Af en toe leest Aidan & The Wild a.k.a. Diederik van den Brandt’s levensverhaal toch een beetje als een jongensboek. Als de gevierde ‘fraglicana’ artiest Baptiste W. Hamon niet zo gecharmeerd was van Diederik’s virtuoze pedal steel gitaarspel toen ze elkaar een aantal edities geleden op het Naked Song Festival tegen het lijf liepen, dan had eerstgenoemde hem waarschijnlijk nooit gevraagd om samen met hem in Parijs te komen spelen. En dan had Bobbie waarschijnlijk niet de virtuoze Diederik, maar een of andere stuntelaar achter de pedal steelgitaar gezien toen ze het concert van haar stadsgenoot bezocht. Dàn had ze waarschijnlijk niet gedacht: “Hé, laat ik die “guitige Galliër” met dat rossige snorretje ook voor mijn debuutalbum vragen.”

Tekst: Theo Miggelbrink | Foto’s: Ronald Rietman

Maar niets van dat alles. Want Diederik was wél de juiste man op de juiste plaats op het moment suprème. En zo leerden de twee elkaar kennen. Er was echter één probleempje. Diederik was geen guitige Galliër, zoals Marie (Bobbie’s echte naam) dacht, maar hij kwam uit Eindhoven. Maar niet getreurd. Want de mogelijkheden van het internet zijn legio. En zo kwam het dat Diederik niet alleen mocht meespelen op Bobbie’s nog te verschijnen (full length) debuutalbum. Maar ook op het eveneens nog te verschijnen debuut van Pileos. Dat vroeg dus om méér. Want als je zo intensief samenwerkt dan wil je elkaar ook wel eens in het écht ontmoeten en dat had een heuse Nederlandse toernee tot gevolg die vanavond aftrapt in het Rozenkopje. Om ons op te warmen trapt Diederik eerst af met een tweetal eigen songs voordat hij het podium aan zijn gasten laat…

En de eerste gast vanavond is Pileos (echte naam Léo Arguillère Toussaint). En je zou de met een hoge falsetstem gezegende zanger net als net als eerder genoemde Baptiste W. Hamon kunnen beschouwen als een ‘franglicana’ artiest. Want net als bij Baptiste zijn liedjes overwegend Franstalig. Met een verrassende Franstalige versie van Passenger’s ‘Let Her Go’. De enige uitzondering is het klimaatliedje ‘The Fall’ dat daarmee een mooie opmaat vormt naar Marie’s set.

Ondanks haar ontegenzeggelijk Franse looks — ze doet een beetje denken aan het mooie Franse nichtje van onze eigen Stephanie Struijk (a.k.a. Stevie Ann in een vorig muzikaal leven) — is Bobbie’s (echte naam Marie Herbaut) “language of choice” het Engels. Niet verwonderlijk want met een stem als de hare ligt “world domination” in het verschiet en dan is een “regio-taal” als het Frans niet de meest voor de hand liggende keuze. Toch is er iets opmerkelijks aan haar voordracht. Het lijkt wel alsof zij haar klinkers net iets langer rekt dan een Britse of Amerikaanse artieste zou doen. En zo klinken haar liedjes nét even een tikkeltje melodieuzer. Een fraai voorbeeld hiervan is het tegen het  einde van de set gespeelde ‘Old Mountain Music’, een song over verhalen verteld over en door vrouwen (op de albumversie zingen haar niet zo muzikale moeder en grootmoeder backing vocals, zo vertrouwt ze ons toe). Dat nummer heeft een ‘Oehoe’-refrein dat al net zo’n earwurm blijkt als het liedje waarmee S10 ons land tijdens de afgelopen editie van het Eurovise Songfestival vertegenwoordigde. Het wordt dan ook massaal meegezongen en zorgt voor een soort gewijde sfeer. 

Het overigens een twee akkoorden-liedje. Net als ‘Foolish Thing’, de laatste song van haar set. Want “drie akkoorden en de waarheid is véél te frivool voor Bobbie. Een kniesoor die daar om maalt. Zéker als de gastheer Diederik de gaatjes tussen de akkoorden zo mooi opvult met zijn pedal steel-spel.

Na Marie’s optreden is het echter nog niet voorbij. Want na de afzonderlijke sets betreden de muzikale vrienden gedrieën het podium. Waarbij de Pileos, Bobbie en Aidan afwisselend, die lead- en backing-vocals voor hun rekening nemen en ze een paar opmerkelijk covers spelen. De fraaiste is misschien wél ‘Angel From Montgomery’, De John Prine-song die dankzij Bonnie Raitt een hit werd. Waarbij Léo en Diederik John Prine’s afgeknepen wasknijper-stem voor hun rekening nemen en Marie Bonnie naar de kroon mag steken. ‘Angel From Montgomery’ is in iedere uitvoering een puur kippenvel-liedje maar in deze versie nog nét iets meer…

Voor de toegift is echter ‘What It Ain’t’ van Diederik’s debuutalbum bewaard. Een song waarbij zo’n beetje al Diederik’s muzikale vrienden de backing vocals verzorgen, onversterkt gespeeld midden tussen het publiek. En zo is het cirkeltje rond, Want als het optreden vanavond ergens over ging dan was het toch wel de muzikale vriendschap tussen de drie artiesten.