werden uitgenodigd op verzamel cassettes en interviews met lokale fanzines. Later ben ik zelf in Strelnikov gaan spelen en nog honderden keren terug geweest. In die tijd was die band niet sterk maar werd ie net gemaakt.

Ineens dook de plaat van Afflict weer op. Hoe kwam dat zo?
Ja, dat was leuk. Omdat we die laatste plaat maakte terwijl we er mee gingen stoppen, leek het ons beter een uitgever te zoeken.Deze hebben we gevonden in het Duitse Dissonance Records.
Wij hebben de opnames gemaakt en daarvoor platen gekregen, zij hebben het snijden en de persing betaald en de rest van de platen…

Maar deze zijn blijkbaar nooit verspreid geweest en wij waren inmiddels op andere planeten bezig.
Maar in het huidige tijdperk komt alles terug via een scherm, en zo kwamen we de vraag op Facebook tegen of iemand Afflict kent. Contact gemaakt, leuke dag gespendeerd en deze platen overgenomen om nu verder te verspreiden, bijvoorbeeld als cadeau voor mensen die nog platen draaien.

Martin Voorbij is ondertussen hard aan het werk met het Inkijkmuseum. Het inkijkmuseum vind je aan de Dommelstraat en is een museum,bed & breakfast (met schilderijen), Globaal Dorp, Culturele en sociale ontmoetingsplek en nog veel meer. Het lijkt erop dat de punkgeest Martin nooit verlaten heeft en de wereld beetje bij beetje beter maken in zijn bloed zit. Neem hier eens een kijkje.