Image Image Image Image Image Image Image Image Image Image

| 4 november 2024

Scroll to top

Top

Eurosjopper 2017 – Een Top 5

Eurosjopper 2017 – Een Top 5
Des
  • On 27 juni 2017

Dit jaar vierde het Eurosjopper Festival haar 15e verjaardag – en wie jarig is trakteert! En wel op ongeveer 30 bands die er op de twee podia back-to-back korte sets doorheen jagen. Allemaal acts uit de omgeving, met heel veel variatie en een verrassend hoog niveau. Ook genoeg bands die er geen probleem mee hebben om een beetje buiten de lijntjes te kleuren, wat het des te meer de moeite waard maakt om je aandacht niet te lang te laten verslappen. Omdat het bijhouden van wat al deze bands nou precies hebben uitgespookt een Herculische taak is – te meer omdat het bier bij de entreeprijs inbegrepen is – hieronder de top 5 van meest verrassende bands. Als je de kans krijgt om er een of twee mee te pikken: met twee handen aanpakken. Maar laat je bier niet vallen.

Tekst: Des | Foto: Stefan Vlemmix

#5 – Axe To Grind
Uit Eindhoven komt metalkolos Axe To Grind. De band is al bijna 10 jaar een feit, maar het schrijven van eigen materiaal is pas een paar jaar geleden in gang gezet – en dat zou je niet zeggen. De nummers staan als een huis, enorm bruut op een perfect gecontroleerde manier en met meer dan genoeg afwisseling binnen elk om geen moment te gaan vervelen. Met zijn vijven produceren ze een muur van geluid die je binnen no time uit je sokken blaast en precies lang genoeg op je in blijft beuken voordat er even een rustmomentje wordt ingelast. Waarna je gewoon weer net zo hard om je oren geslagen wordt. Vooral het melodische, sferische gitaargeluid maakt het plaatje compleet en geeft zelfs de zwaarste stukken net dat beetje extra shine.

#4 – Dada’s Troost

Wat als Les Claypool niet in Richmond geboren was, maar gewoon hier om de hoek in Helliemund? Met een lokale Larry en een topische* Tim erbij ? Dada’s Troost mag dan niet in de Californische zon gegaard zijn, maar de gestoorde funk die we kennen van Primus is ook aan deze kant van de oceaan in goede handen. In tegenstelling tot Claypool’s hoge, deels gezongen vocalen bedient zanger/bassist Pieter zich van een meer ingetogen, declamerende stijl. De onderwerpen gaan alle kanten op, veelal ogenschijnlijk uit het leven gegrepen maar dan zo verpakt dat ze een onwerkelijke tintje krijgen. En allemaal in het Nederlands, zodat ze uitstekend te volgen zijn. Instrumentaal gezien zijn de drie heren afzondelijk al meesterlijk, maar de combinatie tilt alles vervolgens nog naar een hoger plan. Retestrakke drumpartijen, baslijntjes waar ongeveer 28 vingers voor nodig zijn en heerlijk neurotische, dissonante gitaarlicks – alles uitstekend in balans met een duidelijke eigen plaats in de composities. Voor eenieder die Primus kent en liefheeft een aanrader, voor ieder ander een mooi kijkje in een van de meest funky niches die de muzikale scene te bieden heeft.

* topisch bijv.naamw.; plaatselijk. Ja die moest ik ook opzoeken. Zo leer je nog eens wat.

#3 – Smegmatics

Zoals eerder al op dit blog uiteengezet bedienen Smegmatics zich van een simpele maar doeltreffende formule: het omtoveren van schaamplaten in lustobjecten. En dat werkt. Er is iets betoverends aan het zien van enkele honderden mensen uit hoofdzakelijk de zwaardere hoeken van het muzikale spectrum – dus hoofdzakelijk mannen, van die harige – die uit volle borst mee brallen en springen met K3’s Oya Lele en Danny/Ciske’s Ik Voel Me Zo Verdomd Alleen. Van begin tot eind een feest van herkenning en verbroedering – want na een paar bier is het vrijwel onmogelijk om niet je buurman om de nek te vallen en luidkeels mee te vieren.

#2 – Agitator

Zeven man sterk, met twee vocalisten en een DJ/electrotechnicus, trapt Agitator hun publiek vanaf de kick-off totaal de grond in – maar dan op de goeie manier! De crossover van metal, hardcore en rap staat strak van de energie en die moet er heel nodig uit. Niet alleen steken de nummers goed in elkaar en zijn de muzikanten van een kaliber dat ze met gepaste strakheid en aggressie weet neer te zetten, ook het publiek wordt moeiteloos bespeeld en geniet daar met volle teugen van. De band raast van begin tot eind door een veel te korte set heen – wat helaas voor meer bands geldt, maar dat hoort er nou eenmaal bij als je zoveel muziek in één dag wil proppen. Als je een show zoekt om echt helemaal op uit je plaat te gaan, zoek dan niet verder. Agitator doet hun naam meer dan eer aan.

#1 – De Stekkers

Als laatste act in de tent trekken De Stekkers ten strijde. Met hun 3D psycho surf zijn ook zij een gezelschap dat zich met maar weinig andere laat vergelijken, zeker op een dag als deze, en dat maakt de act des te memorabeler. Met dwingende, half geschreeuwde en half gezongen vocalen en een jankend orgeltje dat van treurig opgewekte melodielijntjes overslaat naar totale noise – en daarbij steeds net niet van z’n pootjes breekt – weet de band het publiek moeiteloos los te krijgen en de tent nog net niet uit te swingen. De druk wordt er goed op gehouden en er wordt onophoudelijk om meer geschreeuwd. Net als bij Smegmatics – met wie ze een bandlid delen – slaat ook deze muziek bij alle gelederen aan, en de 3D brillen en grote hoeveelheid rook maken een toch al prettig gestoord plaatje helemaal compleet. Surf’s up!

 

Eervolle vermeldingen voor…
Batenburg Hellbillie (binnen vier nummers een circle-pitlonaise), Ella Pine (wtf did I just watch?!), Rank & File (voor wie wil weten hoe Rage Against The Machine geklonken zou hebben als de heren één à twee generaties later geboren waren) en Prinz Klauz (covering the classics op akelig hoog niveau).

Support your locals en verwen jezelf.