Deze avond geen live muziek op het podium van de Effenaar, maar een bioscoopdoek. Waarom dan toch een verslag op deze site? Nou, meer rock ‘n’ roll dan deze film wordt het niet snel op het witte doek.

We worden via het restaurant van de Effenaar de kleine zaal ingeloodst waar een heus bioscoopzaaltje is ingericht met bioscoopstoelen. Ondanks dat Napalm Death op het zelfde moment veel lokale muziekliefhebbers naar de Dynamo heeft gelokt, is zowat elke stoel toch bezet met getatoeëerde rockers. Dat komt natuurlijk in de eerste plaats door de regisseur van de film, Robbie Davidson die we kennen als gitarist van de vermaarde Schotse punkband Exploited. Op de tweede plaats omdat de Eindhovense rockers van Tankzilla (met Peter Pan Speedrock’s Peter van Elderen) op de soundtrack te horen zijn.

Ietwat verlegen en onwennig kondigt een blozende Robbie zelf de film aan. Hij maakt duidelijk dat het een low budget film is, gemaakt met het budget van een tweedehands Skoda en biedt alvast zijn excuses aan dat het hier dus geen Hollywood productie betreft.

Na wat ouderwetse, waarschijnlijk uit de archieven opgeduikelde reclamefilmpjes en korte previews start de film. De toon is al snel gezet met een aantal jeugdige zombies en een bloedbad wat aangericht wordt door de held, Dick Dynamite. Deze rol wordt met verve vertolkt door Gary Snars Allen, inclusief dik Schwarzenegger accent. Een knipoog die niet erg subtiel is. Subtiel is sowieso  geen woord wat van toepassing is op wat volgt. Het dunne verhaaltje is flinterdun en er vooral op gericht zoveel bloed op het scherm te laten spatten. Dick moet om de krijgsraad te ontlopen met een Dirty Dozen achtige crew voorkomen dat Nazi’s de wereld aan hun voeten krijgen middels een bommenwerper en zombies. Ze dringen daarbij binnen in het hol van de leeuw en binden de strijd aan met de eerder genoemde zombies maar ook ninja’s en femme fatales en hordes Nazi’s. De effecten verdienen geen Oscar, maar gezien het budget zijn ze niet geheel onverdienstelijk. Hoofden vliegen van schouders, worden verpletterd en doorzeefd op een zo over the top manier dat het vooral cartoonesk overkomt. Oorlog is slecht en moorden ook, maar op geen enkel moment is deze film serieus te nemen dat maakt het geweld prima verwerkbaar. Hoewel de scene waarbij een jongen van de Hitlerjugend gedwongen wordt zijn vader neer te schieten toch wel even ongemakkelijk voelt. Al met al dus een groot actiespektakel, Inglorious Bastards meets Evil Dead maar dan met minder budget dan een Troma-film.

Wat de film extra interessant maakt voor liefhebbers van harde muziek zijn de vele gastoptredens van muzikanten als Nick Oliveri van Queens of the Stone Age, Lars Frederickson van Rancid, Electric 6’s Dick Valentine en Vinnie Stigma van Agnostic Front. Sowieso is er eigenlijk maar één enkele echte acteur te bespeuren in de cast,  Game Of Thrones ster Clive Russell. De rest bestaat uit vrienden en familie van Robbie, zoals zijn broer Shaun Davidson die rol van de Britse spion Dash Dalton vertolkt.

Na de film is er nog de kans Robbie wat vragen te stellen over de film. Die zijn er gelukkig genoeg. Zo geeft Robbie deze verslaggever aan dat de overeenkomsten tussen in een punk band zitten en een dergelijke film maken er genoeg zijn, vanwege het Do It Yourself karakter van de opnames. Ook belooft hij dat hij op elke gefilmde locatie overal toestemming had om opnames te maken, maar zijn blik verraad daar boekdelen. Leuk is ook te horen dat veel van de gastrollen hun opnames hebben gemaakt bij een greenscreen en dat ze later in de film gemonteerd zijn. We leren ook dat al het bloedgespetter afkomstig is van naar de acteurs geworpen ballonnen met nepbloed die met CGI zijn weggewerkt. De vragen van de aangeschoten Schot in het publiek zijn zo onverstaanbaar dat de ondertiteling die de Schotse soldaat in de film kreeg hier ook geen overbodige luxe zouden zijn geweest. Duidelijk is wel dat ook hij enthousiast was over de vertoning.

Uiteindelijk valt de hint van Robbie dat hij nu wel zin heeft in een biertje en verlaten we de zaal waar hij nog even wat shirtjes verkoopt van de film. Die gaan als haggis in een Schotse pub over de toonbank, want hij verkoopt nagenoeg uit.

Geslaagde avond, leuke film. Ik ben dan ook blij dat bij de aftiteling stond ‘Dick Dynamite will return’. Dat ga ik dan zeker ook doen.