Via Ventosa is elk jaar een uitdagend en een beetje gek festival. Hiervoor pakt TAC namelijk graag even extra uit met een gek thema en volop aankleding. Ook dit jaar, tijdens de reiseditie van het culturele feest.

Foto’s: Justina Lukosiute | Tekst: Guido Segers

Er is van alles te doen op TAC. Lekker eten, platen neuzen, maar ook theater en kunst. WIj komen voor de bandjes even kijken. We kunnen je niet vertellen over alle acts vandaag, als je daar naar op zoek was had je gewoon zelf uit het zwembadje in de achtertuin moeten kruipen.

Op Via Ventosa, in de straat achter de Ventose flats tegenover het Philips Stadion, naast en in TAC, is het een komen en gaan van gezellig uitgedoste mensen van allerlei pluimage. Gezellig en open is het ook prima toeven voor de kids, die overal opduiken. Er zijn meerdere podia en op podium 2 gaat ons doelwit spelen.

Ronnie & Donnie is geboren in Zwitserland (hoorden we van Donnie, de eerste show werd er gespeeld). Het duo is eigenlijk gewoon Eindhovens eigen Dennis ‘Denvis‘ Grotenhuis en Roel Blommers. Het duo speelde al samen in The Spades en D Deadly, maar nu dus terug op de podia. Het geluid is een beetje wat je krijg als je Bob Dylan en Fleetwood Mac bij elkaar gooit. Terug naar de basis, maar met een knipoog naar het meeslepende.

Enkel met gitaar en zang zet het duo een stel puike nummers neer, die erg goed vallen met het zonnetje zakkend achter de gebouwen. Een flinke scheut toneel en humor mag natuurlijk niet ontbreken bij het duo dat natuurlijk uitstekend op elkaar ingespeeld is. Eigen werk en covertjes spelen ze, maar dat dan ook met een eigen sausje. Het voelt natuurlijk en goed om Denvis weer op het podium te zien, lekker ontspannen, met muziek om gewoon van te genieten.

Ernest van Aaken staat klaar op het volgende podium met een ijzersterke ritmesectie om eens wat fijns te laten horen. Lekker ritmisch en pakkend, wat prima past bij een pilsje in het zonnetje. Van Aaken is als gitarist van allerlei markten thuis en mag geen onbekende heten op Via Ventosa. Deze formatie ie echter bijzonder succesvol en zelfs de kleintjes doen een dansje op de fijne muziek van dit gezelschap.

Bassist Roel van Erp laat zijn bas lekker ronken terwijl Daan van der Vorst op de drums een fijn groovend ritme inzet, Het voelt een beetje als een smakelijke mix van bluegrass, boogie en meer fijns om gewoon op mee te bewegen en van te genieten. Geen complexe zaken, gewoon lekker alles laten hangen. Heerlijk, maar dat lijken de muzikanten zelf ook te vinden, getuigende hun soepele samenwerking waar het plezier van af straalt.

Op het andere podium dan weer, zit de baas zelve klaar. Björn van der Doelen is bezig met een nieuwe plaat naar het schijnt, maar treed graag even om de hoek op als het weer zo mooi is. Op de poster stond Mathijs Leeuwis, labelgenoot bij Bastaard Platen, maar Alex Akela neemt die plek in met gitaar en viool. Het geeft een stuk subtiliteit aan die rauwe strot van Van der Doelen, die een set altijd start met een liedje voor moeders ‘Moederke lief’.

Af en toe een grapje tussendoor, maar ondertussen weet Van der Doelen de luisteraars wel te trekken en wordt het steeds drukker rondom zijn kleine podium. Een liedje over Austin, Texas tovert een glimlach op gezichten, maar ook de nieuwe liedjes klinken erg goed. Het lijkt alsof de oud-profvoetballer daarmee toch wat verder van zich af schrijft en diepte op zoekt. Niet dat zijn werk op ‘Cabbalero Zonder Filter’ diepte mist, het is nota bene muziek recht uit het hart. Een hoogtepuntje mag het heten voor vandaag.

Hoewel Via Ventosa nog even doordraait, moesten we het hier bij laten, maar eigenlijk is met zo’n sfeer en weer alles gewoon genieten.