In deze langlopende rubriek laten we de makers van Rockcity steeds zelf aan het woord om te vertellen over hun Eindhoven Rockcity. Dit keer is Luk Sponselee aan het woord. Bekend van Artspace Flipside, label Zesde Kolonne en een eindeloze reeks projecten door de jaren heen.

Via rock, folk, new-wave, no wave, industrial, ambient, no-rock, stoner, electro-akoestisch, field recordings tot de impro van vandaag, Luk zit al sinds 1975 in de muziek. We laten hem het gewoon graag zelf vertellen….

Luuk, waar ben je zoal mee bezig momenteel? 

“Op dit moment ben ik met een groter project bezig: the Flipside Paradox. Dit is een improvisatie groep van steeds wisselende samenstelling, maar wel met een vaste kern o.a. Niels Duffhues (gitaar), Bert Hornikx (drums) en Nick J Swarth (vocal). Per concert nodigen we andere muzikanten uit, waardoor het altijd anders klinkt. Dat is bij improvisatie natuurlijk altijd het geval, maar door verschillende muzikanten met verschillende muziek stijlen is de insteek altijd verassend en een avontuur. Soms is het meer jazzy, andere keren is het puur industrieel of ambient. Zo’n improvisatie concert is pure topsport. Absoluut niet te vergelijken met een jamsessie, waar je uren kan leunen op solo’s in D, maar een organisch muzikaal avontuur waar je constant met elkaar bezig moet zijn en op elkaar moet letten om mee te kunnen. Dat moet je sowieso doen als je met anderen samen speelt, maar het spelen van een set met kant en klare nummers is toch anders dan helemaal vrij en zonder afspraken met elkaar in het sonische diepe springen. Als het goed gaat dan is het echt een kick. En als het publiek dan ook nog mee gaat in die muzikale reis, die begint echt bij de aanvang van het concert, dan is de avond goed.

En dan is het ook fijn om alleen aan de slag te gaan, zonder de ogen van anderen en helemaal doen waar je zelf zin in hebt. Met Skanky Ho doe ik dat. Het idee was om de muziek en geluid helemaal te de-construeren en zonder vooroordelen nummers te maken. Op de computer, met analoge opnames, electronische instrumenten, van alles wat geluid kan maken en samen stellen. En dan werken naar een uitgave, als een eindpunt, ook om een sluitend verhaal te maken. Met Skanky Ho gebeurt dat op CD. Kan ik ook weer zelf branden en hoesje maken; D.I.Y anno 2017. Of misschien wat ouder.

En een 3e groter project is GAF. Dit doe ik samen met Marc ‘Thresh’ Kuipers. Hiervoor gaan we een kleine week, een heel lang weekend, opnemen met een groep muzikanten. Meestal op een bijzondere locatie en met een zo divers mogelijke samenstelling. Niet van instrument maar van soort muzikent en soort muziek. Dit hebben we al 2 keer gedaan, de 1ste keer in Middelbrug in een oude kerk en de 2e keer op een boerderij in de middle of nowhere van Zeeuws Vlaanderen.

Nu met de huidige stand van zaken is het makkelijk om overal een studio situatie in te richten en dat doen we dan ook. Er zijn geen grenzen en geen belemmeringen. De 1ste sessie is al op plaat uitgekomen. Met de 2e sessie zitten we nog te worstelen in de mix. Het materiaal is zo divers en veel dat we teveel ideeen krijgen. We moeten dus schiften, dat gaat goed maar langzaam. Er is materiaal voor 3 platen. Dit doen we bewust op vinyl, omdat we dat allebei het vetste vinden. Maar op cassette kan ook. Tussendoor nog een beetje DJ-en, ook alleen op vinyl. Alle stijlen en U vraagt ik draai (als ik het heb meegenomen).”

Wat maakt Eindhoven voor jou tot Rockcity?

