Eindhoven Rockcity, de community, niet alleen de site, verzamelt zich deze avond in de Effenaar. Deze editie van Club Void, de serie clubshows ontstaan uit stoner/psych festival Into The Void,  is er dan ook eentje met veel lokaal talent. Geen wonder dus dat de aanloop voor een doordeweekse donderdagavond uitstekend is.

Tekst: Jochem van der Steen | Foto’s: Paul Verhagen

Der Mancha Red mag dan vanavond hun debuut beleven, met mensen in de gelederen van gevestigde namen als Souldust, Offerblok en Burn the Iris zijn de verwachtingen toch hooggespannen voor de show begint. Een partij rook die doet denken aan een goochelshow van Hans Klok zorgt voor een ietwat mysterieus en onheilspellend sfeertje waarna de muziek aanzwelt en worden we getrakteerd op een flink log gitaargeluid. De lengte van de composities maakt dat de heren met een handjevol nummers een hele set kunnen vullen.

Voor een groot deel zijn ze instrumentaal, maar bij een aantal nummers worden er sterke vocalen neergezet door Joost Nevels (die we kennen van eerdergenoemde Offerblok). Het diepe stemgeluid doet wat denken aan een Nick Cave of Mark Lanegan. Omdat het gebruik van vocalen over de nummers heen spaarzaam zijn, is de kracht daarvan extra groot als ze te horen zijn. Instrumentaal leunt de stonerdoom flink op de bas, wat een lome, zware sound geeft. Niet verkeerd voor een eerste show.

Met bijna twintig publicaties op deze site heeft Evening With Knives niet zo heel veel introductie nodig. Waar de verrassing bij Der Mancha Red nog hoogtij vierde, voelt een optreden toch wat meer als het aantrekken van een paar vertrouwde, lekker zittende pantoffels. Nou ja, vertrouwd… Jarno van Osch heeft de drumstokjes overgenomen van Ivo, dus daar horen en zien we zeker wat nieuws.

Daarnaast is er ook nieuw materiaal te horen, maar zeker wel in de vertrouwde stijl van de band. Die stijl kenmerkt zich in een kern van stoner gelardeerd met groove, sludge en post-metal. Denk aan een liefdesbaby van Gojira en Kyuss. Vrij spannende composities waarbij de brul van vocalist/gitarist Marco Gelissen ons bij de les weet te houden als we iets teveel bedwelmd worden door de meer hypnotiserende riffs. Ook de rookmachine maakt hier weer overuren. Zoveel dat het me even op de adem slaat, gelukkig dat ik nog bier had om de keel te smeren.

Zeker een avond waar we weer het bewijs hebben gezien dat de kwaliteit van de lokale scene nog steeds van een grote kwaliteit is, vooral op het gebied van doom/stoner/sludge.