Het Eindhovense Call It Off zag in de terugkeer na COVID een motor om beter dan ooit terug te komen. Met een nieuwe line-up lijken ze vastbesloten te zijn ‘Make poppunk great again’ hun motto te maken. Dat doen ze op deze nieuwe plaat, uitgekomen bij White Russian Records, middels vijftien tracks en een introotje.

Meerstemmige, melodieuze zang en catchy refreintjes staan aan de basis van de nummers. De riffs en drums doen je stuiteren. Je ontkomt er niet aan om vergelijkingen te trekken met vroege Green Day en Blink-182 en een nieuwere band als Neck Deep. Er zit ook wel een emo-kantje aan de nummers, dus wat betreft is die albumtitel leuk gevonden. Sowieso wordt ik behoorlijk vrolijk van de songs. Het past prima bij het beloofde lentezonnetje van de release dag van dit album.

Een aantal nummers vormen de hoogtepunten. Zo heeft ‘Generation Y’ een mooie nostalgische tekst over die gloriedagen van skatepunk. Vooral op ‘Screw Loose’ klinkt de meerstemmige zang extra lekker en is het refrein super aanstekelijk. De combinatie met gastvocalen van Hannah Richardson (Cherym) op ‘B.O.M.B.’ werkt heel goed. Er zit een zekere drive en urgentie in ‘Burnout’ die me bevalt inclusief erg krachtig drumwerk. Het melancholische ‘Dear Mary’ maakt doeltreffend gebruik van akoestische gitaar. De samenwerking met Amerikaanse poppunk band Broadway Calls op ‘I’m Done’ verdient ook nog een vermelding hoewel die minder toevoegt dan het duet met Hannah.

Het wiel wordt hier niet opnieuw uitgevonden, maar het valt niet te ontkennen dat deze mannen gewoon donders goed zijn in het maken van aanstekelijke poppunk songs. Met zo’n groot aantal nummers ligt de verveling soms wel een beetje op de loer. Wat je met deze formule kunt doen is nu eenmaal een beetje beperkt.