Het was ons bijna ontgaan dat Angela de Weijer, beter bekend als Miss Milivolt, deze release had vrijgegeven. ‘Mijn De Toekomst’ was als stuk deel van het evenement ‘Veerkrachtig Vooruit – herdenking 50 jaar Mijnsluiting’ in Heerlen, waar De Weijer inmiddels ook stadscomponist van dienste is. De compositie werd ten gehore gebracht op 21 december 2024 in Schaftgebouw Oranje Nassau 1. Het stuk is een commissie van het Nederlands Mijnmuseum.

Eerder was De Weijer actief als stadscomponist voor Meierijstad en werd er een compositie ontwikkeld met de sirenes van Monheim (Duitsland) voor de Monheim Triennale, en die lijn zien we voortgetrokken worden in dit stuk. Ook hier combineert De Weijer verschillende culturele artefacten tot één expressie met gelaagde betekenis. Field recordings en fragmenten uit lokale muziek (een refrein van ‘D’r Lange Jan Marsj’ van Wiel Knipa uit 1974 maken hier deel van uit, maar ook vertelt het geluid een verhaal over de plek en tijdsgeest.

Dat begint met de openingsgeluiden van een mijnlift, die afdaalt, uit archiefopnames. Stel je dan ook meteen de lokatie voor waar dit voor publiek te luisteren was en hoe het verleden zo tot leven komt. Subtiele toetsen verlichten de noeste klanken van boren en uitrusting, die door de schachten geschald hebben in die tijden. Het contrast zou misschien moeten schuren, maar dat doet het niet met de ritmiche regelmaat die het mijngeluid geeft. “De mijn zorgde voor je”, hoorde ik iemand zeggen in een documentaire, de mijn was het ritme van het leven en zo voelt dit fragment ook. En daar is een schoonheid in, in zo’n bedrijvige situatie, waar iedereen een duidelijke rol heeft. Zoals een mierennest eerst chaos lijkt, maar na langer kijken duidelijke structuren biedt.

Maar langzaamaan stommen de geluiden weg en komt een droneklank op die als een deken het geluid afdekt. Een luwte ontstaat, rust bijna, waar we vogelgeluiden horen. Tot er langzaam een nieuwe thema opkomt, met een organisch klinkende beat. Een nieuwe hartslag in de stad, terwijl de piano versnelt en bij vlagen een beetje hectisch klinkt. Het totaal voelt als ambient muziek, bolstaand van sfeer en gevoel. Langzaam verstomt de drone, of hij lijkt ver weg te zakken en vogelgefladder in combinatie met de uplifting tonen zorgt voor een optimistisch einde. Een nieuw ritme keert terug, bedrijvigheid, maar met een nieuw gezicht. Het voelt als een verhaal wat full circle komt, een audioreis van toen naar nu, met oog voor de donkere fase er tussenin. En dat maakt dit een fijne release die veel meer vertelt dan z’n spanne van 10 minuten doet vermoeden.