Dance with the Dead speelt kleine zaal aan flarden

Na Carpenter Brut, Perturbator en Gost komt nu Dance with the Dead met Das Mörtal opdraven in Eindhoven. Langzaamaan begint de Synthwave opleving ook in Eindhoven op gang te komen. Een beweging die vooral door Perturbator uit Parijs bekendheid heeft gekregen. Amerikanen en Finnen gaan er al helemaal wild op getuige festivals en uitverkochte zalen. Vanavond stroomt de kleine zaal van de Effenaar al gelijk bij aanvang helemaal vol.
Tekst: Maurice van der Heijden | Foto’s: Bram Geurts
Das Mörtal staat dus gelijk voor een volle enthousiaste zaal te spelen. Die horen opzwepende synthwave met catchy jaren 80 (denk Miami Vice) geluiden. Niet voor niks dat de jongen achter de knoppen zijn EP Hotline Miami II heeft genoemd. Om iedereen wakker te houden komt er een dikke bass door de sound heen (richting techno zelfs). Opvallend zijn de nummers met kop en staart die heerlijk door blijven stuiteren. Nergens wordt het saai door een breed pallet aan electronische geluiden of zelfs de ‘Final Countdown’ sample van Europe. Het laatste kwartier schuift de sound vrijwel helemaal naar techno en is het stampen geblazen. 40 minuten is eigenlijk te kort, dat heb je niet vaak met een support. Enige minpuntje is dat de toeschouwer op het podium enkel een gast achter een laptop ziet.
Dat is bij Dance with the Dead wel anders. Twee grote skulls op het podium, live drums en de twee oprichters van Dance with the Dead op gitaar. Hier staat een synth-metal liveband en hierdoor flowt de energie vaan podium naar publiek en terug. ‘Master of puppets’ wordt erg bruut door mangel gehaald en past prima in de heavy sound. Die cover hebben ze niet nodig om het publiek te laten springen en diven. Wat volgt zijn headbangsynthwavekrakers die regelmatig worden opgefleurd met dikke gitaarsolo’s en mosh parts. Zoals Amerikanen weten hoe dat moet is de liveshow dik in orde. Een zanger is niet eens nodig. Soms komt die uit een doosje en dat is prima want de zang heeft een kleine rol binnen de sound van het drietal.
Naarmate de set vordert blijkt de nadruk te liggen op de moddervette gitaar riffs die uit het synthwave moeras komen opdraven. Zonder stops of gelul lepelt het drietal gemakkelijk de ene na de andere kraker op. Zelfs een onbekende met werk (uw schrijver bijvoorbeeld) gaat dik een uur voor de bijl. Om tien uur is het ineens gedaan. Het publiek schreeuwt om meer maar krijgt geen toegift. Going out with bang moest Dance with the Dead gedacht hebben.
Follow Us