De aanloop naar de 39e editie van Bospop was er één met twee gezichten. Aan de ene kant liep de kaartverkoop op rolletjes met onder andere een ram uitverkochte zondag met de drukst bezochte Bospop in de geschiedenis van het festival tot gevolg. Aan de andere kant ontstond er heel wat gedoe rondom de headliners. Een paar weken geleden werd bekend dat Snow Patrol niet zou optreden en de band zelfs haar complete zomertour vanwege medische redenen moest cancellen.

In de week voorafgaand aan Bospop kwamen ook de eerste geluiden rondom Sting die onder de fans tot bezorgdheid leiden. Waar de organisatie met de komst van Toto toch last-minute nog een volwaardige vrijdag headliner wist te strikken om Snow Patrol te vervangen, ging het op zondag mis. Sting zou na dagen ziekte zijn Europese tour weer vervolgen met de festivalshow in Weert, maar op zondagmiddag 14.15 uur kwam dan toch het definitieve slechte nieuws: Sting treedt vandaag niet op. Een merkwaardig tijdstip, aangezien dan het veld al compleet vol staat met publiek, waar er velen speciaal voor de voormalig frontman van The Police zijn gekomen.

Niet alleen Bospop had te kampen met afhakers. Ook onze eigen Eindhoven Rockcity verslaggever kon vanwege ziekte niet bij Bospop zijn, waardoor ook de schrijvende honneurs werden waargenomen door een gelegenheidsduo en derhalve ons verslag niet helemaal compleet is. Alsof het zo heeft moeten zijn. De complete set aan foto’s vind je op ons facebook album hier.

Tekst: Reno van der Looij / Emily Parry | Foto’s: Emily Parry

Even terug naar de vrijdag waar Toto een volwaardige energieke headliner show neerzet. Alsof de band al maanden geleden hiervoor was geboekt, toont het zich een zeer professionele rockmachine met de nodig hits in het repertoire die op een groot festivalveld prima tot haar recht komen. Zo genieten de bezoekers van ‘Hold the Line’, ‘Africa’ en ‘Rosanna’. Daarvoor hadden het Nederlandse My Baby en de oud-frontman van The Verve, Richard Ashcroft, reeds bewezen dat het met de muziek deze vrijdag kwalitatief allemaal dik in orde was. Waar het op andere plaatsen in Nederland soms met bakken uit de lucht kwam, waren ook de weergoden Bospop deze vrijdag goedgezind.

Op zaterdag begint het echter wat wisselvalliger met een aantal stevige buien. Gelukkig is het bij de mainstage show van Living Colour compleet droog. De rock-funk formatie mag inmiddels een jaartje ouder zijn, maar daar is maar weinig van te merken. Het funkt, het rockt en het stampt heerlijk weg. De nadruk ligt op het klassieke ‘Vivid’ album vandaag, waar uiteraard het iconische ‘Cult of Personality’ van gespeeld wordt. Maar er is ook ruimte voor de hit ‘Love Rears it Ugly Head’ en het afsluitende ‘Glamour Boys’. Prima show van deze bazen. Hierna puilt de tentstage uit voor The Doors Alive. Of het met de dreigende regen te maken heeft of met de prima uitvoeringen van ‘Riders on the Storm’ of ‘People Are Strange’ laten we maar even in het midden. Noem het een tribute- of coverband, het klinkt in ieder geval als een klok.

