Een merkwaardige, rode cassette kwam onlangs in een enveloppe met daarop ‘EINDHOVEN ROCKCITY’ geschreven aan bij ondergetekende. Deze cassette blijkt een split release te zijn van twee merkwaardige Eindhovense acts, te weten Alanis Mauricette en Bitsch.

Als je kunt kiezen tussen de waarheid en de legende, moet je voor de legende kiezen. Dat werd eens in een film gezegd. Het is een quote van John Ford, maar die bedoelde (en zei) iets heel anders. We doen het er maar mee met deze release. De biografie leert ons wie de artiesten zijn achter deze release.

Beide acts namen op respectievelijk 19 en 20 januari deze nummer sop in de Aso Studio in Eindhoven. Vermoedelijk in Woensel, maar zeker weten doen we dat niet. Alanis Mauricette is een artiest die volgens de biografie studeerde aan de Metal Factory en het Rockcity Institute om kunst van de noise-karaoke zo optimaal mogelijk te beheersen. Het werk van Mauricette zal vermoedelijk in het Van Abbemuseum belanden, zo staat het geschreven.Bitsch is (wij verzinnen het niet, het staat zo in de bio) de Zwitserse jazz legende Roni Martin. Roni verhuisde na conflicten met genre-elite naar Eindhoven, waar hij zijn passie voor noisekaraoke oppakte.

De twee nummers van Bitsch op deze plaat zijn ‘Bennekel West’ en ‘Bad Boys Running Wild’. Het eerste is een vuige black’n’roll track, lekker ongepolijst en rauw. Een eerbetoon aan de mooie Eindhovense wijk, waar Roni Martin neerstreek. “Bennekel West, fuck the rest!” en andere willekeurige zinnen worden op de luisteraar afgevuurd. Nummer twee is een even wilde variant van Scorpions klassiekers ‘Bad Boys Running Wild’. Hoe klinkt dat? Nou, een beetje alsof iemand met een mokerhamer op het origineel is losgegaan om vervolgens alles weer in te slikken en uit te spugen. Zo dus.

Alanis Mauricette doet een vergelijkbaar kunstje met twee klassiekers van Alanis Morissette. De Candadese singer-songwriter zal ongetwijfeld blij zijn met deze vertolkingen (de dame heeft gezien haar rol in de film Dogma toch een gevoel voor humor). Het nummer ‘Hand in my Pocket’ kende natuurlijk al de nodige vreemde vertolking, maar de ongetemde brulpartijen over de originele track zijn een bijzondere. Piepende en krakende apparatuur verstoren het kalme nummer, terwijl het getormenteerde gebrul aanhoud, soms bijna weeklagend. Tsja, het is toch een beetje alsof de zanger waterboarding ondergaat tijdens zijn karaokebeurt. ‘Ironic’ herhaalt dat eigenlijk, getergd, woest en ongetemd raast de noisekaraokeartiest door het nummer heen.

Het lijkt misschien een rare grap, maar de noisekaraoke slaat aan en er zijn al enkele optredens geweest, waaronder op de pre-party voor Grindhoven. Pas op Eindhoven, noisekaraoke is on the rise!
Op het moment is Alanis Mauricette op tour in de Verenigde Staten