Als ondergetekende, maar ook als team, zijn wij geschrokken van wat er in onze stad gebeurde afgelopen week. Een groep van 20 volwassenen (volgens enkel nieuwsbronnen voetbalfans) belaagde een groep jongeren bij een bijeenkomst van het COC (een belangenvereniging voor homoseksuele jongens & mannen, lesbische meiden & vrouwen, biseksuelen, transgenders- en intersekse personen), stal een regenboogvlag en stak die later in de fik. De online reacties waren misschien nog wel heftiger, mensen spreken bewondering en lof uit voor dit gedrag. Dat was bizar.

Ok, dus waarom willen wij daar dan nu ook wat over zeggen? Misschien moeten we dat niet doen. We zijn als team niet het toonbeeld van diversiteit. Willen we wel graag, maar zijn we niet. Desondanks vinden we er wat van hoe we elkaar behandelen in Eindhoven. Eindhoven, arbeidersstad, niet lullen maar poetsen, iedereen evenveel waard en waardevol. Dat past bij ons, en zeker ook bij rockmuziek. Iedereen zou zich welkom, veilig en tof moeten voelen. Dus behalve dat het fucking sneu is om als groep volwassenen, een bijeenkomst van kinderen te terroriseren (want dat is de wettelijke definitie van iemand onder de 18), raakt dit aan de kern van wat Eindhoven Rockcity voor ons is.  

Splijtzwam

Onze samenleving is ontzettend aan het veranderen en al een aantal jaren enorm aan het splijten Eén woord hoor je dan heel vaak; woke. Die term wordt ontzettend vaak rondgegooid (en meestal onjuist). Volgens Merriam-Webster is het slang en betekent het: ‘Aware of and actively attentive to important facts and issues (especially issues of racial and social justice)’. De oorsprong ligt in de Afro-Amerikaanse community, en draait om alertheid en veiligheid. Soms letterlijk overleven. Inmiddels heeft het veel te veel connotaties, terecht of niet terecht, die dialoog in de weg staan. Dus als we dat even parkeren en terugpakken op de basis? We hebben, zo goed als, collectief hebben besloten dat nazi’s stom zijn, vrouwen net zoveel kunnen (en sommige dingen beter), en dat je mensen fatsoenlijk moet behandelen. Als samenleving zijn we daar rijker door geworden. Net als tv-kijken, wordt alles net wat leuker met meer kleuren. 

Dus laten we vooral de gesprekken met daarin ‘ik mag niks meer’ en ‘er worden dingen afgepakt’ achterwege laten. Acceptatie en respect voor een ander heeft namelijk nul impact op wie jij bent en hoe je jezelf ziet. Mijn Eindhoven Rockcity mede-eindredacteur is gek op progrock. Ik kan dat niet verdragen, maar daarmee hoeft zijn voorkeur toch niet een probleem te zijn voor mij? Idem als het gaat om gender en seksualiteit of wat voor factoren dan ook die onze persoonlijke identiteit vormgeven. Een regenboogvlag is voor niemand een dwangbevel, net als dat een Dream Theater poster dat niet is. Wil iemand zich identificeren op een specifieke manier, zelfs als progrockfan, dan is dat oké en hoef jij (of ik) daar helemaal niks mee (je mag zeggen ‘good for you!’, hoeft niet). Jij hoeft je identiteit namelijk niet aan te passen, omdat een ander dat wil. Je hoeft bijvoorbeeld ook geen heterovlag op te hangen (mocht dat je smaak zijn), omdat daar geen normalisatie in nodig is. De regenboogvlag is een ‘stepping stone’ naar normaliseren. Een beetje net als een nieuwe categorie bij de platenzaak; eerst was er alleen pop en rock, maar inmiddels heb je eindeloos veel genres. Dat was ook tof, toch?. En als dat normaliseren wat makkelijker zou gaan, dan zijn er straks helemaal geen vlaggen meer nodig. 

Samen 

We zijn als samenleving dus aan het uitvogelen hoe we met elkaar om willen gaan en wat inclusiviteit (nog zo’n moeilijk woord) in de praktijk betekent. Dat gaat erover hoe we plek geven aan verschillende identiteiten. Dus hoe we ruimte bieden aan een pluraliteit van genres, om in de platenzaakmetafoor te blijven. Ruimte voor elke andere denkbare expressie van individualiteit en zorgen dat iedereen zich oké kan voelen in die samenleving én met elkaar. Dat is namelijk wat inclusiviteit is; het draait om de relatie tussen ons allemaal. Het is niet zo gek dat dit moeizaam gaat, het is alsof je een apparaat uit elkaar moet halen en met allerlei nieuwe onderdeeltjes in elkaar gaat zetten. Of dat een goede metafoor is, dat weet ik ook niet. Maar puzzelen is het zeker.

Het heeft impact, ook dat is zeker. Het verandert ons taalgebruik en denken, onze omgang met elkaar. Maar als het goed is, worden we daar uiteindelijk rijker van met zijn allen. En ja, soms kan het voelen alsof er dingen ‘afgepakt’ worden, als er weer eens een tv-serie of boek onder vuur ligt. Waar sommige dingen, zoals een Phil Anselmo met z’n arm stijf in de lucht alsof hij wil aangeven hoe hoog z’n boekenkast is, redelijk voor de hand liggen als problematisch, zijn andere issues meer van het ‘grijze gebied’. Waar we de lijntjes leggen moeten we samen uitvogelen. Het antwoord op hoe we dat allemaal gaan doen in de toekomst vormen we samen.  

Kleur (dat stond in de titel dus dat ging ergens terugkomen)

Als we dan proberen verder vooruit te kijken, voorbij de weg naar die horizon waar ongetwijfeld veel hobbels op zijn, dan is er iets moois te zien. Een steeds groter palet aan kleuren en expressies van individualiteit en dus meer mogelijkheden om onze samenleving rijker en mooier te maken. En als ik het dan toch terug mag brengen naar rockmuziek; kleurden we daar al niet veel langer buiten de lijntjes? Houden we niet enorm van die rocksterren die ongrijpbaar zijn in hun identiteit, zoals David Bowie? Kijken we niet altijd reikhalzend uit naar die band of artiest die een eigen niche creëert die helemaal nieuw is? Dat is volgens mij wat het zo mooi maakt. 

Wij zijn Eindhoven Rockcity, en wij vinden dat alle kleuren thuishoren in onze stad, want die maken het juist zo vet. Of alle smaken, kies je eigen metafoor. En onze deur staat altijd open voor iedereen die bij wil dragen aan ‘ons’ Eindhoven Rockcity (ons platform), wie je ook bent. Onze enige voorwaarde is dat ’t wel hard is en gitaren moet bevatten (maar ook daarover kunnen we onderhandelen). Mailen doe je zo, of stuur ons een PM/DM/postduif.

Houdoe! 

Wij weten natuurlijk ook dat een regenbooglogo de wereld niet meteen beter maakt, maar die kleurtjes, die symbool staan voor tolerantie en inclusiviteit, staan wel best goed op ons logo, toch?!