Live review

Dynamo Metal Fest beleeft zeer geslaagd debuut

Reno van der Looij
On 20 juli 2015

Met 5.000 verkochte kaarten kon een week voorafgaand aan Dynamo Metal Fest het bordje uitverkocht op de deur. De behoefte aan een no-nonsens festival met stevige metalbands op de affiche blijkt een gat in de markt. Door de naam Dynamo wederom te verbinden aan de kunstijsbaan als locatie in Eindhoven steeg tevens het gevoel van nostalgie naar een immense hoogte. Een eerste blik bij binnenkomst geeft dan ook het idee op een grote reünie te zijn aanbeland. Oude en nieuwe bekenden groeten elkaar hartelijk, de leeftijd ligt duidelijk wat hoger en vanaf het middaguur stroomt de tapkraan vol-continue. Als dan ook het zonnetje nog eens lekker schijnt kan er niet veel meer fout. Vooruit, die lange rijen bij de munten en de damestoiletten, daar is nu wel genoeg over gezegd. Een logistiek puntje wat volgend jaar vast en zeker is verholpen. Volgend jaar inderdaad, want er komt een vervolg op de 2015 editie. Voor zaterdag 16 juli 2016 is de eerste band ook meteen vastgelegd en vol trots aangekondigd: Sacred Reich.

Tekst: Reno van der Looij | Foto’s: Elke Teurlinckx

Snel terug naar afgelopen zaterdag: het IJssportcentrum in Eindhoven is wel wat veranderd sinds zo’n 17 jaar geleden het roemruchte Dynamo Open Air hier voor het laatst neerstreek. Toen was het veld van de kunstijsbaan nog niet (deels) overdekt en was de capaciteit een stukje groter. De locatie is echter perfect voor een evenement van deze schaal en de opzet met slechts 1 podium is lekker overzichtelijk. Voldoende ruimte, een heuse biergarten met muziek van The Jack (hét rock café van Eindhoven), vette hap en hamburgers van de barbecue. Het nadeel van de locatie is de akoestiek. Bij Bodyfarm valt meteen op dat je in de buurt van de overdekte stukken drums bijna niet meer van gitaar kan onderscheiden. Wat meer centraal op het grasveld van het middenterrein blijkt het geluid beter, maar ook nog verre van optimaal. De old-school death metal van deze mannen uit Amersfoort valt echter prima in de smaak. Bodyfarm is dan al de tweede band van de dag aangezien Facelifter, naar horen zeggen (we waren aan de late kant helaas), het feestje verdienstelijk heeft geopend. De oer-Brabantse aankondigingen van de Eindhoven Rompeprop (stiekem hadden ze ook wel graag een setje willen spelen) zijn hilarisch en hebben een hoog cabaret gehalte.

De muziek van Orange Goblin is echter een stuk serieuzer. De stevige stoner staat ietwat in contrast met de diverse pure metalacts van vandaag, maar de mannen rondom zanger Ben Ward staan wel degelijk hun mannetje. Heerlijke uitvoeringen van ‘Some You Win, Some You Loose’, ‘Scorpionica’ en afsluiter “Red Tide Rising” komen tot goedkeuren van het inmiddels behoorlijk volgelopen terrein voorbij. Ook bij Alestorm staat het goed vol en de wedstrijd meeste crowdsurfers van de dag is zeker een prooi voor deze Schotten. De “piraten folkmetal” zorgt echter voor een tweedeling in het publiek; de voorste regionen gaan hossend en springend helemaal los op songs als ‘Captain Morgan’s Revenge’ en ‘Drink’ terwijl even verderop duidelijk wordt dat Alestorm een echte “you love it or you hate it” act blijkt te zijn. Het afsluitende ‘Rum’ (aangekondigd als ‘hyper-rum’) wordt overigens in de 6^e versnelling gespeeld bij een gebrek aan tijd.

De New York City hardcore band Biohazard mag een vreemde boeking lijken tussen al het metalgeweld. De gelouterde veteranen zijn het echter wel gewend om op metal feestje acte de préséance te geven en weten het veld vanaf de eerste tonen in te pakken. Evan Seinfeld heeft de voorkeur gegeven aan een carriere in de adult entertainment wereld en is er niet meer bij, maar de overige oorspronkelijke bandleden Bobby, Billy en Danny spelen met een energie als in de hoogtij dagen. Ook nieuwkomer Scott Roberts’ zang en baswerk komt goed tot zijn recht. De keuze om vooral oude nummers, zoals ‘Tales From the Hard Side’, de Bad Religion cover ‘We’re Gonna Die’, ‘Shades of Grey’ en uiteraard klassieker ‘Punishment’ doet de rest. Hoogtepuntje! Het gras is na Biohazard volledig kapot gesprongen en wat resteert is één grote stofwolk die langzaam neerdaalt.

Dan valt vervolgens Nuclear Assault op alle vlakken door de mand. De band is aan een afscheidstournee bezig en dat is maar goed ook. Veel fans zijn naar Dynamo gekomen om nog 1x deze mannen aan het werk te zien, maar de set is rommelig en verre van strak. Pijnlijk dat bassist Danny Liker en zijn mannen er niet meer van weten te maken. Het thrashmetal blazoen wordt vervolgens wel weer vakkundig opgepoetst door een bevlogen set van Death Angel. Deze mannen zijn duidelijk nog niet aan pensioen toe. Het is namelijk smullen geblazen van de de klassiekers zoals ‘Evil Priest’ en ‘Voracious Soulsdie’ op het publiek worden afgevuurd. Ook het nieuwe werk doet hiervoor niet onder. Arch Enemy mag de eerste editie van Dynamo Metal Fest afsluiten en doet dat met verve. Als een echte headliner wordt het vuurwerk en de rookkanonnen niet vergeten. Wie nog twijfelde aan de nieuwe zangeres Alissa White-Gluz (die de lastige taak had om Angela Gossow op te volgen) kan na vandaag gerust zijn. Deze dame staat haar mannetje wel en is live misschien nog wel energieker dan haar voorgangster, waarbij de grunts en vocalen eveneens van prima kwaliteit zijn. De set aan sterke melodische death metal wordt in de toegift afgesloten met ‘Snow Bound’ en ‘Nemesis’.

Dynamo Metal Fest mag de boeken in als een erg gezellig en geslaagd debuut op de festivalkalender. De ontspannen security is een verademing en f*ck dat crowdsurfverbod! Dat er een vervolg komt, is niet meer dan logisch en terecht. Als dan ook nog de laatste kleine logistieke puntjes worden aangepakt en wordt geïnvesteerd in het huren van een verbeterde geluidsinstallatie (over de hele dag was het geluid nooit echt heel goed) dan kan men volgend jaar met het perfecte metalevent van Nederland voor de dag komen.

Meer foto’s op onze Facebook pagina!