Image Image Image Image Image Image Image Image Image Image

| 5 december 2024

Scroll to top

Top

Fabrik Royale – The Same Machine

Fabrik Royale – The Same Machine
Guido Segers

Review Overview

Score
8
8

Zwaargewicht

Sterke comeback met een knipoog naar Clutch en Tool.

Ergens op De Hurk wordt stevige rock gemaakt door de band Fabrik Royale. In 2003 kwam de laatste plaat uit, dus  de band heeft de nodige tijd gehadom te werken aan een nieuwe plaat en nou is ie er.  We luisteren naar de EP ‘The Same Machine’ Die gaan de heren op 11 juni in de Altstadt presenteren aan de wereld.

Fabrik Royale nam de plaat op in Parrallel Sound Studio, de studio van bandlid Martijn Vaassen die gelijk zelf de mix maar voor zijn rekening nam. Pieter Kloos masterde de plaat af, wat hij ook met het debuut ‘One Eyed Idiot’ deed. Saillant feit is ook dat de cover al een prijs in de wacht mocht slepen van Photoshop Magazine voor het uitstekende beeldwerk.

Muzikaal ligt het geluid van Fabrik Royale ergens in een grensgebied tussen stoner en grunge met een verrassend vleugje prog er in. Misschien zelfs een beetje oude doom zou je bijna zeggen. Stomende, stuwende tracks, zoals opener ‘Ignoramus’ hebben een sterke overtuigingskracht en weten je meteen te pakken.Machtige riffs en stompende drums bieden de golf, waarop de zang lekker kan surfen. De onderdelen van een geoliede machine mag je wel zeggen.

Het is een speelse, maar ook uitgeklede sound die Fabrik Royale hanteert, met veel ruimte voor de vocalen. De nummers ‘The Hierophant’ en ‘Rcklss & Vlnt’ doen vooral denken aan een soort Clutch meets Tool. Een vleugje funk valt zelfs te bekennen in het geluid, vooral het warme en ietwat jolige basloopje op het eerstgenoemde nummer. Het zijn echter al die onverwachte elementen die de vergelijking rechtvaardigen, het maakt je benieuwd naar de verdere achtergrond van de band.

Het moge duidelijk zijn dat Fabrik Royale steunt op een ijzersterke ritmesectie, die dan ook de boventoon voert op zo’n beetje elk nummer. ‘Artificial Life’ is niet veel anders, hoewel de scherende gitaarpartijen hier zeker genoemd mogen worden. Na een intro van dik 2 minuten komen de vocalen er in, met een typisch melancholische vibe die goed past bij de muziek vol jankende gitaarklanken en warse baslijntjes. Op slotsalvo ‘Cold Print’ gaat de ban nog even helemaal los met een spannende, rockende song.

Een ijzersterke terugkeer, maar dat mag natuurlijk na 13 jaar ook wel.
Live meemaken? Klik hier voor het event zaterdag 11 juni in de Altstadt.