Eigenlijk is verbazingwekkend dat Duke Garwood, de man die het gehele afgelopen decennium intensief samengewerkt heeft met Mark Lanegan niet meer publiek op de been brengt dan de enkele tientallen liefhebbers die vanavond in de kleine zaal aanwezig zijn. Maar toegegeven, zijn als broeierige jams vermomde liedjes zijn wellicht ook slechts voor de oren van een select gezelschap bedoeld. Dat selecte gezelschap wordt vanavond getrakteerd op cocktail van blues en psychedelica. Maar dan wel “Garwood-style”. Hij keert blues op eenzelfde wijze binnenstebuiten als illustere voorgangers als Captain Beefheart en Tom Waits deden en doen.

Tekst: Theo Miggelbrink | Foto’s: Gerrit Smalbrugge

De inmiddels gedistingeerd grijzende Brit trapt klokslag acht uur af met ‘Maharaja Blues’, een van de vele songs van Rogues Gospel die vanavond de revue passeren. Maar de eerlijkheid gebied mij te zeggen dat het vanavond niet zoveel uitmaakt welk nummer er precies de gespeeld wordt. Want het hele concert voelt als een heerlijke lang uitgesponnen jam. Toegegeven, het zijn liedjes die veelal keurig rond de vijf minuten klokken. En tussen de liedjes door wisselt Garwood ook veelvuldig van gitaar. Een gitaar die dan schijnbaar uit de losse pols eerst nog gestemd wordt, terwijl hij melige anekdotes vertelt over een neuspeuterende John Wick (Keanu Reeves), die een vriend van hem tegenkwam op een vliegveld even buiten Seatle. Maar zijn ritmesectie, verliest de groove nergens uit het oog. Op enkele tracks zoals ‘Lion On Ice’, ‘Sometimes’, ‘Rogues Gospel’, ‘Love Comet’, ‘Neon Rain’ en ‘Love Bird’, wordt het trio nog bijgestaan door een toetsenist. Maar het grootste deel van de tijd verbergt dit vierde bandlid zich heimelijk in de coulissen.

Bij tijd en wijle is het spaarzaamheid troef. John Cage heeft er in de Britse rocker een geduchte concurrent bij. Maar vanavond deert dat niet. Want de mannen weten zelfs de stiltes nog muzikaal te laten klinken. En het aangenaam broeierige klanktapijt wat de heren gedrieën en gevieren weven, is er eentje waar ik best nog wat langer op had willen zweven.