“Dat is een lastige vraag. Het goede aan Eindhoven is, is dat er een grote solidariteit is tussen de creatieve mensen onderling. Dat is al jaren zo en dat is fijn. Dat mis ik ook wel een beetje in Antwerpen. Eindhoven is te klein om ruzie te maken omdat als dat gebeurt je gelijk een halve scene tegen je hebt en dus kunnen we maar beter samenwerken dan tegenwerken. Maar waarom RockCity? Toendertijd was het wel een goede grap, omdat Eindhoven steeds maar weer met haar eigen indentiteit worstelt; dan was het weer dit, dan was het weer dat en toen kreeg je ineens Rockcity. Duidelijk. En ook geen gezeik. De naam dekt de lading, zo als het in deze stad ook is: recht door zee, hard werken en niet teveel te koop lopen met het resultaat.”

Wat is de meest rock’n’roll locatie van de stad?

“Stroomhuis, De Bron, Calypso, Area51… Niet perse in die volgorde. En ook niet perse R’n’R in muzikale zin, maar wel met een down to earth gevoel waar alles kan.”

Wat is de allerbeste show die je ooit in Eindhoven hebt mee mogen maken?

“Birthday Party in de Effenaar, Sonic Youth, Swans waren indrukwekkend en overweldigend.
The Necks in Wilhelmina, het concert van PPSR als laatste in de oude Effenaar, Rammellzee, God Speed You Black Emperor, Beukorkest, Mark Stewart & the Maffia.”

Welke 3 platen belichamen voor jou het gevoel van Eindhoven Rockcity (en waarom)?

“De platen van Alabama Kids en later 35007 geven de aanzet tot Rockcity en een goeie crossover is de Maskarada uitgave van Hardheaded Soul waar electronica, free jazz, punk, hardcore en stoner rock hand in hand gaan.

Geen recente platen, die zijn er ook wel, maar het mogen er maar 3 zijn. Ik luister ook niet zoveel naar rock alleen. Harco Pront heeft mooie platen gemaakt, D.A.M.N en 24K hadden ook dat gevoel. Voor mij gaat het echt veel te kort door de bocht dat Rockcity alleen maar rock en gitaar georeinteerde muziek kan zijn. Het is juist door die Eindhovense instelling en de mengeling van muzieksoorten dat er een Rockcity kan ontstaan. Die mengelmoes is een heel goede inspiratie en geeft goede grond om een Rockcity vorm te geven. Het kan toch niet toevallig zijn dat Eindhoven zowel in de electronische en gitaar muziek nog steeds voorop lopen? Het repetitieve van de dance en electronica zie ik zo terug in de pulserende stoner.”

Wat is je mooiste Rockcity herinnering/anecdote?

De mooiste herinnering ligt wel ergens bij 35007. Eentje om nooit te vergeten is wel ons optreden op Dynamo Open Air. Het was de eerste keer op DOA dat er een extra podium wordt toegevoegd aan het festival. Vrijdagavond om 12 uur snachts mogen wij de opening verzorgen. Buiten begint het zachtjes te regenen en de tent stroomt vol, tot voorbij de opening staan mensen. Als we het podium komen gaat heel de tent los en krijgen een daverend applaus. Het is al snel duidelijk dat iedereen er zin in heeft. Met dia, film en video projecties, die versie van de band (Spons op synth, Jacco op drums, Bertus op gitaar, de bas van Michel en Wout op zang) op zijn best en klaar om te gaan. Op dat moment voelde je de kracht van het publiek en de wil om buiten de lijnen te kleuren. Als band kon je alleen maar geven, mee gaan en sturen. Nummers werden langer gemaakt, de stoner met haar repetatieve energie, is ideaal om, zeker in de instrumentale stukken, de flow op te rekken en voorwaards te duwen. Later nog wel op op andere grote festival gespeeld maar dit nooit meer geëvenaard. Tot jaren later kwamen we mensen tegen, die ons gezien hadden op Dynamo en nu kwamen kijken in een kleine zaal bij hun in de buurt.

Mensen zeggen wel eens dat Eindhoven Rockcity dood is. Wat denk jij daarvan?

