Op donderdagavond is het in The Jack wel eens rustig, horen we van een anonieme bron op de vierde barkruk van links. Dat mocht veranderen en daarom zie je steeds vaker bandjes op het programma staan van het rockcafé en deze avond is wel bijzonder. In een langzaam vollopend zaaltje, staat vandaag Burgerkill hier. Een band uit Indonesië, die in eigen land een naam van formaat heet. Dat laten we niet aan ons voorbij gaan.

Tekst: Guido Segers | Foto’s: Bram van Dal

Burgerkill kwam in de internationale kijker, toen de band in 2013 de ‘Metal as #### Award’ won bij de Metal Hammer Golden Gods Awards. “Back when it ment something…”. De groep combineert heavy metal, metalcore en hardcore invloeden tot een explosieve cocktail en komt zo nu en dan naar Europa. Dat betekent ook een avond met internationaal karakter qua publiek. De internationale gemeenschap van Eindhoven is steeds vaker te zien bij bands uit eigen land, wij herinneren ons de circle-pit-sirtaki bij Villagers of Ioannina City of de Hongaarse drukte bij Thy Catafalque sowieso. Nu lijkt het niet anders te zijn.

Publieksfavoriet vandaag is echter een band van een stukje dichterbij dan Bandung. De jonge locals van Infliktion spelen iets wat death metal, metalcore en nu-metal bij elkaar gooit in een blender en dan komt er wat uit. Een cocktail die aanstekelijk is, strak ingespeeld en catchy. De band heeft een thuiswedstrijd te spelen en het publiek is enthousiast en die energie groeit dan. Tuurlijk, er wordt een verkeerd nummer gespeeld en vroeg in de set komen er al covers langs, maar het is altijd vet om een opener te zien uit eigen stad. Zeker als die het enthousiasme en feest meebrengen en een hele sterke performance neerzetten. Het helpt dat er wat ervaring in de gelederen is, maar de manier hoe de band het publiek bespeeld is overtuigend. Zelfs een shout-out naar Burgerkill mag niet ontbreken. Poppodia, let op; zet deze band eens neer voor een ander publiek en laten we zien hoe ze het feestje brengen.

Burgerkill komt uit een metalgek land. Als je dat niet geloofd, zoek dan die docu ‘World Metal’ van Sam Dunn maar eens op. De band zelf combineert heavy metal met hardcore energie en metalcore muzikaliteit; je wordt continue getrakteerd op wendingen en lekkere passages. Burgerkill is zo’n band die nooit verveeld. Het helpt dat de mannen uitstekende muzikanten zijn. Leuk om te weten, de band heeft de nodige wissels gehad en er zit geen origineel spul meer in. Frontman Ronald Alexander Radja Haba zit er sinds 2021 bij en is daarmee de laatste wissel, maar zijn enthousiasme doet vermoeden dat hij al langer meedraait. Drummer

Putra Pra Ramadhan is een absoluut beest ondertussen en samen met Ramdan Agustiana op bas brengt hij een heerlijke groove naar de zaal. Burgerkill is boos en lekker flowend tegelijk daardoor. Het publiek heeft er ook zin in en er zit genoeg beweging in de zaal, inclusief het nodige crowdsurfen en moshen. De podium banter kan wat scherper, maar who cares op dit punt. Een band van letterlijk de andere kant van de wereld staat in deze ten te spelen. De set blijft kort, maar voldoet zeker aan de verwachtingen. Ik zou het prima vinden als Burgerkill snel terug kom!