Er is weer genoeg te doen vanavond in Eindhoven. Toch is de concurrentie van Club Void in de Effenaar en de punkbandjes in het Stroomhuisje niet zo groot dat het niet gezellig druk is in Dynamo. Nu zie je ook niet elke dag een legende van de NOLA scene in Nederland op het podium.

Tekst: Jochem van der Steen | Foto’s: Justina Lukošiūtė

Soms kan een voorprogramma je compleet verrassen en omverblazen. Franse crossover band Black Bomb A valt in die categorie. De band mag dan bij veel mensen onbekend zijn, ze bestaan al sinds 1995! Ze hebben dan ook genoeg repertoire om bijna een uur vol te maken. En dat is best knap van deze messieurs, want hun set is enorm energiek. De combinatie van twee vocalisten, Arno voor de lagere vocalen en growls en Poun voor de meer rappende en clean vocalen,  zorgt voor enorm veel energie en variatie. De schrille, wat geknepen, cleans van Poun doen op het verrassend anders klinkende ‘’Bulletproof’’ wat denken aan Faith No More’s Mike Patton. De heren racen over het podium en springen op en neer. Bonuspunten trouwens voor Arno’s shirt van Dick Dynamite 1944, de toffe film die we onlangs ook bezochten. De riffs zijn moddervet en hardcore.

Het publiek, dat toch meer voor sludge komt is in het begin wat terughoudend en ondanks verzoeken om de bekende twee stappen naar voren te zetten blijft het grotendeels op een afstandje. Stukje bij beetje winnen de mannen toch de sympathie van het publiek en wordt het wat drukker vooraan. Ze weten de boel helemaal op gang te krijgen als bassist Étienne van het podium de zaal in gaat om tussen het publiek te spelen. Poun volgt daarna ook zijn voorbeeld.

Muzikaal is het allemaal veel. Heel veel. In het begin komt het chaotische (past mooi bij de chaos symbolen op de backline) even wat overweldigend over maar als je je daardoor laat meesleuren is er heel veel te genieten. Een soort mix van Hatebreed en het al eerder genoemde Faith No More met een kleine dosis sludge. Onbegrijpelijk eigenlijk dat deze band buiten Frankrijk niet zo bekend is.  Als ode aan de pretsigaret, ‘’Mary’’ als laatste voorbij komt staat het voor mij buiten kijf dat ik me zo naar hun merch tafel moet begeven. Ik  hoop dat ze vanavond wat zieltjes hebben weten te winnen. Die van mij zonder meer.

Crowbar hoeft niemand te vragen naar voren te komen. Het publiek heeft de veilige haven van de bar verlaten en zich tegen het podium aangeplakt. De kleine, vriendelijke, bebaarde Kirk Windstein is het sympathieke middelpunt van deze sludge band die al sinds 1988 aan de weg timmert. Dat de zaal vol fans zit, blijkt uit de vele shirtjes met de bandnaam in het publiek.

Kirk staat bekend als de riffmaster en hij laat vanavond weer eens horen dat hij die naam dik verdient. Hij speelt zonder enige moeite de ene na de andere doomy hardcore riff. Vooral zijn bends zijn geweldig. Helaas staan gitaar en bas zo dik in de mix dat de vocalen vrij onverstaanbaar zijn. Jammer, want de rauwe strot van Kirk is normaal gesproken ook een genot. Hoe sympathiek hij is, blijkt ook wel als hij zijn liefde verklaart voor zijn vrouw, tevens merch girl, Robin. “Happy wife, happy life,” vertrouwt hij ons toe. Hij geeft ook nog even een shout out naar Corrosion of Conformity die de volgende dag in Dynamo staan. Was een prima combinatie met hem geweest, vindt hij terecht.

Het publiek headbangt enthousiast gedurende de hele set. Op een bepaald moment katapulteert een fan zich ook wat onbevangen in het publiek wat nogal wat geknoeid bier als gevolg heeft helaas. Het start in ieder geval iets van een kortstondige pit. Leuk, maar voor veel bezoekers wel wat te onverwacht.

Hoewel er in 2022 een nieuw album, “Zero And Below’’,  uitkwam, ligt daar niet de nadruk op. Wel komt daarvan single ’Bleeding From Every Hole’’ voorbij. Verder horen we nummers van allerlei albums als o.a. “The Cemetery Angels’’, ‘’Fixation’’ , ‘’All I Had’’ en hoe kan het ook anders, op het laatst ‘’Planets Collide’’.

Na dit fijne optreden, waar Crowbar weer heeft kunnen bewijzen een echte live band te zijn, deelt Kirk nog heel wat plectrums uit aan het publiek. Even later is hij bij zijn steun en toeverlaat Robin te vinden waar hij ruim de tijd neemt met fans op de foto te gaan en te knuffelen. All hail the Riffmaster!