De combinatie Cradle of Filth met special guest Alcest deed vooraf de wenkbrauwen wat fronsen. Hoewel beide bands zich in het donkere spectrum van de metal begeven, zijn de tegenstellingen groter dan de overeenkomsten. Waar Cradle of Filth zich bedient van pompeuze melodische black metal met een groots gebaar, is Alcest toch veel meer een act die het van de ingetogen sfeer en dromerige shoegaze achtige post-black moet hebben. Toch zijn beiden samen door Europa op tournee en doen vanavond de Eindhovense Effenaar aan. En dat zal weer ongetwijfeld liggen aan het feit dat beiden Nuclear Blast als platenlabel hebben.

Tekst: Reno van der Looij | Foto’s: Paul Verhagen

Of het nu ligt aan de concurrentie uit Utrecht met Paradise Lost in Tivoli of de doordeweekse woensdagavond, druk is het allesbehalve in de grote zaal. Alcest heeft normaliter toch best een aardige fanschare, maar die lijkt vanavond vooral zwaar in de minderheid. Speelt dan toch de combi met de stilistische afwijkende headliner parten, waardoor een deel van het potentieel Alcest publiek het vanavond laat afweten? We zullen het niet weten, maar diegenen die er wel zijn, zien ook nog eens een niet heel geïnspireerd Alcest. De band is doorgaans in staat is om met de zorgvuldig opgebouwde songs het publiek te laten verdrinken in haar muziek. Je wordt als het ware meegezogen in de beleving die Alcest heet. Hoewel de show en podiumpresentatie niet veel afwijkt van andere shows, lukt dit vanavond helaas niet.

Het publiek is bovendien uiterst rumoerig en er zijn er zelfs een aantal in de zaal die ronduit onbeschoft heel de show hard met elkaar staan te converseren. Dat je af en toe iets tegen elkaar zegt is prima, maar om nu op luid volume heel de werkweek met elkaar door te nemen, en in staat bent om er bij een metal concert bovenuit te komen getuigt van weinig respect naar je mede bezoekers en de band op het podium.

Nu trekken de Fransen er zich niet veel van aan en bandbaas Neige bedankt regelmatig heel beleeft, bescheiden en ingetogen het publiek. De setlist vanavond is redelijk conform verwachting en de sterke nummers zoals “Kodama”, “Protection” en “Sapphire” hebben simpelweg ruim voldoende kwaliteit om toch dik 50 minuten te boeien. Een show met de nodige kanttekeningen, maar uiteindelijk zeker een dikke voldoende.

Vervolgens wordt er een vrachtauto vol aan aankleding het podium opgesjouwd. Levensgrote skeletten, (plastic) boomstronken, verhogingen, een enorme backdrop en gigantische microfoonstandaard verzorgen de achtergrond waar Cradle of Filth voor aantreedt. Cradle of Filth heeft zich een beetje in een moeilijke positie gebracht sinds het succes- en doorbraakalbum ‘Dusk and her Embrace’. Te extreem voor de mainstream en te soft dan wel te kitscherig voor de “true” black metaller of wat daar dan ook voor mag doorgaan. Dani Filth is door de jaren heen het enige originele bandlid. Alleen aan gitaristen heeft de kleine frontman al zo’n klein dozijn versleten. Neemt niet weg dat er vanavond wederom een goed geoliede en strakke metalmachine staat te spelen.

Over de vocale prestatie van Filth is al veel gezegd en geschreven. Een typisch gevalletje van love or hate, maar het blijft knap hoe de schelle hoge screams die door merg en been gaan, worden afgewisseld met donkere grunts. De potsierlijke outfit nemen we daarbij maar voor lief. De vocale show wordt echter een paar keer gestolen door de background vocals van de nieuwe toetseniste Zoe Marie Federoff, die bijvoorbeeld in ‘Nymphetamin Fix’ uitstekend uit de verf komt.

Het oude klassieke werk komt er overigens maar karig vanaf vandaag, met ‘Nocturnal Supremacy’ en ‘A Gothic Romance’ als uitzonderingen. Het nieuwe album ‘Existence is Futile’ krijgt daarentegen voldoende aandacht op de setlist. De nummers zoals ‘Existential Terror’ en ‘Crawling King Chaos’ blijven live meer dan prima overeind. Uiteraard is de publieksreactie bij de krakers ‘Gilded Cunt’ en afsluiter ‘Her Ghost in the Fog’ net even enthousiaster. Gedurende de hele show is er dan ook een vaste groep bezoekers die er vrolijk op los blijven moshen, maar de echte vlam in de pan zien we zowel bij de band als in het publiek anderhalf uur lang niet en dat is jammer. Ook de confetti-kanonnen en het haperende (Aldi) vuurwerk kan dat niet veranderen.