Image Image Image Image Image Image Image Image Image Image

| 10 februari 2025

Scroll to top

Top

Een avond Stick To Your Guns deluxe bij Dynamo

Een avond Stick To Your Guns deluxe bij Dynamo
Roy Verhaegh

De laatste keer dat Stick To Your Guns in Eindhoven was, was tijdens de Never Say Die Tour met Comeback Kid en Terror. Dat was in 2014 en ze waren destijds nog maar support van een groter geheel. Nu hebben ze hun fanbase zodanig uitgebreid dat ze een headliner-show PLUS een speciaal side-project neer kunnen zetten in de grote zaal en de kelder van Dynamo. Kosten nog moeite wordt gespaard om de zalen uit te verkopen, en dat doen ze dus ook nog voordat de zalen open gaan. Daarvoor hebben ze overigens ook enkele welkome gasten van Dynamo mee genomen.

Tekst: Roy Verhaegh | Foto’s: Gerrit Smalbrugge

Als eerste mag de Duitse hardcore-formatie Wolf Down aantreden en ze doen het meeste denken aan een mix van Hatebreed en Nasty. ‘Lekker rauw op je dak’ is het motto en gezien de relatieve onbekendheid van de band, wordt er al ruim gemosht en zelfs meegebruld met de muziek. De band heeft overduidelijk plezier in wat het doet en dit slaat goed over. De gitaarriffs zijn diep, donderend en solide, terwijl de frontman volop brult en het publiek opzweept. Een opmerkelijk feitje is overigens dat ze eerst een vrouw op vocalen hadden, maar met een man als brulboei vormt het een dik, stormend geheel. Dit levert een show op die de bezoekers aangenaam verwelkomt. De eerste moshpits ontstaan al snel, net als de sing-a-longs en stagedives. Voor het publiek hoeven de bands geen moeite te doen, die eten uit ieders hand vanavond.

Vervolgens mogen we Counterparts weer verwelkomen in Dynamo. De melodische hardcoreband uit Canada, die onlangs afgelopen oktober nog de grote zaal bestormde, doet vanavond een beetje onder voor de rest van de line-up. Deze keer mogen ze wel op het grote podium staan, maar verder is er weinig aan de show veranderd. Terwijl de zanger volop in zijn element is en zijn dramatische teksten over depressiviteit vol overgave in de micofroon brult, staat de rest van de band er maar wat rondom heen te kijken. Dezelfde energieke vonk van brulboei Brendan Murphy slaat niet over op de rest van de band, maar wel op het publiek. Zodanig zelfs dat zij zich uitgenodigd voelen om tijdens het nummer ‘The Disconnect’ massaal het podium op te stormen en het werk van Murphy over te nemen. De moshpit wordt grootser, de stagedivers fanatieker, maar muzikaal gezien leveren ze een stapje in en is het zelfs bij vlagen slordig te noemen. Het is lang niet zo strak als op cd, waardoor ze toch wat glorie verliezen.GM_Photography-2_Counterparts

Een andere band die hetzelfde trucje weer mag uitoefenen is Stray From The Path. Ze zijn graag geziene gasten bij Dynamo, want ze speelden in november nog een show in de kelder. Bijna twee jaar geleden namen ze een video op in de grote zaal voor ‘Black Friday’. Kortom, Dynamo en Stray From The Path zijn twee handen op één buik. De laatste jaren heeft de band een flinke ontwikkeling doorgemaakt. Ze gingen van chaotische metalcore naar een hardcore variant in de stijl van Rage Against The Machine. Dit vertaalde zich muzikaal in veel meer groove, terwijl de teksten van de band meer politiek beladen uitingen bevatten. Laatste wapenfeit ‘Subliminal Criminals’ leunt sterk op deze sound en invloeden.

De focus van vanavond ligt wederom bij dit laatste album, wat enerzijds een teleurstelling is voor de ‘oudere’ fans en anderzijds aanvoelt als gemakzucht. De nummers zijn lang niet meer zo chaotisch of hectisch en dus voor de muzikanten goed te behappen. Deze nieuwe sound en insteek zorgt ervoor dat de problemen in de wereld ook even aangehaald moeten worden. Net zoals bij de show van november jongstleden, dienen de gebeurtenissen in Parijs aangehaald te worden. Sympathiek, maar een beetje onnodig. Met de nieuwe nummers verdwijnt een hoop energie, intensiteit en chaos in de show wat voorheen de band zo fijn maakten om naar te kijken.GM_Photography-4_StrayFromThePath

Absolute meesters van vanavond zijn Stick To Your Guns, zij die hardcore op een zodanig melodieuze wijze weten te brengen, dat dit aanslaat bij diverse leeftijden. Zodra de eerste noot los gelaten wordt over de grote zaal, breekt de pleuris uit. Zoals het te verwachten is gaat de moshpit al goed los op de klanken van ‘Against Them All’, ‘Bringing You Down’, ‘What Choice Did You Give Us’ en ‘Nothing You Can Do To Me’. ‘I Choose Nothing’ komt ook aan bod, maar in plaats dat Scott Vogel van Terror zijn ding doet, neemt de frontman van Wolf Down het over. De band strooit een sterke positieve energie uit over Eindhoven vanavond, waarbij alle bandleden iets bij te dragen hebben. Het staat als een huis, de screams worden afgewisseld met zuivere momenten van zang, waarbij frontman Jesse Barnett lang niet iedere noot haalt. Dat is echter niet hetgeen dat telt. De positieve energie van de band straalt hierdoor in en je voelt dat ze iedere noot en woord menen. De voornamelijk nieuwe nummers slaan goed aan, wat ook deels komt omdat ze een heel stuk catchier zijn. Enige oudere track is ‘Amber’ tijdens de toegift, maar ook die vormt geen probleem voor het publiek. Stick To Your Guns is een veelzijdige en strakke band die de titel headliner meer dan waardig is.GM_Photography-8_StickToYourGuns

Voor wie echter geen genoeg kan krijgen van de melodieuze zangkunsten van Jesse Barnett, treedt vanavond als afterparty Trade Wind op in de kelder van Dynamo. Het is een side-project van de Stick To Your Guns frontman samen met Stray From The Path gitarist Tom Williams. De stijl wijkt totaal af van wat zich zojuist boven af speelde, los van het feit dat het ook nog eens gaat om een akoestische vertolking van de EP ‘Suffer Just To Believe’. Een uitzondering is de cover van Oasis ‘Wonderwall’. Barnett laat horen over een intiem en introvert stemgeluid te beschikken, wat dus het tegenovergestelde is van zijn krachtige schreeuw bij Stick To Your Guns. De ene formatie is meer voor een politieke boodschap, terwijl Trade Wind een heel stuk persoonlijker is. Het doet in zijn geheel het beste denken aan 30 Seconds To Mars, maar dan vele malen meer ingetogen. Het is een muzikale schok voor eenieder die van boven af komt. De twee mannen zitten rustig op een stoel, beiden met een gitaar op de schoot, waarmee ze zichzelf fragiel opstellen in deze intieme setting. Het is compleet andere koek, maar vooral mooie koek, die niet beter geplaatst had kunnen worden. Al met al zorgen zij voor een bevredigend einde van een avond die vooral met Stick To Your Guns tot een fijne climax kwam.GM_Photography-10_TradeWind