Na een succesvolle eerste dag (verslag vind je hier) Eindhoven Psych Lab in de Effenaar was er natuurlijk ook een dag 2 met onder andere optredens van Goat, Papir en Radar Men From The Moon. Een dag waarop Psych Lab de vorm vindt die het zocht.

Foto’s: Justina Lukosiute | Tekst: Maurice van der Heijden

De vrijdag heeft veel gevergd vandaar dat we vandaag wat later instromen. Vooral ook om dat er later op de dag veel goeds op het programma staat. De Portugezen van 10.000 Russos geven al gelijk het goede voorbeeld. De psychedelische gitaarstukken staan een stuk lager gestemd en komen daardoor een stuk zwaarder dan normaal op je af. Alsof je met flink wat Port achter de kiezen een marathon gaat lopen. Toch heeft de muziek ook het typische lome van Portugal in zich waardoor de set van deze relatief onbekende band een zegetocht is.

 

 

De weidse sound van RMFTM (Radar Men From the Moon) op het grote podium is dat inclusief projectschermen zeker. Het experimentele Eindhovense gezelschap heeft tegenwoordig zelfs een swingende, haast techno-achtige ondergrond in het geluid verwerkt. Qua innovatie en internationale allure kunnen ze de vergelijking aan met het technische bedrijf ASML.

Tel de werklust en de DIY mentaliteit erbij en we hebben een van de beste exponenten van de hedendaagse Eindhovens scene te pakken. Zoals zo vaak wordt de band helaas in het buitenland een stuk beter gewaardeerd gezien de reactie van het veelal buitenlandse publiek. Als het viertal volgende keer de stiltes tussen de nummers nog opvult met een fijn noise laagje zijn we helemaal tevreden.

Even de kleine zaal in om Papir te checken zorgt voor een open mond. Deze Denen pakken jaren zeventig psychedelica met progressief vernuft en kleien hiervan breed uitgesponnen instrumentale songs die nooit saai worden. Door de overlap met RMFTM is de twintig minuten helaas te kort maar dat halen we de volgende keer in.

 

Na een goede bodem gelegd te hebben blijken The Germans absoluut geen garagerock te zijn maar een mix van avant-garde rock, elektronica en percussie. De vergelijking met de laatste Trentemoller hangt in de lucht maar daar is de band te tegendraads voor. Vanwege het geluid en de drukke zaal werd uw schrijver in de zaal getrokken en daar geconfronteerd met een zwoel dansende en bebaarde man in een string. Die gaat uit en wat rest is een sessie waarbij de man zijn gehele lichaam insmeert met saus terwijl hij soepel op de lome muziek van de band danst. Dit is typisch een show waar je bij moest zijn om het te snappen. Verder uitleg gaan we dan ook niet geven.

 

Het Engelse Gnod is een graag geziene gast hier in de buurt maar vanavond maken ze het de luisteraar moeilijk door voor een snerpende, tegen noiserock aan liggende sound te kiezen. De invloeden van Swans zijn te horen maar door de invloeden van dub blijft de band origineel. Het repetitief beuken heeft effect want in die Maelstrom bereikt het collectief het hoogtepunt aan het einde van de set. Doorgaan en maar doorgaan loont.

 

In de grote zaal is dat ook het devies van de Chileense krautrockers van Föllakzoid. In de herhalende patronen zet de gitarist elke keer een slinkse western twist of een ander accentverschil om de boel bij de les te houden. De Zuid-Amerikaanse salsa invloeden zijn duidelijk te horen in het lome karakter van de muziek waardoor de helft van de zaal op een haast reggae manier staat te schudden met het lichaam.

De ritmesectie is gefocust terwijl de gitarist als een vrije kunstenaar zijn gitaarpartijen over het doek heen smeert. De drie Chilenen laten horen met gemak de grote zaal aan te kunnen en steken met kop en schouders boven de rest van het gebodene uit.

 

Het Zweedse Goat trekt het meeste publiek en hoewel de sound met Afrikaanse invloeden (inclusief fleurige monsterkledij en maskers) eigenzinnig is laat de band zien dat ze een trucje tot de puntjes hebben uitgewerkt. De show is op niveau maar toch bekruipt het gevoel dat de set wat plichtmatig is. Naar het schijnt gaat de band er binnenkort mee stoppen en was dit de laatste show in Nederland. Misschien maar goed ook hoewel het hitje ‘Run to your Mama’ geniaal catchy blijft.

 

 

Om 1 uur is de pijp behoorlijk leeg en wat is rest is de energieke garagerock van Audacity en Iguana Death Cult. Beiden bands knallen als jonge punkbands op het podium maar het eenvormige materiaal zorgt dat de angel na 20 minuten wel uit de set is. Tussen in speelt op het hoofdpodium nog Svper; een schattig Spaans tweetal achter de knopjes, synthesizer en microfoon. Verwacht een Eighties pop geluid met brakke spontane zang die door het enthousiasme aanstekelijk werkt (er wordt gedanst!), helaas is niet elk nummertje een voltreffer. Als afterparty voor de volhouders werkt het echter prima.

En dan is het gedaan met de pret. Eindhoven Psych Lab kan terugkijken op een uitstekende derde editie, het festival is aangekleed als een waar experimenteer lab en juist de bands die naast de platgetreden padden opereren waren dit jaar de verrassing of het hoogtepunt.