Jef Maimon (gitaar), Mees Weterings (drums), Emma Smit (bas), Michaela Nitsotoli (zang) vormen samen Death Sells, een punk/noise gezelschap met als thuisbasis Eindhoven. Onder het genot van wat speciaalbiertjes spraken we met dit gezelschap over hun muziek en over de Eindhovense scene.

Tekst: Jochem van der Steen | Foto’s: Bram van Dal

De band kwam elkaar grotendeels tegen op school. Michaela en Emma wilden een band beginnen en zochten naar een gitarist en drummer. Al snel kregen ze Jef aangeraden als gitarist. Vanaf het begin af aan was het plan om een harder, alternatief bandje te starten. Niet de jazz, nederpop of dat soort dingen van mensen om hen heen.

Er volgde een reeks van maar liefst 5 drummers maar uiteindelijk vonden ze Mees met wie het meteen klikte. In die zin lijken ze wel een beetje op Spinal Tap lachen ze, die hadden ook zoveel problemen met drummers.

De bandnaam is ook afkomstig van die film. Er zit een scene in waarbij de fictieve band Spinal Tap gevraagd wordt waarom ze een zwart album hebben uitgebracht. Hun antwoord: “Death sells’’.

De verschillende leden hebben ongeveer dezelfde muzieksmaak en het was duidelijk dat ze iets anders wilden maken dan grunge. Iets buiten de hokjes. Michaela legt uit: “We proberen dat zoveel mogelijk los te laten. Ik heb ook lange tijd gewoon geen andere muziek geluisterd. Gewoon om te kijken wat er dan uit komt. Uiteindelijk komt gewoon alles uit mijn hoofd in plaats van uit invloeden van andere muziek. Als creatieve mensen samen in een grijze lege kamer zouden zitten zou er toch iets uit komen.”

SONGWRITING

De nummers beginnen over het algemeen met de riffs van Jeff. “Soms zit ik thuis en hoor een geluid dat ik probeer te vertalen met de gitaar. Soms gaat dat niet veel verder dan tonen in het begin. Of we zijn aan het repeteren en ik hoor iets dat ik vet vind en dan begin ik een beetje te pielen. Het is een combinatie van die twee. Ik moet ook wel zeggen dat onze muziek een beetje geëvolueerd is. Onze eerste nummers hebben in grote lijnen nog wel dezelfde stijl, maar het is allemaal wat unieker geworden, steeds meer gegroeid. Zo zitten er in een recent nummer als ‘State Of Mind’ wat meer noise effecten, wat meer wazigheid zogezegd. Met wat windgeluiden en dat soort dingen. Ik schrijf ook wel vaak op de teksten van Michaela.”

Wekelijks komt de band samen in de oefenruimte van Popei om te repeteren en aan de nummers te werken. Daar worden alle muzikale laagjes als het ware aan elkaar geknoopt.

Alle teksten van Michaela zijn gebaseerd op dingen die ze heeft meegemaakt of in haar hoofd spelen. “Ik kan geen verhaal schrijven over mensen die ik niet ken. Ik kan alleen schrijven vanuit wat ik zelf heb gezien of mensen om me heen hebben meegemaakt. Het is mooi om te horen dat mensen die teksten soms herkennen.”

LIVE SHOWS

Intussen heeft de band al zo’n 40 shows gespeeld. Eigenlijk ging het boeken van die shows zowat vanzelf. Het ene optreden leidde tot het andere. Op 25 oktober is de EP-release in het Stroomhuis gepland met HOOFS en Rats & Daggers. De keuze voor die supportacts was makkelijk, de bands vinden ze zelf gewoon tof. In de toekomst wil de band wat meer buiten de regio van Eindhoven spelen maar een belangrijke show is Come As You Are in de Effenaar binnenkort. Buiten Eindhoven volgen komende tijd nog shows in Tilburg en Venlo en er zijn plannen om bijvoorbeeld in Amsterdam te spelen. Daarnaast is er de ambitie om volgend jaar met de Popronde mee te doen.

ROCKCITY

Zoals in de intro is genoemd, heeft de band zijn thuisbasis in Eindhoven. Maar zijn het ook allemaal Eindhovenaren? En wat vinden ze van de Eindhovense scene. Jef blijkt de enige echte Eindhovenaar. Emma komt uit Tilburg en Mees uit Bergen op Zoom. Hulde voor zijn toewijding aan Eindhoven en de band, want hij is altijd een uur en drie kwartier onderweg naar de oefenruimte. Michaela is in Griekenland geboren en heeft 9 jaar in Eindhoven gewoond maar is net verhuisd naar Rotterdam waar ze gaat samenwonen met haar vriend, een Hammond speler die ook gelijk de producer van Death Sells is.  Ook helpt hij bij optredens als er een instrument stuk gaat, zoals bij het optreden dat Jef 3 snaren van zijn gitaar wist te breken.

Michaela zegt dat Eindhoven soms toch voelt als een dorp, vergeleken met Rotterdam. Een deel van dat dorpse weet Jef wel te verwoorden: “Het mooie aan Eindhoven is, dat als je naar een show gaat, gewoon iedereen tegenkomt. Er is ook veel support van veel venues.” Daar is Michaela het roerend mee eens: “Iedereen is heel helpend. Ik vind het een heel fijn gevoel.” Mees geeft het verschil met zijn woonplaats weer: “In Bergen op Zoom paste ik er nooit echt tussen qua kleding of muziek. Hier wordt je makkelijker geaccepteerd ongeacht dat alles. Daar is ook niet echt een scene, hoewel er wel een leuke band als Bunker vandaan komt.” Michaela valt hem bij: “Het niet alleen dat het alternatieve hier geaccepteerd worden, maar mensen tonen ook echt interesse in wat we doen. Zelfs de normale mensen. Hier is iedereen die hij echt wil zijn, en lopen ze niet zomaar met een trend mee.” Emma: “Het voelt hier ook gewoon altijd als thuiskomen.”

Toch is er nog wel wat plek voor verbetering zo oppert Jef dat het fijn zou zijn als er een appgroep zou zijn met allerlei bands uit de lokale scene om elkaar nog beter te helpen. Als we dit alles zo horen echter, is het een kwestie van tijd tot die er is.