Op deze Halloween-donderdagavond heeft ‘onze’ Jochem een zwartgeblakerde parel in Café The Jack weten te boeken: het uit Portland afkomstige Bewitcher. Met teksten die uitsluitend gaan over Satan, heksen, vervloekingen en dergelijke kan het niet treffender.

Omdat het trio uit België moet komen en bij Antwerpen in de file staat, is het nog even afwachten of ze op tijd zijn. Maar als we bij The Jack aankomen, zitten de heren buiten met een dikke sigaar te chillen.

Tekst: Stefan van Vlerken | Foto’s: Paul Verhagen

Om half negen is het aan Spit uit Arnhem om de boel wakker te schudden. Er zijn zo’n 30 mensen in het café aanwezig, en de vier heren barsten meteen los. Ik dacht dat ik inmiddels wel wat gewend was, maar dit heb ik nog nooit gehoord. Zelf noemen ze het ‘not quite black metal,’ en daar is geen woord van gelogen. Punk, crust, black, post en onbeschrijfbare genres volgen elkaar in rap tempo op, waarbij frontman Sam de boel aan elkaar krijst. Qua performance lijkt hij op een jonge versie van Napalm Death’s Barney. Om me heen zie ik verbaasde blikken, omdat mensen niet goed weten wat ze met al dit geweld aan moeten.

Drummer Jonus mept de boel strak aan elkaar, en na het vierde nummer, dat passages bevat die zo van een oud DOOM album kunnen komen, verstelt hij de snaredrum en roept iets als: “Zijn we naar St. Anger aan het luisteren?”

Het laatste nummer begint akoestisch en bouwt snel op naar een climax van black metal-riffs. Net als je het ritme te pakken krijgt, gooien de heren het weer over een andere boeg. Meeknikken voor gevorderden, zeg maar. Na een klein half uur is het weer rustig in The Jack, en heeft Spit een visitekaartje achtergelaten waar nog een tijdje verbijsterd over wordt nagepraat. Ze hebben alles gegeven, en over smaak valt gelukkig veel te twisten. Helaas hebben we van Spit geen foto’s, want fotograaf Paul staat in de Effenaar bij een andere show. Het is namelijk volle bak qua metal in Eindhoven deze avond.

Dan komen de mannen van Bewitcher door de zijdeur en banen zich een weg naar het podium. Helaas staat er niet meer dan hooguit veertig man publiek, schat ik. Jammer, want deze band verdient zoveel meer. Onder het credo ‘HEAVY METAL AT THE SPEED OF SATAN’ knallen ze er meteen in met ‘Starfire Maelstrom’, en we zijn los. Het intro van dit snelle nummer, met een oorwurm van een basis riff, wordt achterwege gelaten en vanaf de eerste noten eisen ze de aandacht van iedereen in de zaal op. De energie die losbarst, is aanstekelijk en er wordt meteen volop geheadbangd. Bassist A. Magus gebaart tussendoor het publiek om naar voren te komen, en iedereen schuift direct een paar meter op. De sfeer zit er meteen vol in.

Bij ‘Too Fast for the Flames’ kan niemand zijn of haar hoofd stilhouden. Dit is speed metal ten top. Zanger/gitarist Mateo von Bewitcher toont zich een begenadigd gitarist en soleert geweldig. Het verbaast me hoe weinig van de energie er verloren gaat op die momenten. Hoewel ze maar één gitarist hebben, valt er nauwelijks een gat in de muur van geluid. Hij blijkt ook een man van weinig woorden, want meteen wordt ‘Speed Til You Bleed’ ingezet van het eerste album ‘Bewitcher’, direct gevolgd door ‘Under the Witching Cross’ met het snelle drumintro. Dit nummer is een heerlijke terugreis naar de vibe van het ‘Kill ‘em All’-album van Metallica.

Bij ‘Valley of the Ravens’ wordt het gas wat teruggenomen, maar de vuigheid en het vuur blijven onveranderd. De mannen spelen vol overgave, alsof ze in een uitverkocht stadion staan. Met nog vier nummers te gaan, komt fotograaf Paul toch nog dit artikel redden en wordt hij liefdevol getrakteerd op een dikke middelvinger (foto).

Na ‘Satanic Magick Attack’ en de meezinger en tevens afsluiter ‘Bewitcher’ zit het er helaas weer op. Iedereen schreeuwt en applaudisseert lang en luid. Geheel terecht, want dit was een geweldig optreden. Als je de kans krijgt om ze ergens live te zien, doen!

Na afloop spreek ik Matt nog kort en geeft hij aan het wel jammer te vinden dat het niet druk was. Bewitcher zou overigens volgens mij helemaal op zijn plek zijn op een festival als Helldorado. Dus mocht die organisatie meelezen… Als later een paar als hair-metal rockers verkleedde Halloween-gangers los gaan op ‘hitjes’ dan blijkt Eindhoven toch weer de allermooiste plek voor metal liefhebbers te zijn.