Liefhebbers van Eindhoven Rockcity en alles wat daarmee te maken heeft, kennen Bart Nederhand vooral als de drummer van lokale iconen Peter Pan Speedrock. Maar inmiddels is het alweer ruim drie jaar geleden dat bekend werd dat het einde van een tijdperk voor deze formatie in zicht was. De tijd staat ondertussen natuurlijk niet stil, en met het oog op de ontwikkelingen van de afgelopen maanden maken we graag van de gelegenheid gebruik om hem daarover eens aan de tand te voelen.

Tekst: Des | Foto’s: Paul Verhagen

Het is een aangenaam warme maandagavond in februari als we aankloppen bij Bart’s lesruimte. Om brood op de plank te krijgen, is het geven van drumles een grotere rol gaan spelen in zijn leven. Daarnaast heeft hij zich op laten leiden tot personal trainer en brengt hij daarvoor de nodige uurtjes in de sportschool door. De komende editie van Faster And Louder stond natuurlijk al een tijdje gepland, en eind vorig jaar was er ineens nieuws over Powernap, waarvoor hij weer het podium op is gestapt.

Laten we daar eens mee beginnen, hoe is Powernap ontstaan?
“Ik was voor de geboorte van mijn eerste kind op vakantie in Thailand. De jongen die ik eigenlijk daar zou zien was gestoken door een mug met het dengue virus, dus die lag er effe uit. Dus zat ik daar in m’n eentje in het resort, maar dat was prima, want er waren allemaal hele leuke mensen en ik kon meteen mee doen. En toen heb ik Sander daar leren kennen en dat klikte meteen zo goed. Dus ik vertelde hem dat ik in een bandje zat, maar hij zelf ook – hij zat in Radio Bikini, supervet. We wilden graag samen een keer muziek gaan maken, en toen we dat klikte het eigenlijk heel goed. Maar toen ging Peter Pan uit mekaar, en ik kreeg nog een kleintje erbij, en ik ging weer naar school, dus ik had zoiets van “nou effe niet”.

Anderhalf jaar later werd het weer wat rustiger, klaar met m’n studie en toen dacht ik “nou laten we nou maar weer eens beginnen”. Sander z’n broer erbij gevraagd, een bassist erbij gezocht en nou ja, het gaat echt super. We zitten iedere week in het repetitiehok, het schrijven gaat heel makkelijk, het ene na het andere nummer – we zijn eigenlijk bijna klaar om de studio in te gaan. Maar het is verder ook heel easy, weet je wel. Alles mag, niks moet. Als er een leuke show voorbij komt en we kunnen spelen, doen we het. En zo niet, ja dan niet.”

Dat is misschien wel de beste aanpak.
“Ligt eraan wat je ambitie is, hè? Met Peter Pan was dat anders, we gingen er helemaal voor, maakte niet uit wat. Voor Powernap hoeft het niet per se. En da’s wel een heel lekkere insteek – als mensen je dan niet vragen, is het niet erg, en als je wél ergens kan spelen en het zit goed, dan kun je het ook gewoon doen. En ik verdien m’n geld ergens anders mee, dus dan is dit wel een lekker uitgangspunt.

Op een gegeven moment speel je al zo lang met elkaar samen, dan maakt het niet uit of je niks hoort op het podium of te dronken bent, het is gewoon -klik- en gaan. Maar op de een of andere manier is dat met deze band ook wel zo. Het is nog niet zo als bij Peter Pan, maar het klopt gewoon heel erg. We gaan op het podium staan en we beginnen te spelen, en dat gaat gewoon meteen goed. We zitten allemaal op één golflengte. En het is echt best wel hard, qua muziek is het wel iets sneller dan Peter Pan en de zang maakt het natuurlijk best wel pittig. Het is gewoon heel gaaf om te doen en ik heb er ook echt lol in. Ook al zitten we iedere week in het repetitiehok – ook al is het alleen dat, weet je wel. En ik vind spelen heel leuk en gaaf om het te kunnen laten horen, maar het repeteren is ook gaaf. Ik moet soms echt effe een paar tandjes bij zetten. Als je nummers aan het schrijven bent en die zijn lekker snel, dan lukt dat allemaal wel – maar als je de hele set een paar keer achter elkaar moet spelen…”

