De donkere herfstdagen zijn weer aangebroken. Bladeren vallen van de bomen, mensen trotseren met regenjassen de elementen. Niet de meest vrolijke periode. Toch zijn er liefhebbers van dit seizoen. Tenslotte laten de vallende bladeren zien dat de dood nu eenmaal een onderdeel is van ons bestaan. En uiteindelijk maken die gevallen bladeren weer plaats voor nieuw leven.

De charme van het donkere, trieste begrijpen de heren van het Eindhovense Dodentocht als geen ander. We interviewden ze al even geleden, en waren natuurlijk ontzettend benieuwd naar hun eerste officiële EP. En daar is hij dan, perfect voor dit jaargetijde.

De sludgy doom met soms een randje van black en death is gitzwart. De stembanden van bassist/zanger Jeroen lijken van schuurpapier. De riffs zijn soms dreigend, zoals op ‘Cogs of Existence,’ soms ideaal om loom op te headbangen zoals op ‘Confused Ideals’.  De composities herbergen soms ook wat verrassingen, vooral in de middenstukken. Zo zorgt de nadruk voor de drums in het midden van ‘Confused Ideals’ voor een verrassing. Titelnummer ‘Dodentocht’ heeft een lang instrumentaal gedeelte dat hypnotiserend werkt. Helaas ligt hier de verveling ook wel een beetje op de loer. Gelukkig komt er net op een tijd een desolate schreeuw die je weer terug in het nummer trekt. Dat de band ook tempo kan maken laten ze horen op ‘Illusion of Love’, waarschijnlijk het meest toegankelijke nummer dat live mooi een circle pit op kan leveren.

Wat bijdraagt aan het donkere karakter van de EP is de gruizige productie. Ontdaan van alle franje en lekker wat feedback op de juiste plaatsen zet die de juiste toon. Daar klinkt wel wat terug van het geluid van Liverpoolse doom band Conan.