Terwijl de oranje tompouces nog verteerd moeten worden en de oranjebitter kater nog na-ijlt staat Dynamo toch strak uitverkocht vanavond. Niet heel verwonderlijk, want de bands die vandaag in de grote zaal staan hebben de sporen hier al verdiend.

Tekst: Jochem van der Steen | Foto’s: Lot Grips 

Dying Wish klinkt op de plaat erg verfrissend. Hardcore gebrul in combinatie met wat clean zang zorgt daar voor een aangename variatie. De vorige keer dat ik de band live zag stelde frontvrouw Emma Boster helaas nogal teleur. In de verste verte wisten haar vocalen niet de kwaliteit te halen van wat ze in de studio wist te produceren. Ik ben dan ook heel benieuwd, deze avond, of ze gewoon niet lekker bij stem was toen. Helaas, ook vanavond voelt het aan als een slok van een langverwacht biertje dat 0.0% procent blijkt te zijn. Wat een teleurstelling weer. Het wordt helemaal pijnlijk als Emma wordt weggespeeld door de krachtige stem van bezoeker Rosa, die voor een nummer meezingt op het podium. Dat deed ze overigens bij het vorige optreden van deze band hier ook al met verve. Talentje! Instrumentaal klinkt het gelukkig allemaal prima en het geluid is dik in orde. Qua podium presentatie lijken de trappen omhoog van de bandleden wat teveel op een ingestudeerd ballet, wat ten koste gaat van de authenticiteit. Toch blijf ik in de band geloven, wat op de plaat zo goed klinkt moet toch ook live een keer kunnen overtuigen.

Paleface is zo betrouwbaar als het Zwitserse uurwerk waar ze hun herkomst mee delen. Ze leveren altijd! En wat ze leveren zijn knetterharde breakdowns, opgefokte vocalen en moshpits, moshpits en moshpits! Hoewel het gaatjeshemd van vocalist Zelli meer doet denken aan een industrial band grossieren ze in beatdown deuntjes die je broekspijpen doen wapperen. Op den duur gaat het constante gebeuk me lichtelijk vervelen, maar Zelli weet dat goed te maken met zijn gevarieerde vocalen. Naast hardcore geblaf komen er namelijk ook wat raps en clean stukjes voorbij zoals bij ‘’My Grave/Lay With Me’’ dat tegen het gevoelige aan zit. Het aantal stagedivers is weer verder gegroeid en de intensiteit van de avond neemt nog verder toe.

Kublai Khan TX moest een paar jaar geleden de ‘’TX’’ aan de naam toevoegen vanwege copyright gezeik met een half uitgestorven andere band. Geen nood, want die ‘’TX’’ laat ze nog meer badass klinken. Tenslotte, Texas heeft tough hombres en daar zijn deze gasten geen uitzondering op. Als losgeslagen stieren in een rodeo gaat het publiek ook los op de snelle en zware hardcore van de heren. Gelukkig is er af en toe een momentje dat je geen beuk in je ribben krijgt bij die fijne two step momentjes waarop je pas echt lekker met de voetjes van de vloer kan. Overigens, naast de voetjes gaat hier ook meer van de vloer als een paar durfals weer indrukwekkende stagedives maken. Na afsluiter Antpile mag het publiek even de wonden likken en op adem komen. Ik vraag me af of er nog wat energie in de zaal zit wel na zoveel inspanning.

Nou, die energie is er hoor! Hoewel Counterparts net wat minder lomp en agressief klinkt dan twee van de voorgangers komt er nog steeds geen eind aan de stagedivers en blijft de pit in beweging. Uiteraard worden uitgebreid nummers van het nieuwe album, ‘’A Eulogy for Those Still Here’’, geëtaleerd zoals ‘’Whispers of Your Death’’, ‘’Unwavering Now’’ en ‘’Bound to the Burn.’’ Daarnaast komt nog meer recenter werk voorbij, zoals ‘’Love Me’’ en “Your Own Knife,’’ maar wordt ook het oudere werk in de vorm van ‘’Witness’’ en encore ‘’The Disconnect’’niet overgeslagen. In true hardcore fashion staat op het laatst het podium vol met springende en juichende fans die, met de band, dat heerlijke gevoel van ‘’unity’’ geven. Wat heerlijk dat Dynamo nog steeds hardcore shows zonder barrières aandurft, zoals het hoort. Ongetwijfeld een reden dat zoveel bands van dit kaliber met zoveel plezier terug blijven komen naar Eindhoven.