Het duurde even voor de avond op gang kwam deze donderdag voor Brant Bjork en Komatsu in de Effenaar. Uiteindelijk stonden deze stonerkoningen te rocken voor een volle en gewillige zaal en mocht Komatsu eindelijk hun Kyuss kwartet afvinken.

Tekst: Reno van der Looij | Foto’s Justina Lukosiute

Komatsu is een graag geziene gast als support act in Eindhoven en doet gezegend met een goed geluid wat ze altijd doen; een stevige set stoner/sludge neerzetten. De band heeft bovendien het “Kyuss kwartet” vol. Na vanavond heeft de Eindhovense stoner/sludge machine met alle oud-Kyuss leden het podium gedeeld volgens bassist Martijn. Alleen Brant Bjork ontbrak nog op het lijstje en deze kan vanavond dus ook afgevinkt worden. Een half uurtje speeltijd vliegt voorbij en de band snoept er op het eind stiekem nog 5 minuutjes extra bij. Helemaal niet erg. Het catchy ‘So How about Billy’ de nieuwe instrumentale track en het afsluitende massieve ‘Komatsu’ springen eruit.

Brant Bjork heeft eigenlijk maar weinig introductie nodig. Dit woestijn fenomeen verdiende zijn sporen ruimschoots als drummer van het legendarische Kyuss en zat later ook nog op de drumkruk bij Fu Manchu. Met zijn oude maatje en ex-Kyuss zanger John Garcia maakte hij ook nog onder de noemer Vista Chino een tof stoner album. Solo tapt de ‘Palm Desert’ baas, inclusief zijn eeuwige bandana, uit een wat ander vaatje. Als zanger/gitarist gooit hij er een mooie cocktail van fuzz, rock, stoner en blues tegenaan.

Live valt meteen zijn warme volle stem op, die perfect aansluit bij het instrumentale spectrum. Hoewel duidelijk de toon en stijl direct wordt gezet, lijkt het alsof Bjork en zijn band even moeten warmdraaien. Pas ergens midden in de reguliere set bij ‘The Green Hee’ lijkt de boel op de rit. Ook komen er diverse songs voorbij uit de periode van The Low Desert Punk band. Aan te kiezen materiaal heeft de beste man dan ook geen gebrek.

Zanger en Palm Desert maatje Sean Wheeler is door Bjork deze tournee meegevraagd om tijdens een aantal songs (oa. ‘Dave’s War’ en ‘Biker No2’) te participeren in de show. De toevoeging van de Throw Rag-frontman is aardig, maar zijn toegevoegde waarde blijft beperkt. Bjork is namelijk vocaal prima in staat om de muziek kleur te geven en zijn warme stem past ook veel beter. De clowns-act en verkleed partij die Wheeler in de toegift opvoert is bijna gênant en totaal overbodig. Als hij tot slot achter de drummer de backdrop met een groot wietblad erop gaat aanbidden, hebben we mogelijk een idee waar deze fratsen vandaan komen.

Over die toegift gesproken; hier komt Brant Bjork in een lange uitgesponnen jam echt helemaal tot z’n recht. De hoofden in de goed volgelopen kleine zaal van de Effenaar knikken inmiddels zonder uitzondering mee op de trip waarin de band zich dat moment bevindt. Zo begon Brant Bjork wat stroefjes, maar eindigt het gezelschap in een uitstekende overdrive deze avond.