Klinkt alsof het allemaal heel goed bevalt. Als je terug kijkt naar hoe het met Peter Pan ging, zijn er dan nog dingen die je Powernap mist?
“Met Peter Pan zat ik in een andere fase: ‘ik wil professioneel muzikant worden, ik wil de hele wereld rond, ik wil overal spelen’. Had ik dat in deze fase gewild, met deze jongens die daar geen zin in hebben, dan had het niet geklikt. Maar ik heb dat nou zelf ook niet. Kijk, als je net bij elkaar bent is alles fris en alles fruitig, en dan is alles wat je speelt, dat is gaaf. Met Peter Pan hadden we ondertussen al tien platen gemaakt, dan is het van ‘ja dit hebben we al gedaan’ – dan gaat het moeizamer.

We hebben nu met Powernap twaalf nummers. Ik denk dat we er misschien nog drie, vier bij maken, en dan kunnen we de studio in. Vroeger gingen we gewoon een paar weken naar Zweden om daar in de studio te gaan zitten met overdubs en zo – dit werkt gewoon anders, weet je wel. We schrijven nummers, gaan die live spelen en kijken wat er klopt. Het hele nummer is van tevoren af, en dan gaan we de studio in. Twee dagen en dan is gewoon alles klaar.”

Daarnaast dan Faster And Louder, de tweede editie dit jaar, samen met Bart.
“Ja, en ik zit met Bart ook alweer in een nieuwe band: Speedmobile. We zijn gevraagd door Dokter Worst uit Breda, die organiseert ieder jaar een Motörhead tribute, in de Mezz. En hij vroeg of ik met lange Bart en de zanger van Batmobile -”

Die zagen we aankomen.
“- ja, Speedmobile – of wij dat samen wilden doen. En we hebben een paar nummers gedaan en dat klikt heel erg. Dus dit jaar eigen werk maken, we hebben al een paar nummers klaar. Volgende week gaan we voor het eerst repeteren met nieuw werk, en de eerste shows zijn geboekt, dus dat gaat heel snel. Ik heb met Bart natuurlijk al 20 jaar lang muziek gemaakt: dat is gewoon aftikken en gaan. Ook als ik een keer een foutje maak of zo, die past zich gewoon automatisch aan. Die kijkt nog niet eens op of zo. Dat is wel lekker.”

En dan dus samen weer Faster And Louder dit jaar, met een imposante line-up.
“Ja, da’s best goed gelukt – ik heb er ook superveel zin in. In de Effenaar dit jaar, we hebben ervoor gekozen om even een paar pasjes terug te doen, want er gebeurde gewoon te veel op dat gebied. En de Effenaar is een supergave plek, en het is makkelijker qua logistiek. In het Klokgebouw, zoals vorig jaar, moet je echt alles zelf regelen, hier helemaal niets. Dus da’s wel lekker, dan kan iedereen nog meer bezig zijn met eeehhhhh….” -lacht- “bandjes kijken en bier zuipen. Ik moet dit jaar natuurlijk wel twee keer spelen, met Powernap en Bob Wayne. Daar had ik al eens mee gespeeld op Scumbash, waar het dak eraf ging. Dat wilden we graag nog een keer, maar dat gebeurt natuurlijk bijna nooit, dus dit is wel uniek. We doen er nog een heel klein tourtje vóór, in Duitsland, dus als we dit optreden moeten doen, zit alles er goed in. Ik ben niet meer zo van het touren, maar zo wil ik het nog wel doen. Echt iedere week in de bus zitten, dat zoek ik niet meer per se. Niet meer altijd. Maar zo af en toe, dan vind ik dat wel leuk.”

