De Grote Zaal van de Effenaar is gewoon vol, uitverkocht. Bam. Vandaag staat er namelijk een grootheid uit de hiphop op het podium en dat wil duidelijk niemand missen. We hebben het dan over the Genius/GZA (op z’n paspoort staat Gary Rice). Samen met RZA en Ol’ Dirty Bastard het kloppende hart van de originele versie van de Wu-Tang Clan. Veel gele W’s dus op de shirts en truien vandaag, want dit fenomeen op het podium in Eindhoven, dat is niet niks.

Tekst: Guido Sefers | Foto’s: Charlotte Grips

Maar goed, we moeten eerst nog even opgewarmd worden en gelukkig mogen we om 20.17 MOVNT OLYMPVS verwelkomen op het podium. Viert MC’s en DJ Francis Locadia bouwen even een feestje, waarbij vooral de razendsnelle interactie en sputterende rijms van Ome Guus opvallen. De energie is ontzettend hoog dus, wat ook wel nodig is om dit publiek een beetje los te maken. Er worden ook wat shirts de zaal in gegooid, wat natuurlijk een super tactiek is om mensen voor je te winnen. De groep heeft zelf net een nieuwe single uit, dus heeft ook zin om te knallen. De interactie blijft wat beperkt tot de voorste rijen, maar je moet natuurlijk iets met zo’n zaal.

Dan is het wachten geblazen op de rapper met het meest uitgebreide vocabulaire van de Wu-Tang Clan en een van de toppers uit de rapwereld (op drie na, maar who’s counting). De GZA heet niet voor niets The Genius, en dat heeft te maken met zijn vlijmscherpe raps, die zowel flowen als een malle, maar ook van diepgang getuigen die vaak ver te zoeken is in deze wereld. Met zijn album ‘Liquid Swords’ was hij de eerste Clan rapper die ook solo succes boekte (hoewel je altijd jezelf af mag vragen hoe solo alle solo-albums van Wu leden zijn, gezien meestal het halve team en nog een beetje meedoet). ‘Liquid Swords’ is hoe dan ook een klassieker, een baanbrekende plaat die liet zien dat innovatieve sound en complexiteit het genre naar een hoger niveau kunnen tillen.

We beginnen met de Phunky Nomads, de backing band van vanavond. Ramsey Jones, de drummer, stelt de band voor. Zelf noemt hij ook even dat hij de oudste broer van ODB (Ol’ Dirty Bastard) is, waarmee hij meteen een bak respect krijgt. De band begint wat deuntjes te spelen. Superstrak, funky, groovend, en vol theater. Violist (en, blijkt later, ook MC) Phearnone gooit er nog wat bovenop met van die typische western geluidjes. En dan… dan staat de man zelf op het podium.

Er zijn rappers die het minimale doen, maar GZA doet alles zelf vanavond. Hij zal nonstop de microfoon aan de lippen hebben en ook een aantal klassiekers van de Clan solo vertolken (heel.fucking.’Protect Ya Neck’.in.zijn.eentje). Met die typische gebogen rug en blik recht vooruit spit hij de woorden in hoog tempo de zaal in. In het begin voelt zijn set wat rigide, geforceerd, en zelf lijkt de man er ook niet heel enthousiast over te zijn. Ondertussen blijft de band achter hem maar stuwen en duwen, met een ritmesectie die je oprecht met een metronoom kan vergelijken. Langzaam maar zeker komt GZA op gang als een dieseltruck, maar dan weet hij ook de zaal te pakken.

Het is bij ‘Clan to the Front’ wanneer hij a capella de intro doet, dat de hele zaal mee gaat. Een klassieke track van het Wu-Tang Debuut ‘Enter the Wu-Tang (36 Chambers)’ breekt de avond weer open, en er volgt nog meer goud van die plaat, zoals ‘C.R.E.A.M.’. Maar dan een wel heel funky, rockende versie, die oprecht verrassend is. Ook een covertje van zijn Clan-maat Raekwon met ‘Criminology’ en een eerbetoon aan de overleden ODB met ‘Shimmy Shimmy Y’all’. En nu glimmen de ogen van Gary Rice, die ons blijft trakteren op kort snippets en tracks, maar ook de band lekker z’n ding laat doen tussendoor. Dan zakt hij even neer op een flightcase bij het podiumgeluid om stapels platen te signeren en die blijven maar komen. Phearnone pakt dan de mic even over, met viool in hand, om ook een paar vocabulaire kunstjes te laten horen. Pogingen aan de deur om stiften in te nemen lijken dan ook niets uitgehaald te hebben. We krijgen uiteindelijk een lange, energieke set. De rapper is volop focus voor dele duur en laat ons linguistisch vliegwerk horen, maar dan eindigt het toch plots. GZA signeert nog een tijdje vanuit de coulissen. De band schudt handjes en neemt foto’s, maar op een gegeven moment is de Genius als een fantoom weer verdwenen. Maar we waren er maar mooi bij.