Eindhovense formatie capcap… cap dropte onlangs de tweede EP van het tweeluik ‘Mobius’. Een plaat die meeslepend en overdonderned kan zijn, maar vooral staat als een huis. Daar mochten we dan ook al een luisterbeurt aan besteden (dat lees je hier terug).

Met deze plaat en voorganger ‘Sonder’ zoekt capcap… cap een nieuwe richting in hun geluid, met een vorm van perfectie die ongekend is. Wij mochten daarover een aantal vragen voorleggen aan zangeres Lydia Roos. Daar lees je hier meer over en ook waarom we moeten kappen met de the xx vergelijking.

Luister ondertussen even naar deze playlist die de band gedeeld heeft om hun invloeden kenbaar te maken.

capcap… cap: samensmelting van stijlen

Hoe gaat het met capcap…cap?

Het gaat goed, lekker drukke periode achter de rug met de release van de plaat, videoclip…

Even terugkijkend op de loopbaan van de band, jullie zijn al een aantal jaar bezig. Hoe is het verhaal van capcap…cap begonnen en is jullie geluid ontstaan? 

Het is inderdaad al een flinke poos geleden dat we zijn begonnen. Zoals vele andere begin je als puberbandje met slechte covers die wel iedereen kon meezingen. Ga je verder met het schrijven van liedjes en jaren later breng je ineens allerlei releases uit. In het begin experimenteer je veel met verschillende geluiden, rommel je wat aan enzo.  Maar als je met vier man in een band zit en toch iedereen net een andere smaak heeft, moet je natuurlijk ergens een soort van samensmelting vinden. De klik die we met elkaar hebben is heel bijzonder. Hoe uiteindelijk ons geluid ontstaat is niet specifiek te definiëren. Het ontstaat allemaal gevoelsmatig. Met de jaren heeft onze sound ook een enorme ontwikkeling gemaakt. Dat maakt het wel leuk om weer eens terug te kijken, en dat je dan denkt van “damn, dat we dit ooit hebben gemaakt” en “aaaaah toen droeg ik nog mijn roze pruik..”

De bandnaam is natuurlijk niet heel standaard, levert dat wel eens problemen op en wat is het verhaal daar achter? 

Het levert regelmatig problemen op. Mensen moeten gewoon lezen.

Gevoelsmatig is het stilistische pad wat jullie nu volgen gestart met Sonder en zit er een breuk tussen die plaat en het voorgaande werk. Is dat voor jullie ook zo? Het lijkt ook qua tijd van de releases dat daar een klein gat in jullie continue productie van nieuw materiaal zit.

Toen we bezig waren met Sonder, hebben we bewust de tijd genomen om echt iets goeds neer te zetten. Het valt echt niet mee om een album te maken en ervoor te zorgen dat het nog steeds een samenhangend geheel is. Met Mobius hebben we ervoor gekozen om de focus te leggen op 2 EP’s, en dus minder tracks per release. Als er meerdere tracks op een plaat staan ga je gauw hebben dat 2 of 3 je favoriet worden, en dat je andere tracks “wat minder” kan vinden. Dat zou zonde zijn. Alle tracks op een plaat moeten rete goed zijn. Door het in kleine hoeveelheden aan te bieden, krijgt elke track ook net iets meer aandacht.

Hoe is zijn de twee Mobius platen tot stand gekomen? Wat was het idee en de boodschap dat aan de basis staat van deze twee EPs?

Dat het een tweeluik zou worden, stond voor ons al een tijdje vast. Je begint met schrijven. Beide delen zijn weldegelijk een reflectie van de periode dat het geschreven is. Elk een andere tijd waarin veel is gebeurd, dus daardoor ook 2 totaal verschillende platen. Ja. Het ligt heel gevoelig. Muziek maakt het makkelijk om gevoelens te uiten. Muziek maken is een soort van therapie, maar vooral ook zelfreflectie. Zo is deel 1 heel duidelijk nog “zoekend” en “afvragend”, misschien ook wel “naïef”. Deel 2 is, en zeker ook als je terugkijkt naar deel 1 veel verder, als in bewustwording, berusting maar nog wel met de nodige emoties.

Hoe is het proces verlopen van schrijven, creëren en uiteindelijk natuurlijk het opnemen van deze plaat?

Fijn! We hebben met hele fijne mensen samengewerkt. Tijdens het schrijven hebben we veel gehad aan de feedback van Fin Greenall(Fink).

Michiel de Maeseneer heeft de recordings en de mix gedaan. Hele fijne vent! We hebben veel opgenomen in Audioworkx. Ook echt een mega fijne plek. Toon de Quant heeft uiteindelijk heeft uiteindelijk de master gedaan.

Jullie hebben de Mobius als EP’s uitgebracht, niet als één plaat. Muzikaal, zowel als qua artwork is er zowel een gelijkenis, maar ook tegenstelling. Was dat het initiële plan of is het zo gegroeid tijdens uit maken van de plaat?

Dat was het plan.

Hoe zouden jullie zelf de muziekstijl omschrijven die jullie leveren?

Geen idee. Iets tussen darkwave, shoegaze, post-rock, noise, trip-hop geen idee. Jij? Ik vind het altijd wel een beetje lastig. We worden wel een beetje moe van de vergelijking met the XX. (Red. guilty as charged) We zitten zelf meer te denken aan Sonic Youth, PJ Harvey, Fever Ray, Warpaint.

Wat voor toekomstplannen heeft capcap…cap?

Vooral meer mooie dingen maken!

Waneer kan men jullie live aan het werk zien? En als je mocht kiezen, in welke zaal in Eindhoven zou je dan het liefst (weer) optreden?

In maart spelen we in de Altstadt, maar dat nog niet aangekondigd. Hehehe…

Stroomhuis, daar zouden we nog wel eens een toffe party willen neerzetten!

Als je capcap…cap zou vergelijken met een gerecht, wat zou het zijn en waarom?

Durian. Vreemd, stekelig, het stinkt, vlezig, je houdt ervan of je haat t, als je het eenmaal hebt geproefd en je vindt het lekker, dan ben je verslaafd.