Hoe is de rest van de line-up tot stand gekomen?
“Het is altijd een beetje kijken; je maakt een lijstje van bands die je graag zou willen hebben, en dan ga je kijken wat er kan. Soms komen er nog extra namen bij, vanuit boekingskantoren en zo. Sommige bands ken ik dan nog niet zo goed, maar dan luister ik er een keer naar en als het lekker klinkt… Ik vind het zelf heel leuk dat Discipline ook speelt, die ken ik al jaren, dat zijn maten. En The Spades, met m’n buurman Denvis, en lange Bart op bas. Wij hebben vroeger natuurlijk vaak met de Spades samen gespeeld, daar kijk ik wel weer heel erg naar uit. En dan die gekke Australiërs… Ík zou er wel kaartjes voor kopen.”

Hoe gaat het qua organisatie? Dat doen jullie vast niet met z’n tweeën…
“Voor het grootste gedeelte wordt het geregeld vanuit Code Rood, Bart en ik bemoeien ons vooral met het programma, de promo en de dag zelf. We waren gestopt met Peter Pan, effe een jaartje gechilld, en toen kwam van hun uit de vraag. En in goed overleg leek ons dat wel een leuk idee. Speedfest is destijds ontstaan als ‘je eigen festival’, bands boeken die je zelf gaaf vindt. En Klockrock, dat was een gratis festival, heel erg afhankelijk van het weer, het werd steeds groter… eerst deden we het gewoon bij Popei voor de deur, een paar hekken en een goeiekope line-up, dan kan er niet zo heel veel fout gaan. Maar als je steeds groter gaat, dan wordt het risico ook best wel groot. En als het dan een keer fout gaat – en het is ook wel eens een keer fout gegaan – dan kost het meteen een hoop geld. Maar het was ook ieder jaar leuk. Het is gewoon heel spannend om iets nieuws te bedenken. Hoe ga je het maken? Komen er mensen op af? Als het dan lukt, is het echt supergaaf.

Die eerste keer ook, je doet het en denkt ‘nou, als we vijfhonderd man halen zijn we uit de kosten, als er duizend man zou komen kijken is het echt super’. En dan drieduizend man of zo. Bier dat bijna op is… Bij een festival kopen mensen van tevoeren een kaartje, dan weet je van tevoren wel een beetje waar je op moet rekenen. Met zo’n gratis festival, sta je daar de dag van tevoren: regen. Dan denk je ‘als dat morgen weer zo is…’. Maar de volgende dag was het goed, de zon begint te schijnen, er komen mensen. En er komen meer mensen, en nog meer, en meer. Op een gegeven moment de friet op, snacks op – en ja, als mensen echt dol beginnen te worden, moeten ze iets eten weet je wel? Anders worden ze chagerijnig en willen ze naar huis. Dus ergens nog snel een paar dozen friet geregeld bij de friettent, en snacks, en daar stonden we dan in van die kleine pannetjes te bakken. Sauzen op de tafels gezet: pak zelf maar, erop doen kost teveel tijd. Piskruizen helemaal vol – hoeveel gaat erin, vierhonderd liter of zo? Dingen maar schuin gezet, richting het riool, dan kon je in ieder geval nog drie kanten gebruiken. Dat zijn allemaal van die dingen waar je mee in aanraking komt. Voor Faster And Louder is het gewoon veel beter afgekaart. Er zijn plees, er is beveiliging, alles is gewoon geregeld. En toch blijft het spannend.”

Dus stiekem al plannen aan het maken voor de volgende editie van Faster And Louder?
“Ja, maar welke bands er dan moeten spelen, weet ik nog niet. Speedmobile! Dat zou wel gaaf zijn. Ik zou Batmobile ook heel graag willen boeken. Weet ik veel, er zijn wel honderdduizend bands, ik vind vanalles gaaf. Eerst deze editie.”

Aanstaande zaterdag dus de tweede editie van een van de spirituele opvolgers van Speedfest en Klockrock Orange in de Effenaar, met Bart als gastheer en op het podium. Kaarten verkrijgbaar via de site.