De eerste band die ik kon halen, was Living Colour. Een band die me in eerste instantie niets zei, maar toen ging ik wat voorbereidend werk doen en kwam ik er achter dat ik een stuk of vier nummers mee kon zingen!

Tekst: William Kampen | Foto’s: Paul Verhagen

De funky, groovende 90s rock van deze mannen is een vreemde eend in de bijt voor de gemiddelde rocker, maar al snel weten ze het publiek te enthousiasmeren met hun indrukwekkende performance. Corey Glover lijkt zonder enige moeite de hoogste falsetto’s en alle vocale capriolen uit te halen, maar ook Will Calhoun, Vernon Reid en Doug Wimbish zijn on top of their game. Het geluid liet helaas wat te wensen over, alleen kon me dat niet echt storen tijdens het genieten van ‘Cult Of Personality’, ‘Glamour Boys’en ‘Love Rears Its Ugly Head’. Erg verrassende en verfrissende show!

U.F.O. staat op het punt te beginnen en linksom en rechtsom heb ik begrepen dat dit voor veel mensen dé band van de avond is. Zo ook mijn vriendin, die ik meer dan eenmalig uit haar dak zie gaan. Mooi om te zien hoe jong en oud ontzettend geniet van gitaarvirtuoos Vinnie Moore, de duidelijk ouder geworden, maar erg fijne vocalist Phill Mogg.

Deze twee trekken voornamelijk de kar voor de band als showmannen. Alles waar je op hoopte kwam voorbij. ‘Lights Out’, ‘Doctor, Doctor’, ‘Too Hot To Handle’, ‘Rock Bottom’ (jammer dat de solo vier minuten uitgerekt is. Sometimes, less is more), elke hit die je jezelf zowat kunt voorstellen. Al met al, klassiek U.F.O. zonder verrassingen. Top!

Tijd voor mijn band van de avond: Europe! Of het nu ‘Wings Of Tomorrow’ of ‘War Of Kings’ is; ik heb een zwak voor het repertoire van Europe. Dit is de eerste keer dat ik ze live zou zien en ik wist niet of ik pre-‘Final Countdown’ era mocht verwachten.

Al snel werd ik positief verrast met het oude’Scream Of Anger’, dat aan alle kanten Rainbow uitstraalt. De oude rockers hadden er zin in! Tempest was goed bij stem en beweegt zoals altijd als een 20-jarige rockgod over het podium. Erg mooi om te zien. Onder andere ‘Nothing To Ya’, ‘Carrie’, ‘Rock The Night’ en natuurlijk ‘The Final Countdown’ komen voorbij. Ik mis een persoonlijke favoriet ‘Days Of Rock ’n Roll’ maar dat kan de pret niet drukken. Wat een supervette show! Hier kan menigeen band wat van leren!