De afgelopen twee jaar zijn voor niemand gemakkelijk geweest. Maar dat je met een naam als Call It Off meermaals je afscheidsshow moet verzetten, ofwel moet afzeggen, is alsof de duivel er mee speelt. Vanavond vrijdag 13 mei 2022 vond dan toch de uitverkochte farewell show van onze favoriete poppunkers plaats in Dynamo. Je zou haast zeggen dat ze corona als excuus hebben gebruikt om er extra jaren aan vast te plakken. De band bestaat nu bijna 10 jaar en diverse elementen zorgen ervoor dat dit afscheid van Call It Off niet zo definitief aanvoelt. Is dit een farewell-show, een EP-release-party of toch een comeback festijn? Hoe dan ook: het is weer ouderwets knallen met Call It Off.

Tekst: Roy Verhaegh | Foto’s: Lot Grips

Call It Off staat bekend om de manier waarop ze pop-punk in Nederland weer op de kaart hebben gezet in 2013. Iedere nieuwe stap weer groter dan de vorige, waarbij ze haast een vaste waarde werden als supportact voor de grote namen in de scene. Desondanks besloten ze er toch een punt achter te zetten. Eén laatste afscheidsshow om ons allen vaarwel te zeggen. Vanavond doen ze dat met support van het eveneens Nederlandse Bottles Of Love. Een bijzondere keuze omdat deze band in een iets andere muzikale vijver vist. Ze promoten zichzelf met de boodschap: “We are Bottles Of Love. And we’re standing with open arms to hug you musically into a universe that’s filled with love. And music.” Ze spelen met een bravoure die in hetzelfde weekend niet had misstaan op het Eurovisie Songfestival.

Bottles of Love is hyperpop. Springerige, catchy feelgood pop/ rock met een punky randje. De band is een mengelmoes aan muzikanten: enerzijds is er de flamboyante zanger met zijn losjes geknoopte blouse, typische rock-poses en tamboerijn, anderzijds is er de ritmesectie die het goed zou doen als harcore/punk-band. Tel daar nog drie gitaristen en een keyboardspeler bij op en je zou een muur aan geluid verwachten. Vanavond komt dat echter wat mat en veilig over, vooral omdat de laatstgenoemde elementen slecht te horen zijn. Neemt niet weg dat deze band wel zijn best doet om het over te brengen. Zo spelen ze hun nieuwe single ’25’ en weten ze zowaar een soort van polka-pit teweeg te brengen die van links naar rechts deinst. Een hoop brave en positieve energie, dus tijd voor wat gas op die lolly!Call It Off opent deze aller-, aller-, aller-, allerlaatste show met ‘Twilight Zone’ van 2 Unlimited. Is dit een teken dat ze zichzelf in een soort ´twilight zone’ begeven over het te nemen afscheid? Tijd zal het leren. Het feit dat ze op de donderdag voor deze show een sterke, nieuwe EP genaamd ´Fare Well´ hebben gedropt helpt daar niet aan mee. Hierin horen we een stijgende lijn terug van een band die volledig tot zichzelf gekomen is. Een groei in sound die suggereert dat met wat doorzettingsvermogen er meer goud aan het einde van de regenboog te halen valt.De sfeer zit er goed in na het intro, waarna de track ´Abandoned´ van het gelijknamige album uit 2017 wordt ingezet. Net wat meer olie op het vuur volgt met de track ‘Idiots’. Technisch gezien is de start wat roestig. Zo moeten frontman/gitarist Maurice en Adrian meermaals zoeken naar een microfoon die werkt. En als die gevonden wordt, zijn ze allebei nog niet helemaal lekker bij stem. Vooral tijdens het rustigere ‘Anesthesia’ is dit goed te horen. Als Adrian later aangeeft dat ze een keelpastille genomen te hebben, klinken beide mannen een stuk beter. Het mag de pret niet drukken, want het publiek geniet volop.Grote ster van de avond is de keyboardspeler/ multi-instrumentalist Gio, die meermaals andere instrumenten voor zijn keyboard inruilt. De ene keer de basgitaar van Lesley, zodat hij een korte break kan nemen. Een andere keer de gitaar van Adrian, zodat hij alles kan geven op bijvoorbeeld de nieuwe track ‘Bury The Dead’. Gio geeft de band een hoop ademruimte, wat de energie alleen maar ten goede komt.Met de track ‘Forward or Crazy’ komt vriend van de band Daniel het podium op voor de vocalen en geeft het geheel een hardcore-punch, met een moshpit tot gevolg. Even later pakt drummer Sergei de microfoon en ventileert hij zijn inner-Scott Vogel (Terror) om even een punt te maken. Zo geeft hij aan dat hij er alles aan zal doen om Call It Off gaande te houden, zolang het publiek ze op stagedives en moshpits blijft trakteren. Met andere woorden; smaakt dit allemaal naar meer, voor zowel het publiek als de band?
In bijna tien jaar tijd hebben de mannen een rijk oeuvre aan liedjes opgebouwd en vanavond is een goede weerspiegeling van die reis. Bijna alles van het album ‘Abandoned’ komt op twee nummers na (‘Sorry’ en ‘In Denial’) voobij, de diverse losse singles, als ook het debuutalbum ‘Lovers & Liars’. Dat er dan alsnog gekozen wordt voor een cover van ‘Secrets’ van OneRepublic is wat vreemd, maar biedt een goed rustmoment om bier te gaan halen. De boel komt helemaal tot leven als er strandballen en –krokodillen het publiek in worden gesmeten. Zelfs de taaiste metalhead kan het niet weerstaan om mee te zingen met het aanstekelijke ‘Scream Your Heart Out’. En headbangen is al helemaal niet uitgesloten op een pittige track als ‘Witness’. Een toegift wordt voorzien in de vorm van de epische track ‘We Will Be Better Tomorrow’, dat voor de volle acht minuten gespeeld wordt. Uiteraard mag een track als ‘Do It All Again’ niet ontbreken, waarbij het podium volstroomt met fans. Daarna is het ook echt gedaan en begroet Adrian ons allen met een: “tot een volgende keer!”Vanavond was een waardige afscheidsshow waarbij Call It Off nog eerst wat stof moest afschudden. Toen ze eenmaal op dreef waren, smaakte het alleen nog maar naar meer. Gevoelsmatig had het na twee jaar meer weg van een reünie-show, waarmee ze draad weer opgepakt lijken te hebben. “Afscheid nemen bestaat niet”, zong ooit iemand. Aan het enthousiasme en de energie van vanavond zal het in ieder geval niet gelegen hebben. Call It Off, het was een waar genoegen!