Flogging Molly staat op de main stage. Misschien niet eens zo’n grote of bekende naam, maar de Amerikaanse folkpunk band heeft geen enkele moeite om een compleet veld in te pakken. De op Ierse leest geschoeide songs zijn daar perfect voor. Kovacs heeft daar even later in de tent zichtbaar meer moeite mee. De Eindhovense met haar band weten enkel de eerste rijen echt te raken en kampt ook nog eens met slecht geluid. Als dan ook onverhoopt een nummer wordt afgebroken en opnieuw moet worden ingezet, is het duidelijk dat dit niet de dag van Kovacs is. De uitvoering van ‘My Love’ maakt het nog enigszins goed, maar eigenlijk is het al te laat. Wie ook te laat komt is Danny Vera. Maar dat ligt niet aan Vera, maar aan de haperende techniek van de Bospop P.A. Als dat eenmaal is opgelost dan mist de mix van Americana, country en bluesrock & roll zijn uitwerking niet. Gewoon een hele leuke en vermakelijke show. Enkele jaren geleden overwoog Vera om er mee te stoppen. Je moet er toch niet aan denken dat deze man zijn gitaar aan de wilgen zou hebben gehangen als je ziet hoeveel mensen vandaag plezier aan zijn set beleven.

Skunk Anansie laat al helemaal niets aan het toeval over. Een flinke productie met licht en podiumaankleding staan klaar. De band start furieus met ‘Charlie Big Potato’. Ze grijpen het publiek bij de strot en laten ze met toffe uitvoeringen van ‘Because of You’, ‘Brazen (Weep)’ en ‘Weak’ niet meer los. Frontvrouw Skin heeft zoals altijd energie voor twee en bespeelt continu het publiek. Ook waagt ze zich weer aan het potje crowdsurfen. Ze mogen dan geen recente hits meer hebben gescoord, maar dit is met gemak de krachtigste show van de dag en daar kan ook John Fogerty niets meer aan veranderen met zijn prima uitvoeringen de Creedence Clearwater Revival hits ‘Susy Q’, ‘Fortunate Son’ en ‘Have you ever seen the Rain’.

Tja, dan de zondag. Uiteraard gemor op het veld als blijkt dat de voormalig voorman van The Police niet komt. Als gevolg van de annulering van Sting wordt de complete programmering omgegooid met als belangrijkste aanpassing dat Rowen Heze van de tentstage verhuist naar de MainStage. Er worden nog grapjes gemaakt “bel maar snel 112, dan komt The Police“, maar daarna legt iedereen er zich gelaten bij neer. Er wordt dus ook last-minute geen Nederlandse act ingevlogen, wat dan weer wel tot een vreemde situatie leidt aangezien er later in de middag een uur lang geen shows plaatsvinden. Er wordt zelfs geen tape met een muziekje afgespeeld. De bezoekers moeten zich maar even zelf een uurtje vermaken. Hadden de mannen van bijvoorbeeld rockbands als DeWollf of Navarone dan niet in de auto willen springen om dat uurtje te vullen?

Over rockbands gesproken; als er één band rockte deze middag dan was het Rival Sons wel. Wat een klasse band is dat toch. Het is genieten van werk zoals ‘Feral Roots’ en ‘Electric Man’. Rowen Hèze mocht de kans aangrijpen om van een optreden in de tent een MainStage show te maken. Dat lieten de mannen rondom Jack Poels zich geen twee keer zeggen. Het mag misschien niet iedereen z’n ‘cup of tea’ zijn, maar ‘Limburg’, ‘Met de Neus Umhoeg’ en de onvermijdelijke uitsmijter ‘Bestel Mar’ worden toch aardig massaal meegezongen.

Even daarvoor had ook Foreigner al aardig met hitjes gestrooid en ook Joe Jackson smeet behoorlijk wat klassiekers over het veld met ‘Is She Really Going Out With Him?’ en ‘Stepping Out’. Tot slot is het aan Nile Rodgers & Chic om Sting te doen vergeten en de headline spot te vullen. Dat gaat ze wonderwel goed af en uiteraard hebben ze daar ook het materiaal voor. Het eigen werk zoals ‘Le Freak’ en ‘Dance Dance Dance’ heeft een prima uitwerking, maar het feest der herkenning wordt nog groter met covers van David Bowie (Let’s Dance) en Get Lucky van Daft Punk. Nile Rodgers heeft ook nog een beterschap boodschap voor Sting alvorens met ‘Good Times’ Bospop in het slot te gooien.