Het begon als een gelimiteerde ervaring, Amenra akoestisch. Toch werd vorig jaar de band geboekt om dat kunstje op Roadburn te herhalen. Tussen de nummers door fluisterde zanger Colin H. Van Eeckhout nog dat de band nerveus was tegen een stampvolle en muisstille grote zaal van 013. De akoestische vorm van Amenra was een grandioos succes en bleef bij veel bezoekers hangen als een hoogtepunt van Roadburn 2016.

Foto’s Justina Lukosiute | Tekst Guido Segers

Voor Amenra is het akoestische vermoedelijk begonnen als experiment, als het zoeken naar nieuwe expressie en die werd hierin gevonden. Het geeft een intieme, persoonlijke lading aan het altijd intense en overweldigende Belgische fenomeen. Nu is er een reeks shows geboekt van deze akoestische setting en ook Eindhoven wordt aangedaan. De kleine zaal van de Effenaar is vanavond aan de beurt. Er staan stoeltjes en het publiek staat of zit klaar voor een onderdompeling in bijzondere muziek.

Colin H. Van Eeckhout heeft een solo-project, getiteld CHVE. Het is in essentie de man zelf, solo met draailier, drum en enkele foefjes om het geluid precies goed te krijgen. In een zo goed als donkere zaal begint hij aan de opbouw van zijn stuk. Het beste kun je het vergelijken met drone muziek, maar dan met een primitief folk gevoel. Uitgebracht als de plaat ‘Rasa’, is het stuk een eigen leven gaan leiden en verder gegroeid. Ook Van Eeckhout besefte dat en bracht in 2016 ‘Rasa’ opnieuw uit op ‘10910’. Het was datzelfde stuk, maar nu verder gegroeid en ontwikkelt.

Ook vanavond voelt de performance intiem en introspectief. Als luisteraar sluit je de ogen en ga je op droomreis in je eigen gedachten, ondersteund door de muziek. De ontwikkeling van dit stuk, de manier hoe Van Eeckhout het brengt, is bijzonder persoonlijk. De muziek is niet alleen een uiting, maar een extensie van de maker, die er telkens aan blijft sleutelen. Voor degenen die later binnenkomen is het dan ook lastig om midden in het stuk te springen en voor sommigen is het gewoon niet te behappen. Van een minimale klank bouwt het stuk op en uit, stap voor stap, van fluistering tot uithaal tot een volledig geluidstapijt. Een deel van het publiek is op dat moment ver weg in eigen trance. CHVE neemt de luisteraar mee in een geleidelijke onderdompeling, een stuk catharsis dat volledig ondergaan moet worden.

In een cirkel staan de stoelen, waarop de bandleden van Amenra plaats nemen. Dat doen ze rap, zwijgend en de hoofdmoot van het programma kan beginnen. Iedereen is gehuld in onopvallende zwarte kleren en de ring is gesloten, met de rug naar het publiek. Het geeft een visuele kracht aan het collectief, het collaboratieve aspect van de creatie en de intieme kant van het akoestische project. De nummers zijn veelal te horen op de EP ‘Alive’. Eigen werk, zoals ‘Razoreater’, krijgt een postrock-achtige make-over. Dromerige, repetitieve klanken vullen de zaal. Er zit geen enkel druk of urgentie achter het geluid, behalve de natuurlijke loop van de nummers. Ergens is het effect van deze vertolkingen dan ook compleet bedwelmend en ontwapenend.

Opvallend mooi en passend zijn de twee covers die in de set verweven zijn. De eerste is het mystieke ‘Parabol’ van Tool. Het nummer blijft bijzonder dicht bij het origineel van de Amerikaanse band en past precies bij het geluid van de Gentse band. De zang van Van Eeckhout raakt hierbij ook even op de voorgrond. Het geluid van Amenra brengt de luisteraar op speciale plekken in het duister. De beperkte visuals en minimaal licht geven de enige visuele cues weg, terwijl de band kalme progressies en minimalisme laat horen op ‘The Dying of Light’. De breekbare zang van Van Eeckhout wordt daarbij vaak ondersteund door Femke De Beleyr.

Op de cover ‘Het Dorp’ van Zjef Vanutsel, horen we wederom een melancholische, uitgeklede vertolking van een klassiek volkslied. Er ontstaat op dit moment wat geroezemoes in de zaal met het pletten van plastic bekers. Even lijkt de spanning van de stilte te veel te zijn voor het publiek, maar de onverschrokken vertolking op het podium weet de aandacht en het zwijgen op te eisen. De impact van een doodstille grote zaal op Roadburn wordt niet geëvenaard vandaag, maar de breekbare schoonheid van dit Amenra blijft ook vanavond overeind. Er volgen nog enkele nummers van eigen makelarij en terwijl ‘Buiten Datum’ nog nagalmd, verlaten de bandleden één voor één het podium