“Veel mensen waren halverwege de jaren ’80 van mening dat er geen nieuwe literatuur meer werd geschreven en nu blijkt bijna 30 jaar later dat er toen toch best wel veel is geschreven toen. En nu nog steeds. Zo gaat dat ook met Eindhoven RockCity: met 35007 stonden we aan het begin van Eindhoven RockCity en het zou belachelijk zijn om te zeggen dat zo rond 2004, toen de band er mee ophield, om te zeggen dat Eindhoven Rockcity dood zou zijn. Ook omdat 7Zuma7 en Candybar Planet niet meer actief waren. Er zijn toch nog heel wat mooie jaren gekomen sinds die tijd. Dus waarom zou nu Rockcity dood zijn? Zijn dat mensen die niet meer op de hoogte zijn? Zijn het gasten uit een andere stad? Zoals Amsterdam? Wat gebeurt daar dan?”

“Laatst Lookapony gezien, vond ik best wel Rockcity waardig. Maar ook zeker S.T. Cordell kan meetellen in de Rockcity traditie. Dat gevoel zit niet alleen in de zuivere rock, maar ook de wil om te experimenteren en de grenzen binnen een genre op te zoeken. Het Droste Effect, ook zo eentje, jammer dat het project zo hink stap sprong is. Neem Mother Unit van Bertus Fridael, ook een mooi voorbeeld waar drone, stoner, funk en rock met elkaar en gevecht gaan en een mooi resultaat geven. Onderschatte plaat. Nee dood is het zeker niet. Het zijn diegen die jaloers zijn, die zeggen dat iets dood is. Of voorbij. Kom gasten, ga toch niet lopen jammeren dat het voorbij is.”

Wie is voor jou de toekomst van Eindhoven Rockcity en waarom?

“De toekomst van Rockcity ligt en het vooruitzien, het verleden niet te vergeten en door zetten. Bij ons in de oefenruimte zitten 2 bands, die allebei op zoek zijn naar nieuwe wegen. Niet om nieuw te zijn, maar om een gevoel waar te maken. Om uitdrukking te geven aan het nu gevoel van muziek en rock. Dat hoeft niet perse pure rock in de klassieke bezetting te zijn. Dat kan ook met 12 gitaristen, die een geweldige drone van 45 minuten maken. Dus de weg ligt open!!”

Wil je nog iets meer toevoegen?

“Het is jammer dat er nog steeds te weinig plekken zijn, waar live muziek gemaakt kan worden. En het lijken er steeds minder te worden. Voor een muzikaal klimaat is het heel belangrijk dat er veel live muziek gemaakt en gehoord kan worden. Als het niet getoond kan worden kunnen mensen er ook niet gecharmeerd van raken. Dat is belangrijk om nieuwe bands te krijgen.”

“Wat de Effenaar doet, nu ze de laatste jaren veel vaker kleinere bands buitenshuis programmeren, is beter voor een stad. Het brengt mensen op de been en zorgt voor een sfeer. Van mij mogen zich ze daar op concentreren en het hele gebouw gewoon verkopen aan MOJO of Live Nation. Het budget wat dan overblijft gebruiken om Eindhoven te pushen om meer plaatsen te creeeren waar opgetreden kan worden, waar ruimere openingstijden worden gehanteerd als er maar live muziek gemaakt wordt, nog meer obscure bands naar de stad halen en een paar optreden achter elkaar te laten doen, ook in Helmond en Valkenwaard. Het gebouw dwingt tot UB40 keuzes en sell out cover bands programmatie. Dat heeft voor mij weinig te maken met een muzikaal klimaat, meer om er voor te zorgen dat het gebouw blijft draaien. Economische reden omdat er in het verleden verkeert is geïnvesteerd. Het mag wel meer een beetje terug bijten zijn; het is helemaal niet erg de hand die je voedt te bijten. Blijf je scherp”

“En dat is het grote probleem van deze tijd: geld, cijfers, statistieken en harde feiten.
Dat zijn nou net allemaal de voorwaarden, die de roll uit de rock halen. Ik wil spelen, optreden, contact met een publiek, de kick van creeeren en daar is voor mij geld zeker ondergeschikt aan. Doen in plaats van cash. In februari zijn we naar Dresden gegaan omdat we daar 2 optredens konden doen. 2 dagen rijden voor 2 uur muziek. Onderdak en eten aanwezig, maar de reiskosten was het deurgeld: €35. Prima tijd gehad en 2 goede concerten, nieuwe mensen ontmoet, nieuwe optredens i het vooruit zicht en dus tevreden thuis gekomen. Op naar het volgende, ik heb er zin in, kom maar op!”