Vanavond staan er in Dynamo vier extreme- maar uiteenlopende metalbands geprogrammeerd en staat er qua subgenres voor ieder wel wat moois op het menu. We beginnen de avond echter met wat onhandige vertraging. Door een scheef kluisje met dito sleutel komen we te laat de zaal ingelopen waar Ater al begonnen is aan hun set. De Chilenen vallen direct op door de lange leren jassen met kappen die deels hun gezicht bedekken. Eenentwintig snaren, verdeeld over twee gitaren en een basgitaar verklaren de lage, heavy breakdowns die klinken tussen de riffs die van stijl naar stijl springen.

Tekst: Stefan van Vlerken | Foto’s: Paul Verhagen

Het blijkt erg lastig het genre van de band te omschrijven. Het ene moment scheuren ze grimmige black metal om vervolgens over te gaan in een dissonante deathcore riff die op zijn beurt omslaat in een proggy middenstuk. Dit alles wordt ondersteund door een uitstekende, strakke drummer die af en toe Mushuggah-achtige ritmes uit zijn kit weet te beuken. Ater speelt een aantal nummers van hun laatste album ‘Somber’ dat tijdens de corona lockdowns was opgenomen en is gemixt door zanger/bassist Fernando “Feroz” Bühring.

Aan het eind van de set komen de kappen af en sluit men af met psalm achtige samenzang met verheven armen. Een mooie voorbode voor de hoofdmis van Batushka later deze avond.

De zaal wordt langzaam wat voller en vervolgens is het de beurt aan oud gedienden God Dethroned om de boel in een hogere versnelling te trappen. Na de release van ‘The Grand Grimoire’ in 1997 (wat ze een platendeal met Metal Blade opleverde) sloeg de band aan bij een breder publiek. Hun twaalfde release ‘The Judas Paradox’, uitgekomen op 6 september, wordt wereldwijd goed ontvangen door online metal ‘zines.

Het is duidelijk dat de mannen geroutineerd zijn en helemaal thuis zijn op het podium. Gitarist Dave Meester gaat helemaal los op zijn custom made RH gitaar, waarbij hij de brute death metal riffs regelmatig onderbreekt voor geweldig soleerwerk. Zanger/gitaris Henri ‘The Serpent King’ Sattler kiest voor zijn solo’s voor een meer old school aanpak à la Kerry King met veel tremelo gebruik.

Henri houdt een kort praatje na ‘The Hanged Man’: ‘Na drie weken Engels te lullen is het vreemd om weer Nederlands te praten. Maar ik weet niet waar ik het over moet hebben, dus we gaan gewoon maar spelen’. Niet lullen, maar poetsen. En ‘Rat Kingdom’ van het nieuwe album wordt ingezet met als refrein ‘RAT!! ……KINGDOM!!’ dat je heerlijk mee kunt blèren.

Afsluiter ‘Judas Paradox’ is een mid-tempo song die misschien qua opbouw wat beter tot zijn recht was gekomen in het midden van de set. Maar dat is muggenziften, want het was een top optreden en de mannen verlieten onder luid applaus het podium.

Dan….. ‘D’n Dave jonguh’ (David Vincent) met zijn band Vltimas. Het podium wordt voorzien van twee banners en de drumkit krijgt nieuwe ‘platen’ op de kickdrums met het bandlogo. Gitaristen Rune ‘Blasphemer’ Eriksen (ex-Mayhem) en João Duarte staan links en rechts van bassist Ype die door zijn rauwe uiterlijk zo uit Game of Thrones lijkt te ze zijn gelopen. Wereld drummer Flo Mounier maakt de line-up compleet en de heren gaan direct los. David komt al snel het podium op en in zijn leren outfit doet hij me denken aan Father Gascoigne uit de Bloodborne game. Blijft apart om hem zonder bas op het podium te zien, maar zijn stem blijft ongeëvenaard. Van diepe, lage cleane zang tot grunts uit zijn Morbid Angel tijd. En alles lijkt even moeiteloos.

Als het heerlijk deinende ‘Mephisto Manifesto’ wordt ingezet staan er een hoop fans te headbangen en is de band op zijn best. Op het compacte podium van Dynamo komt de band veel beter tot zijn recht dan in juni op het grote podium van de Ronda zaal in TivoliVredenburg.

Nummers van beide albums worden afgewisseld en het publiek gaat volledig op in de show. Live is deze band een genot om te zien en ik ben benieuwd of ze nog headline tours gaan verzorgen in de toekomst. Helaas spelen ze weer geen ‘Something Wicked Marches In’, maar we kunnen niet alles hebben.

De zaal is inmiddels goed gevuld en een groot aantal kerkelijke attributen worden het podium opgedragen. Kaarsen, fakkels, banners, een altaar, portretten van heiligen en zelfs een tweetal schedels. We kunnen ons gaan opmaken voor de hoofdmis, verzorgd door Batushka.

Er is al meer dan genoeg geschreven over de ruzies en rechtzaken tussen de heren Bartłomiej “Bart” Krysiuk en Krzysztof “Derph” Drabikowski over wie de naam Batushka mag voeren. In december zal de bandnaam van de Batushka die we vanavond gaan ervaren veranderen in PATRIARKH. Dit blijkbaar als gevolg van de uitkomst van de rechtszaak.

Bij Batushka gaat het om de totaalervaring en vanavond bewijzen ze te kunnen leveren als geen ander. Zes gestalten in religieuze gewaden zijn verdeeld over het podium en de hoogmis begint. De setlist bestaat uit nummers van verschillende albums als Litourgiya, Hospodi, Maria en het aangekondigde nieuwe album (release datum 3 januari 2025) ‘PROROK ILJA’

Vanaf de eerste noten is het genieten van een perfect gebalanceerde mix van snerpende tremolo black metal riffs, psalmodische zang, bombastische climaxen en rustmomenten, waarin op theatrale wijze kaarsen worden aangestoken en uitgedeeld aan het publiek, terwijl schedels in eerbied worden opgeheven. De sfeer die de band weet neer te zetten is echt uniek en getuigd van de toewijding die men heeft. Alles, van het décor, de handelingen tijdens de ‘mis’, de geur van wierook tot de opbouw van de nummers en de setlist is tot in detail georchestreerd en tot in perfectie uitgevoerd.

En dan maakt het niet meer uit dat je geen zak verstaat van wat ze zingen. Het raakt…. diep! Om me heen zie ik mensen in trance meebewegen, headbangen en met een big smile op hun gezicht. Zelf ben ik schuldig aan alle drie. Voor het laatste nummer wordt nog een extra gitaar erbij genomen en de mid-tempo, hypnotiserende afsluiter maakt een einde aan deze spirituele reis. Dat…. Was… Vet!! De volgende keer graag aan de overkant in de Catharinakerk.