De wereld lijkt op een nieuw soort afgrond te staan. Trump kan wel eens de nieuwe president worden, Lemmy en Bowie hebben het loodje gelegd en sommige mensen geloven dat de wereld toch écht plat is. Gelukkig is Henry Rollins er nog om met messcherpe taal daar doorheen te prikken in de Effenaar op donderdagavond.

Tekst: Guido Segers | Foto’s: Brendy Wijdeven

De spoken word shows van Henry Rollins zijn een fenomeen en er zijn weinig rock’n’roll persoonlijkheden die in zijn voetsporten kunnen treden. Na zijn tijd als frontman van S.O.A. en het legendarische Black Flag wist Rollins (ook tijdens deze carrière natuurlijk) zijn spoken word act vorm te geven. Toen Rollins Band stopte werd dat zo’n beetje de belangrijkste activiteit voor schrijver, presentator, acteur en ga-maar-door Rollins. Hoewel er diverse muzikanten in zijn voetsporen traden, zoals Danko Jones, Jello Biafra en zelfs Billy Milano, is er maar één Henry Rollins.

Met een sneltreinvaart start Rollins zijn 2 uur durende monoloog over het leven en wat hij te zeggen heeft over de staat van de wereld. Hij zet kort uiteen waar hij naar toe wil met zijn verhaal en gaat vervolgens van start met onderwerpen als Amerika, kuddegedrag en natuurlijk zijn grote liefde muziek. Het gaat heel kort over Trump, wat een beetje verbazend is gezien de lange Bush tirades uit het verleden, maar al snel zijn we bij een volgend onderwerp aanbeland. Als snel zit je aan je stoel genageld in opperste concentratie.

Prachtige anecdotes volgen over David Bowie, oftewel ‘The Bow’, en de intense liefde voor de muziek van de man. Ook Lemmy komt langs, met humor en typische zaken, maar ook met een warmte die vermoedelijk iedereen even sterk voelt. Henry is ook wat persoonlijker in zijn verhaal en vertelt zaken die hem overkomen. Niet allen grappige zaken, maar ook dingen die er toe doen, zoals een eco-vakantie naar Ecuador. Een verhaal met seksende pinguïns op Antartica op een berg pinguïn poep vergelijkt Henry met Amsterdam, wat het in Eindhoven altijd goed doet (en een bijzonder scherpe observatie mag heten).

Twee uur lang weet het ‘Ageing Alternative Icon’ het publiek te betoveren met grappige, harde en bijzondere verhalen die vaak zonder nuance, direct en bijzonder krachtig zijn. Je kunt het eens zijn met standpunten van Rollins of niet. Waarschijnlijk ben je dan ook niet bij de show, maar het mooiste is dat je gelouterd en met nieuwe inzichten zo’n show verlaat. Dat is misschien wel het mooiste wat een artiest kan doen.